Κι ούτε ένα ευχαριστώ…

Σαν τσουρούτικο σνακ του 23% που μπαγιατεύει στη βιτρίνα, σαν γκαρσόνι που χτυπάει νευρικά τα δάχτυλά του στον άδειο του δίσκο και μετανιώνει για όλα τα μπινελίκια που κατά καιρούς είχε ρίξει στην πελατεία, σαν καλά κρυμμένη... χασισοφυτεία που βρέθηκε ξαφνικά στο ίδιο κλιμάκιο με τις κοινές κληματαριές, σαν σχολική σάκα αδυ­νατισμένη από τη δίαιτα της φωτοτυπίας και του cd, σαν βιβλιάριο ασφαλισμένου που κι­τρινίζει στο συρτάρι, σαν μισθός με στυτικές δυσλειτουργίες που ούτε Ασκητής ούτε κοσμοκαλόγερος δύναται να τον σώσει, σαν δώ­ρο και σαν επάγγελμα που το άνοιξαν και το έβαλαν στην άκρη…, ο Γιώργος Παπανδρέου ετοιμαζόταν για τη ΔΕΘ. Οι παραδοξολογίες που του μάθαιναν να λέει, ήταν μονότονες και του ερχότανε να κλαίει…
Μέχρι που ένας πολύ συναισθηματικός τυ­πάκος από το άμεσο περιβάλλον του, ο Ηλίας Μόσιαλος (το έβλεπες μεμιάς στο πρόσωπό του ότι επρόκειτο για πολύ ευαίσθητη ύπαρ­ξη), τον έβγαλε από τη δύσκολη θέση. «Αν δεν μπορείς να τις πεις τις φετινές πίπες, Γι­ώργο μου, παίξε τες στο πιάνο…». Ο πρωθυ­πουργός, ωστόσο, μονάχα λίγη κιθάρα ήξερε να γρατζουνάει από τον καιρό που ήταν φοι­τητής. Κι έπειτα ήταν αδύνατο να χωρέσουνε στην ίδια αίθουσα τόσα ψέματα με ουρά κι από πάνω κι ένα πιάνο με ουρά. Γι’ αυτό ο Κοπρίτης Ηλίας, παρδόν, ο Προφήτης Ηλίας αποφάσισε να προσαρμόσει το όραμά του στις πενιχρές μουσικές δυνατότητες του Γιώρ­γου Παπανδρέου.
«Να πω το… “Θα σου πάρω βιολιά κι ένα ντέφι χρυσό να σου παίζω… Ελλαδούλα μου…” του Δήμου Μούτση;» πρότεινε ο ίδι­ος ο αοιδός. «Μπα, είναι πολύ σαμαρικό… Μούτσες μπλε!» σχολίασε ο Προφήτης. «Κα­λύτερα να πεις ένα πιο παραπονιάρικο. Ίσως κάποιο από τα “Κόκκινα Φανάρια” που έχουν γίνει τόσο επίκαιρα…». «Γιατί έχουν γίνει επί­καιρα τα κόκκινα φανάρια; Λόγω Κίνας;» ρώ­τησε αφελώς ο τρόμπας τροβαδούρος. «Όχι, καλέ, λόγω πεζοδρομίου και πείνας…» απά­ντησε ο συμβουλάτοράς του. Και κατέβασε πρόταση… «Γιατί δεν λες εκείνο το σπαρα­ξικάρδιο που είχε ερμηνεύσει η Καρέζη, να στενάξει το πανελλήνιο; Θα σε κάνει να φαίνεσαι ακόμα πιο αξιολύπητος κι επιπλέον δεν θα χρειαστεί να υποσχεθείς τίποτα ανυπόστατο… Το τραγούδι μιλάει για πολύ απλά πράγ­ματα. Νερό στις χούφτες, ψωμί και μέλι, κα­θαρό σεντόνι…».
«Μήπως να κρατήσουμε μόνο ό,τι μπορώ να τους προσφέρω στις χούφτες; Το μέλι και τα καθαρά σεντόνια είναι προκλητικά στις μέ­ρες μας… Μόνο οι τουρίστες νομιμοποιούνται να τα απολαμβάνουν…».
Ύστερα από εντατικό και εποικοδομητικό brain storming, λοιπόν, προέκυψε η διασκευή του τραγουδιού που θα εκτελέσει στη ΔΕΘ, με μια κιθάρα, κατά τη διάρκεια της καθιερω­μένης συνέντευξης Τύπου, ο πρωθυπουργός μας. Όπως πάντα, το «Π» προδημοσιεύει τους βαρυσήμαντους στίχους, όπως ακριβώς πρό­κειται να τραγουδηθούν…



Το Παράπονο
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Στίχοι: Γιώργος Παπανδρέου και Microphone Controller Ηλίας…

Σου ’φερα φούντα στις χούφτες

να πιεις, να ξεχαρμανιάσεις

που ’ν’ το μέλλον σου πικρόοο-ό-ό-ό-ό…

κι ας «φτιαχτήκαν» τα παιδιά σου

θέλεις να με ξεμπροστιάσεις

τόση πείνα, τόση φούμα, τόσοι φόροι κι ού­τε ένα ευχαριστώ…

Σου ’φερα μέτρα και τέλη

για τα πτώματα σεντόνι

για τα όργανά σου δροσερή φορμόοολη

μα δεν μου ’δωσες συκώτι

πάει το κορμί πατριώτη

τόση φτήνια, τόση ακρίβεια, τόσος τζόγος

κι ούτε μία νεφραμιά…

Σου ’φερα τους τροϊκάνους

τον Μαζούχ και τον Πολ Τόμσεν

και σου κλάσαραν μια μάααντρα χρέη

κι ενώ σώθηκες πλειστάκις

το ’πε κι ο Δημήτρης Τάκης

αγανάκτησες, μουντζώνεις, μ’ αναγκάζεις να σου ρίχνω χημικά…

Σου ’φερα ένα μάτσο μπούφους

σου ’φερα ΑΤΙΑ με σκούφους

διαμαντόπουλα πολλά καράτια

κι ενώ αυτοί σε ξεστραβώσαν

θέλεις να τους βγουν τα μάτια

τόσο φλέγμα, τόσο ψέμα, τόσο ΛΑΟΣ και ανάπτυξη καμιά…

Σου ’φερα ιούς των Νείλων

και τις ΜΚΟ των φίλων

να βαφτεί η ανεργία με πορδέεες

μα ΔΕ Θέλεις χαρτζιλίκι

ούτε και νταβατζιλίκι

άσπρα μούρα, μαύρα μούρα, χοντρά πούρα και νερόβραστος φιδές…

Σου ’φερα και τον Βαγγέλη

που ’χει μια πειθώ βαρέλι

να σου δώσει τα εχέγγυάαα του

μα τζοχάδιασες και πάλι

και του μάτιασες τα κάλλη

τόσα λόγια, τόσα όργια, τόση Ευρώπη και μια θάλασσα μου…σταλευριά…
topontiki.gr