Καλό πράγμα η ελπίδα (η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, λέμε άλλωστε), αλλά ακόμα καλύτερο πράγμα ο ρεαλισμός στη πολιτική και μάλιστα στη δεδομένη κρίσιμη στιγμή για τη χώρα. Και ο κ. Σαμαράς μόνο για ρεαλισμό δεν μπορεί να «κατηγορηθεί».
Γιατί, ποιος μπορεί να αρνηθεί το δίκιο στον κ. Σαμαρά όταν λέει ότι «η κυβέρνηση είναι τόσο "ανίκανη" όσο και "αναποτελεσματική" καθώς ό,τι εξαγγέλει δεν εφαρμόζεται με αποτέλεσμα να παίρνονται συνεχώς νέα άδικα μέτρα» ή ότι «είμαστε σε άνευ προηγουμένου οικονομική καθίζηση που η κυβέρνηση δεν έχει αντιληφθεί», ή ακόμα ότι η κυβέρνηση το μόνο που έχει κάνει είναι η υπερφορολόγηση και πως «δεν βλέπουν ότι δεν πάει άλλο; Εδώ πια δεν αρμέγουν την αγελάδα, τη σκοτώνουν».
Οι διαπιστώσεις, λοιπόν, είναι σωστές. Οι λύσεις, όμως, και οι ρεαλιστικοί «άλλοι» δρόμοι που είναι;
Πως ακριβώς νομίζει η ΝΔ ότι θα «επαναδιαπραγματευτεί» το μνημόνιο; Πως ακριβώς δεν θα προχωρήσει στις αποκρατικοποιήσεις –που έπρεπε να είχαν γίνει εδώ και έναν, τουλάχιστον χρόνο, όταν όπως πολύ σωστά είπε ο ίδιος η αξία των οργανισμών και εταιρειών ήταν διπλάσια και τριπλάσια– από τη στιγμή που είναι ένας από τους κύριους όρους του μνημονίου που έχει ήδη υπογράψει η Ελλάδα; Πως θα μειώσει το Δημόσιο χωρίς απολύσεις; Ποια είναι τα ισοδύναμα μέτρα που θα φέρουν τα απαραίτητα χρήματα στα ταμεία;
Και τελικά, μήπως ο κ. Σαμαράς ξεχνά το ευρύτερο διεθνές περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί –ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες– και δεν επιτρέπει –κυριολεκτικά– ούτε δευτερόλεπτο για χάσιμο;
Η αλήθεια είναι ότι δεν το ξεχνά. Απλά προτιμά να το αγνοεί. Γιατί έτσι τον βολεύει. Και δυστυχώς αποδεικνύει, για άλλη μια φορά, ότι ακολουθεί τη γνωστή πεπατημένη των αρχηγών της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Υποσχέσεις, εύκολες λύσεις, μπλα, μπλα, μπλα. Η τακτική αυτή έκανε τον Γ. Παπανδρέου πρωθυπουργό. Το ίδιο ελπίζει, τώρα και ο Α. Σαμαράς. Με ποιο κόστος όμως; Αυτό της χρεοκοπίας της Ελλάδας;
Γιατί κανείς δεν έχει το θάρρος να πει την αλήθεια στον Ελληνικό λαό; Γιατί δεν κάθονται όλοι μαζί, βάζοντας στην άκρη τις κομματικές τους ταυτότητες, και να λάβουν τις αναγκαίες αποφάσεις που θα μας γλιτώσουν από τη χρεοκοπία;
