Σιγά μεγάλε 24χρονε που σε οοοολα αυτά τα χρόνια που ζεις, έχεις προλάβει να δεις και πολλά.
Κατηγορείς τον άνθρωπο που δεν κάθεται να πεθάνει στην Αθήνα και γύρισε σπίτι του; Γιατί δεν κατάλαβα; Επειδή κατάλαβε πως σε κανέναν μας δεν έχει υποσχεθεί δεύτερη ζωή και αποφάσισε απλά να γυρίσει σπίτι του για να ζήσει καλύτερα; Εγώ είμαι από Ναύπλιο, επαρχία βλέπεις και όποτε ανεβαίνω Αθήνα, με πιάνει κατάθλιψη και άγχος. Βλέπεις, συγγνώμη που δεν αντέχω να περπατάω στον δρόμο με άλλο 1.000.000 ανθρώπους, συγγνώμη που θέλω να παρκάρω κάτω από το σπίτι μου και συγγνώμη που δεν θέλω να πεθάνω από καρκίνο αναπνέοντας όλη μέρα καυσαέριο... Πραγματικά συγγνώμη... Ένα πράγμα δεν μπορώ να καταλάβω όμως. Πως διάολο με κάθε ευκαιρία, έρχεται και πλημμυρίζει το "χωριό" μου από όλους τους "πρωτευουσιάνους" και δεν μιλάω για ντόπιους που ζουν Αθήνα γιατί αυτοί έχουν τα σπίτια τους έτσι και αλλιώς. Γιατί πρέπει το "χωριό" μου να έχει κάθε φορά 300.000 κόσμο περισσότερο... σκέψου τι γίνεται και σε άλλα μέρη! Και κάτι άλλο σημαντικό! Μπορεί να είμαι από προάστιο, μπορεί να μην ζω το δικό σας "όνειρο" αλλά ποτέ δεν κοίταξα για το αν θα έχω μισό €υρώ στην τσέπη μου, ποτέ δεν αγχώθηκα για το αν θα έχει βενζίνη το αυτοκίνητό μου, ποτέ δεν αγχώθηκα για το αν θα πάω εκδρομή και ποτέ δεν αγχώθηκα για το αν θα χάσω το σπίτι μου το οποίο δεν είναι διαμέρισμα αλλά μονοκατοικία. Βλέπεις... ο πατέρας μου ήταν "βλάχος" και μας άφησε 2 σπίτια στα παιδιά του για να τον θυμόμαστε όταν πεθάνει. Έγκλημα βλέπεις. Και το πιο σημαντικό! Όταν τελειώνω από την δουλειά, μαζευόμαστε 5 φιλαράκια και πίνουμε τον καφέ μας κοιτώντας την θάλασσα και αναρωτιόμαστε αν μπορεί να γίνει πιο όμορφη η ζωή γιατί ΕΜΕΙΣ ΖΟΥΜΕ! Καλημέρα λοιπόν και καλή τύχη σε ό,τι κάνετε. Πάω στην δουλειά ΜΟΥ και ας είναι σε "χωριό".
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
