Τώρα που πετύχαμε τον στόχο της εισαγωγής μπαίνει ο επόμενος, αυτός του πτυχίου. Είχα τελειώσει μια μέση ιδιωτική σχολή εδώ στα Χανιά, μετά το γυμνάσιο, πριν από πολλά χρόνια... Μέσα μου πάντα ήθελα να συνεχίσω για να τελειώσω το λύκειο και, γιατί όχι, και να σπουδάσω. Όταν ο γιος μου ο Γιάννης απορρίφθηκε από απουσίες στη β' λυκείου του είπα: "Θα ξαναγραφτείς στο σχολείο αλλά αυτή τη φορά θα έλθω και εγώ μαζί". Γραφτήκαμε λοιπόν και οι δύο στην ίδια τάξη. Ηταν φορές που τελείωνε το μάθημα και έπρεπε να πάμε για δουλειά. Αλλά όλα αυτά τα αντιμετωπίζαμε γιατί είχαμε άριστη σχέση με τους καθηγητές και με τους άλλους μαθητές καθώς ο ένας παρότρυνε τον άλλο και μου άρεσαν και τα περισσότερα μαθήματα. Προσωπικά ξανάνιωσα, πέρασα μια δεύτερη εφηβεία και η διαδικασία των πανελλαδικών μου έκανε καλό, αν και τώρα βλέπω ότι αν είχα διαβάσει λίγο περισσότερο ίσως να περνούσα σε ακόμα καλύτερη σχολή". Ο γιος του Γιάννης αναφέρει: "Στην αρχή το να έχω συμμαθητή τον πατέρα μου δεν ήταν και ό,τι καλύτερο, το είδα αρνητικά. Αλλά το ξεπέρασα γρήγορα γιατί πάνω από όλα είμαστε φίλοι. Βοηθιόμασταν στα μαθήματα, μερικές φορές που δεν ήξερε αυτός το μάθημα... το έλεγα εγώ αντί για αυτόν".
