Αυτή τη στιγμή έχοντας ήδη υποστεί μείωση μισθού, σε αναμονή του ενιαίου μισθολογίου και της «εφεδρείας» βρίσκομαι μαζί με συναδέλφους μου, να παρακολουθώ καθημερινά τις ατέλειωτες ουρές κόσμου που δεν έχει να πληρώσει το ρεύμα του. Το ρεύμα, ένα αγαθό που σήμερα έπρεπε να είναι αδιαμφισβήτητο. Όπως αδιαμφισβήτητο έπρεπε να είναι το ψωμί και το γάλα, η δωρεάν παιδεία, η εργασία για τους νέους ανθρώπους κ.α.
Η νέα χούντα που βιώνουμε θέλει να πείσει τον κόσμο ότι είμαστε «παράσιτα» και ότι όλο αυτό τον καιρό τρώμε τα χρήματα του Ελληνικού Λαού. Ξέχασαν όμως αυτοί οι «κύριοι» να πουν στον κόσμο ότι και εμείς Έλληνες είμαστε….Έλληνες που πληρώνουν φόρους, που κινούν την Ελληνική Οικονομία, που σπουδάζουν στα Ελληνικά Σχολεία και Πανεπιστήμια, που παντρεύονται, κάνουν παιδιά και αποτελούν κομμάτι της Ελληνικής Κληρονομιάς.
Αν λοιπόν εγώ και οι χιλιάδες όμοιοι μου είμαστε ο λόγος που όλος αυτός ο κόσμος συνωστίζεται έξω από τα γραφεία γιατί δεν έχει να πληρώσει, τότε δέχομαι να αποχωρήσω οικειοθελώς από τη δουλειά μου και να θυσιαστώ εγώ για τους πολλούς. Να βρεθεί όμως κάποιος με παντελόνια, να μου πει ότι «αυτά που φάγαμε μαζί» πρέπει να τα δώσουμε πίσω και πως τα 1200 ευρώ μισθός που παίρνω θα σώσουν την Ελλάδα, αλλά από εκεί και πέρα το παιδί μου δε θα είναι χρεωμένο και πως κανένας δεν θα ξαναψάξει στα σκουπίδια για φαγητό και πως η πάλαι ποτέ ένδοξη Ελλάδα εκτός από ένδοξο παρελθόν, θα έχει και ένδοξο μέλλον!
Αναγνώστρια
