Ορισμένες χώρες είναι προικισμένες από τον Θεό (όπως και αν τον ονομάζουν) με τεράστια ενεργειακά αποθέματα εντός της επικράτειας τους, είτε πετρέλαιο είτε φυσικό αέριο.
Με τη κατάλληλη ηγεσία και αρκετούς συμβιβασμούς με τις υπερδυνάμεις, αυτές οι χώρες κατάφεραν να φτάσουν σε ικανοποιητικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Τα ενεργειακά αποθέματα όμως δε γνωρίζουν τα γεωγραφικά σύνορα που έχουν ορίσει οι άνθρωποι και έτσι διακρατικές συμφωνίες είναι απαραίτητες ώστε να αποφευχθεί η ένταση μεταξύ χωρών ακόμη και πολεμικές συρράξεις. Οι πιο αιματηροί πόλεμοι της Δύσης τα τελευταία είκοσι χρόνια πραγματοποιήθηκαν για τον έλεγχο των πλούσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στη Μέση Ανατολή. Τώρα τελευταία όμως υπάρχει μια αχτίδα ελπίδας στην ειρηνική επίλυση αυτών των «ενεργειακών διαφορών» μεταξύ των κρατών και αυτή η ελπίδα προέρχεται από τη Κυπριακή Δημοκρατία!
Ο καθορισμός των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών (ΑΟΖ) μεταξύ της Κύπρου, του Ισραήλ και της Αιγύπτου αποτελεί ένα φωτεινό παράδειγμα ήπιας διπλωματίας και διεθνούς νομιμότητας. Ένα παράδειγμα που καλούνται όλα τα κράτη να ακολουθήσουν ώστε να προχωρήσουμε επιτέλους ως άνθρωποι στον επόμενο αιώνα, αφήνοντάς τον αιματηρό 20ο αιώνα επιτέλους πίσω μας μια για πάντα. Το παράδειγμα βέβαια καλούνται να ακολουθήσουν πρώτα οι υπόλοιπες χώρες της περιοχής ώστε η ανατολική Μεσόγειος να καταστεί θάλασσα ειρήνης και ευημερίας και μετά ο υπόλοιπος κόσμος.
Ωστόσο η μεγάλη παραφωνία στα νέα διεθνή δρώμενα είναι η Ελλάς! Πολλοί νομίζουν πως η Τουρκία είναι η χώρα-παρία της «γειτονιάς» μας αλλά δεν είναι καθόλου έτσι. Το γεωπολιτικό/γεωστρατηγικό παζλ του τριγώνου Ρόδος-Κρήτη-Κύπρος με σταθερό σημείο το Καστελόριζο αποτελεί γρίφο για δυνατούς αλλά και αποφασισμένους λύτες. Μια σπαζοκεφαλιά με πολλούς παράγοντες: Ελλάδα, Τουρκία, Κύπρος, Αίγυπτος αλλά και Ισραήλ, ΗΠΑ, Ρωσία. Καθώς οι ποσότητες φυσικού αερίου στη περιοχή εικάζεται πως επαρκούν για να καλύψουν μεγάλο μέρος των αναγκών όλης της Ευρώπης σπάζοντας έτσι το μονοπώλιο της Ρωσίας, η Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και οι μεγάλες εταιρίες εξόρυξης και εκμετάλλευσης (π.χ Noble Energy) έχουν στρέψει το βλέμμα τους στη περιοχή, σε αυτό το ιδιόμορφο μπραντ-ε-φερ μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας.
Και ενώ οι περισσότεροι κατηγορούν τη γείτονα χώρα για ανάρμοστη διεθνή συμπεριφορά καθώς και για νοσταλγία του Οθωμανικού παρελθόντος εγώ κατηγορώ την ελληνική κυβέρνηση και μόνο! Οι ηγέτες της Τουρκίας προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την αδυναμία πολιτικής βούλησης της Ελλάδος να ασκήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα προς όφελος της χώρας τους. Ο ισχυρός προχωράει μέχρι εκεί που του επιτρέπει η δύναμη του και ο αδύναμος μέχρι εκεί που του επιβάλλει η αδυναμία του! Να επισημάνω πως όταν χρησιμοποιώ τη λέξη «ισχυρός» για τη Τουρκία εννοώ ισχυρή πολιτική βούληση καθώς ο μύθος για την ισχύ των τουρκικών Ε.Δ καταρρίπτεται μέρα με τη μέρα ύστερα από κάθε καινούργια επιτυχία του PKK στις νοτιανατολικές περιοχές της χώρας. Οι Τούρκοι προσπαθούν να κερδίσουν στα σημεία έναν νομικά χαμένο αγώνα και τα καταφέρνουν περίφημα μέχρι στιγμής καθώς όλοι εδώ στην Ελλάδα περιμένουμε καρτερικά από ξένες δυνάμεις να βάλουν τους «κακούς» γείτονες μας στη θέση τους μη κατανοώντας πως το μόνο που χρειάζεται είναι πολιτική βούληση και λαϊκή συστράτευση όπως έγινε και τη Κύπρο. Το μαρτυρικό νησί, χωρίς αεροπορία και ναυτικό, έπαιξε δυνατά και κέρδισε! Απέκτησε μια θέση στη διεθνή σκηνή ενεργειακών αποθεμάτων αυξάνοντας κατά πολύ τη γεωπολιτική του δύναμη, υπερβαίνοντας και την Ελλάδα.
Εδώ στην Ελλάδα έχουμε δυστυχώς μετατρέψει το νέο ΕλΝτοράντο σε τρίγωνο του Διαβόλου όπου δε τολμούμε να εισέλθουμε φοβούμενοι τα χειρότερα. Η ατολμία της παρούσας κυβέρνησης στη άμεση διακήρυξη ΑΟΖ με Κύπρο και Αίγυπτο μας οδηγεί σε τρεις διαφορετικές κατευθύνσεις σκέψεως:
Α) Η πρώτη λογική σκέψη είναι η δειλία! Οι άνθρωποι που κυβερνάνε την Ελλάδα δεν έχουν βγει ποτέ στον πραγματικό κόσμο, δεν έχουν υπηρετήσει στις Ένοπλες Δυνάμεις. Είναι τα παιδιά που από το σαλόνι γράφτηκαν οικότροφοι σε κορυφαίο εκπαιδευτικό ίδρυμα του εξωτερικού και μετά διορίστηκαν διευθυντές σε κάποια εταιρία ή δημόσιο οργανισμό. Η ατολμία είναι το χαρακτηριστικό τους και η αποφυγή οποιασδήποτε σύγκρουσης το ζητούμενο της πολιτικής τους. Χαρακτηριστική ήταν η φράση του πρώην πρωθυπουργού κ. Σημίτη για τα ¨αήττητα νομικά όπλα της Ελλάδος¨ μετά τη κρίση στα Ίμια και τη ντροπιαστική αναδίπλωση τόσο του Πολεμικού Ναυτικού όσο και της Ελληνικής Διπλωματίας με τη δημιουργία γκρίζων ζωνών σε όλο το Αιγαίο.
Β) Η δεύτερη σκέψη είναι ανησυχητική καθώς δε μπορεί να μη τριγυρνάει μέσα στο μυαλό η μη εμπιστοσύνη στις Ένοπλες Δυνάμεις από τη πλευρά της κυβέρνησης. Οι δηλώσεις του κ. Πάγκαλου περί «αντιπαραγωγικών» φανερώνει την απαξίωση με την οποία βλέπει τους άντρες και γυναίκες που υπηρετούν τη πατρίδα ο σκιώδης πρωθυπουργός μας. Αυτή η έλλειψη εμπιστοσύνης και απαξίωση είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε μία χώρα όταν εισέρχεται σε γεωπολιτικές περιπέτειες και ιδίως σε έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων. Μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφικές συνέπειες ακόμη και σε ντροπιαστική ήττα με απρόβλεπτες συνέπειες για το μέλλον της Ελλάδος. Τέτοιο παράδειγμα έλλειψης εμπιστοσύνης παρατηρήθηκε το 1897 στις προπαρασκευαστικές κινήσεις αλλά και κατά τη διάρκεια του Ατυχή Πολέμου. Η σημερινή κατάσταση δε διαφέρει και πολύ!
Γ) Η τρίτη σκέψη είναι πολύ σκοτεινή και θέλω απλώς να την αναφέρω χωρίς να την αναλύσω. Βρίσκεται στο πίσω μέρος του κεφαλιού κάθε λογικού Έλληνα καθώς οι διάφορες πολιτικές που έχει αποφασίσει η σημερινή κυβέρνηση (π.χ μεταναστευτικό) δεν είναι προς το συμφέρον της πατρίδος. Τη συνέχεια αυτής της σκέψης την αφήνω σε εσάς…..
Απλά βήματα στρατιωτικής προετοιμασίας και άμεση ανακήρυξη ΑΟΖ με Κύπρο είναι τα ενδεδειγμένα βήματα που πρέπει να ακολουθήσει η Ελλάδα, ώστε να μπορέσει να εκμεταλλευτεί τα ενεργειακά της αποθέματα και να μη καταστεί ο νοτιανατολικός θαλάσσιος χώρος της ένα νέο «Τρίγωνο του Διαβόλου». Αν δε μπορεί να τα πραγματοποιήσει η τωρινή κυβέρνηση πρέπει να εγκαταλείψει την εξουσία και να αυτά τα βήματα να αποτελέσουν τις πρώτες ενέργειες της επόμενης!
Υ.Γ για όσους θεωρούν τη πολεμική προετοιμασία και τους εξοπλισμούς περιττούς να τους θυμίσω το Ρωμαϊκό ρητό «qui desiderat pacem praeparet bellum».
Με τη κατάλληλη ηγεσία και αρκετούς συμβιβασμούς με τις υπερδυνάμεις, αυτές οι χώρες κατάφεραν να φτάσουν σε ικανοποιητικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Τα ενεργειακά αποθέματα όμως δε γνωρίζουν τα γεωγραφικά σύνορα που έχουν ορίσει οι άνθρωποι και έτσι διακρατικές συμφωνίες είναι απαραίτητες ώστε να αποφευχθεί η ένταση μεταξύ χωρών ακόμη και πολεμικές συρράξεις. Οι πιο αιματηροί πόλεμοι της Δύσης τα τελευταία είκοσι χρόνια πραγματοποιήθηκαν για τον έλεγχο των πλούσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στη Μέση Ανατολή. Τώρα τελευταία όμως υπάρχει μια αχτίδα ελπίδας στην ειρηνική επίλυση αυτών των «ενεργειακών διαφορών» μεταξύ των κρατών και αυτή η ελπίδα προέρχεται από τη Κυπριακή Δημοκρατία!
Ο καθορισμός των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών (ΑΟΖ) μεταξύ της Κύπρου, του Ισραήλ και της Αιγύπτου αποτελεί ένα φωτεινό παράδειγμα ήπιας διπλωματίας και διεθνούς νομιμότητας. Ένα παράδειγμα που καλούνται όλα τα κράτη να ακολουθήσουν ώστε να προχωρήσουμε επιτέλους ως άνθρωποι στον επόμενο αιώνα, αφήνοντάς τον αιματηρό 20ο αιώνα επιτέλους πίσω μας μια για πάντα. Το παράδειγμα βέβαια καλούνται να ακολουθήσουν πρώτα οι υπόλοιπες χώρες της περιοχής ώστε η ανατολική Μεσόγειος να καταστεί θάλασσα ειρήνης και ευημερίας και μετά ο υπόλοιπος κόσμος.
Ωστόσο η μεγάλη παραφωνία στα νέα διεθνή δρώμενα είναι η Ελλάς! Πολλοί νομίζουν πως η Τουρκία είναι η χώρα-παρία της «γειτονιάς» μας αλλά δεν είναι καθόλου έτσι. Το γεωπολιτικό/γεωστρατηγικό παζλ του τριγώνου Ρόδος-Κρήτη-Κύπρος με σταθερό σημείο το Καστελόριζο αποτελεί γρίφο για δυνατούς αλλά και αποφασισμένους λύτες. Μια σπαζοκεφαλιά με πολλούς παράγοντες: Ελλάδα, Τουρκία, Κύπρος, Αίγυπτος αλλά και Ισραήλ, ΗΠΑ, Ρωσία. Καθώς οι ποσότητες φυσικού αερίου στη περιοχή εικάζεται πως επαρκούν για να καλύψουν μεγάλο μέρος των αναγκών όλης της Ευρώπης σπάζοντας έτσι το μονοπώλιο της Ρωσίας, η Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και οι μεγάλες εταιρίες εξόρυξης και εκμετάλλευσης (π.χ Noble Energy) έχουν στρέψει το βλέμμα τους στη περιοχή, σε αυτό το ιδιόμορφο μπραντ-ε-φερ μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας.
Και ενώ οι περισσότεροι κατηγορούν τη γείτονα χώρα για ανάρμοστη διεθνή συμπεριφορά καθώς και για νοσταλγία του Οθωμανικού παρελθόντος εγώ κατηγορώ την ελληνική κυβέρνηση και μόνο! Οι ηγέτες της Τουρκίας προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την αδυναμία πολιτικής βούλησης της Ελλάδος να ασκήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα προς όφελος της χώρας τους. Ο ισχυρός προχωράει μέχρι εκεί που του επιτρέπει η δύναμη του και ο αδύναμος μέχρι εκεί που του επιβάλλει η αδυναμία του! Να επισημάνω πως όταν χρησιμοποιώ τη λέξη «ισχυρός» για τη Τουρκία εννοώ ισχυρή πολιτική βούληση καθώς ο μύθος για την ισχύ των τουρκικών Ε.Δ καταρρίπτεται μέρα με τη μέρα ύστερα από κάθε καινούργια επιτυχία του PKK στις νοτιανατολικές περιοχές της χώρας. Οι Τούρκοι προσπαθούν να κερδίσουν στα σημεία έναν νομικά χαμένο αγώνα και τα καταφέρνουν περίφημα μέχρι στιγμής καθώς όλοι εδώ στην Ελλάδα περιμένουμε καρτερικά από ξένες δυνάμεις να βάλουν τους «κακούς» γείτονες μας στη θέση τους μη κατανοώντας πως το μόνο που χρειάζεται είναι πολιτική βούληση και λαϊκή συστράτευση όπως έγινε και τη Κύπρο. Το μαρτυρικό νησί, χωρίς αεροπορία και ναυτικό, έπαιξε δυνατά και κέρδισε! Απέκτησε μια θέση στη διεθνή σκηνή ενεργειακών αποθεμάτων αυξάνοντας κατά πολύ τη γεωπολιτική του δύναμη, υπερβαίνοντας και την Ελλάδα.
Εδώ στην Ελλάδα έχουμε δυστυχώς μετατρέψει το νέο ΕλΝτοράντο σε τρίγωνο του Διαβόλου όπου δε τολμούμε να εισέλθουμε φοβούμενοι τα χειρότερα. Η ατολμία της παρούσας κυβέρνησης στη άμεση διακήρυξη ΑΟΖ με Κύπρο και Αίγυπτο μας οδηγεί σε τρεις διαφορετικές κατευθύνσεις σκέψεως:
Α) Η πρώτη λογική σκέψη είναι η δειλία! Οι άνθρωποι που κυβερνάνε την Ελλάδα δεν έχουν βγει ποτέ στον πραγματικό κόσμο, δεν έχουν υπηρετήσει στις Ένοπλες Δυνάμεις. Είναι τα παιδιά που από το σαλόνι γράφτηκαν οικότροφοι σε κορυφαίο εκπαιδευτικό ίδρυμα του εξωτερικού και μετά διορίστηκαν διευθυντές σε κάποια εταιρία ή δημόσιο οργανισμό. Η ατολμία είναι το χαρακτηριστικό τους και η αποφυγή οποιασδήποτε σύγκρουσης το ζητούμενο της πολιτικής τους. Χαρακτηριστική ήταν η φράση του πρώην πρωθυπουργού κ. Σημίτη για τα ¨αήττητα νομικά όπλα της Ελλάδος¨ μετά τη κρίση στα Ίμια και τη ντροπιαστική αναδίπλωση τόσο του Πολεμικού Ναυτικού όσο και της Ελληνικής Διπλωματίας με τη δημιουργία γκρίζων ζωνών σε όλο το Αιγαίο.
Β) Η δεύτερη σκέψη είναι ανησυχητική καθώς δε μπορεί να μη τριγυρνάει μέσα στο μυαλό η μη εμπιστοσύνη στις Ένοπλες Δυνάμεις από τη πλευρά της κυβέρνησης. Οι δηλώσεις του κ. Πάγκαλου περί «αντιπαραγωγικών» φανερώνει την απαξίωση με την οποία βλέπει τους άντρες και γυναίκες που υπηρετούν τη πατρίδα ο σκιώδης πρωθυπουργός μας. Αυτή η έλλειψη εμπιστοσύνης και απαξίωση είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε μία χώρα όταν εισέρχεται σε γεωπολιτικές περιπέτειες και ιδίως σε έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων. Μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφικές συνέπειες ακόμη και σε ντροπιαστική ήττα με απρόβλεπτες συνέπειες για το μέλλον της Ελλάδος. Τέτοιο παράδειγμα έλλειψης εμπιστοσύνης παρατηρήθηκε το 1897 στις προπαρασκευαστικές κινήσεις αλλά και κατά τη διάρκεια του Ατυχή Πολέμου. Η σημερινή κατάσταση δε διαφέρει και πολύ!
Γ) Η τρίτη σκέψη είναι πολύ σκοτεινή και θέλω απλώς να την αναφέρω χωρίς να την αναλύσω. Βρίσκεται στο πίσω μέρος του κεφαλιού κάθε λογικού Έλληνα καθώς οι διάφορες πολιτικές που έχει αποφασίσει η σημερινή κυβέρνηση (π.χ μεταναστευτικό) δεν είναι προς το συμφέρον της πατρίδος. Τη συνέχεια αυτής της σκέψης την αφήνω σε εσάς…..
Απλά βήματα στρατιωτικής προετοιμασίας και άμεση ανακήρυξη ΑΟΖ με Κύπρο είναι τα ενδεδειγμένα βήματα που πρέπει να ακολουθήσει η Ελλάδα, ώστε να μπορέσει να εκμεταλλευτεί τα ενεργειακά της αποθέματα και να μη καταστεί ο νοτιανατολικός θαλάσσιος χώρος της ένα νέο «Τρίγωνο του Διαβόλου». Αν δε μπορεί να τα πραγματοποιήσει η τωρινή κυβέρνηση πρέπει να εγκαταλείψει την εξουσία και να αυτά τα βήματα να αποτελέσουν τις πρώτες ενέργειες της επόμενης!
Υ.Γ για όσους θεωρούν τη πολεμική προετοιμασία και τους εξοπλισμούς περιττούς να τους θυμίσω το Ρωμαϊκό ρητό «qui desiderat pacem praeparet bellum».
