«αξιοποίηση» των πλεονεκτημάτων που διατηρούμε ακόμη, οι αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες έχουν επιδοθεί στο ιδιαίτερα συχνό (τους τελευταίους μήνες) σπορ που ονομάζεται «Όλα τα ξεπουλάω, όλα τα προσφέρω κάτω του κόστους»!
Αυτό συνέβη πριν από δύο εβδομάδες με τη διά τυμπανοκρουσιών έλευση του Γερμανού υφυπουργού Οικονομίας Στέφαν Κάπφερερ και τη συνάντησή του με υπουργούς και άλλους κυβερνητικούς παράγοντες.
Αυτό συμβαίνει και τις τελευταίες ημέρες, με την παρουσία Ελλήνων υπουργών σε διεθνή συνέδρια και διοργανώσεις στο εξωτερικό, όπως η χθεσινή ομιλία του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη στις Βρυξέλλες ή η παρουσίαση του Γιώργου Παπακωνσταντίνου την Τρίτη, στο Αμβούργο.
Βέβαια, είχε προηγηθεί στις αρχές του καλοκαιριού μία δήλωση του κατά τα άλλα άσπονδου φίλου μας, του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, για τον ήλιο που διαθέτει η Ελλάδα, από τον οποίο μπορεί να παράγει ηλεκτρική ενέργεια που θα μπορούσε να εξάγει στη Γερμανία…
Και να που η… ευχή του Γερμανού πιάνει τόπο! Όλως τυχαίως (;) το ακροατήριο των Ελλήνων υπουργών είναι κυρίως γερμανικό, ενώ οι παροχές είναι από απλόχερες έως ολοκληρωτικές!
Χαρακτηριστικό όλων αυτών είναι το περιεχόμενο της ομιλίας του Γιώργου Παπακωνσταντίνου στο Αμβούργο, στο 26ο Συνέδριο για την Ηλιακή Ενέργεια, όπου στην ουσία τους είπε: «Περάστε κόσμε, έχουμε ό,τι επιθυμείτε στις Ανανεώσιμες…».
Πωλείται… ήλιος
Με επίκεντρο τα φωτοβολταϊκά έργα, όπου οι Γερμανοί διαθέτουν ίσως την καλύτερη τεχνολογία σε παγκόσμιο επίπεδο και σαφώς ενδιαφέρονται να πουλήσουν τεχνογνωσία, η Αθήνα υπόσχεται επενδύσεις απαλλαγμένες από γραφειοκρατικές διαδικασίες, σε εκτάσεις που ανήκουν στο Δημόσιο και οι οποίες θα παραχωρούνται με τη μέθοδο του fast track.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του ΥΠΕΚΑ, που περιλαμβάνονται στο φιλόδοξο «Σχέδιο Ήλιος», το οποίο αναλυτικά σας παρουσιάσαμε στο προηγούμενο «Π», προβλέπονται επενδύσεις που μπορεί να φτάσουν έως και τα 20 δισ. ευρώ για εγκατάσταση φωτοβολταϊκών συστημάτων σε συνολική έκταση που αγγίζει τα 200.000 στρέμματα.
Οι συμβάσεις θα είναι μακροχρόνιες (τουλάχιστον 25 χρόνων), ώστε να μειώνουν το ρίσκο της επένδυσης, ενώ ως γνωστό αυτού του είδους οι τεχνολογίες επιδοτούνται από κοινοτικά προγράμματα, ενώ έχουν και εγγυημένη τιμή, ώστε να προσφέρουν επιπλέον κίνητρο στους ιδιώτες, που θα συνεισφέρουν με τα κεφάλαιά τους.
Ο Γ. Παπακωνσταντίνου ήταν ξεκάθαρος και σε ένα άλλο σημείο: Η παραγωγή ενέργειας, που μπορεί να φτάσει έως και τα 10.000 MW, θα έχει εξαγωγικό χαρακτήρα, με προορισμό τις αγορές της Βόρειας Ευρώπης, όπως ακριβώς είχε ζητήσει πριν από δύο εβδομάδες ο Σόιμπλε!
Υπέρ των ξένων
Το πρόγραμμα έχει σαφέστατους όρους υπέρ των ξένων ενδιαφερομένων: Ένα κράτος – όπως για παράδειγμα η Γερμανία –, όπου η παραγωγή ηλεκτρισμού με χρήση φωτοβολταϊκών συστημάτων δεν είναι τόσο μεγάλη ή είναι ακριβή, θα μπορεί να εισάγει ενέργεια από άλλο κοινοτικό κράτος.
Με τον τρόπο αυτό, θα καλυφθούν οι στόχοι που έχει θέσει η Κομισιόν έως το 2020, ακόμη κι εάν δεν έχουν προχωρήσει σε σημαντικό βαθμό οι επενδύσεις στη Γερμανία (για παράδειγμα), αλλά οι εταίροι μας από το Βερολίνο έχουν προνοήσει να επενδύσουν στην πάμφτωχη Ελλάδα, για δικό τους όφελος…
Εάν υπολογιστούν και οι επενδύσεις σε υποδομές για την ενίσχυση των δικτύων σε όλο το μήκος των γραμμών, τότε γίνεται αντιληπτό πως ανοίγεται μία νέα τεράστια αγορά για τους ιδιώτες που θα επενδύσουν από την Πελοπόννησο έως και τις σκανδιναβικές χώρες.
Με άλλα λόγια, οι Γερμανοί ή όποιοι άλλοι ισχυροί της Ευρώπης θα επενδύσουν τσάμπα χρήμα στην Ελλάδα για να παράγουν πάμφθηνο ρεύμα, με λεφτά άλλων θα φτιάξουν τα δίκτυα στις ενδιάμεσες χώρες, τα οποία θα τα διαχειρίζονται οι ίδιοι και στο τέλος θα βγουν και μάγκες, γιατί θα έχουν καλύψει τις υποχρεώσεις τους απέναντι στο ενεργειακό πρόγραμμα και τους στόχους έως το 2020.
Κι αν απ’ όλα αυτά εμείς είχαμε κάποιο όφελος, το πράγμα θα φαινόταν κάπως καλό. Ωστόσο, οι 60 χιλιάδες θέσεις εργασίας που ψελλίζουν στο υπουργείο πως θα δημιουργηθούν από τις επενδύσεις στα φωτοβολταϊκά αφενός είναι υπερβολικό νούμερο κι αφετέρου η συντριπτική πλειονότητα αφορά σε προσωρινή απασχόληση κατά τη διάρκεια κατασκευής των έργων.
Είναι χαρακτηριστικό ότι όσα αιολικά ή φωτοβολταϊκά πάρκα λειτουργούν σήμερα στη χώρα, έχουν δώσει δουλειά μόνο σε σεκιουριτάδες.
Επιπλέον, όπως έχουν κάνει και σε άλλες επενδύσεις, οι Γερμανοί θα φέρουν τους δικούς τους τεχνικούς, ενώ για τις «βαριές» δουλειές θα χρησιμοποιήσουν και κάποιους Έλληνες, που τώρα πλέον στοιχίζουν λιγότερο, έπειτα από τη μνη-μονιακή θύελλα που μας επέβαλαν.
Τώρα πλέον έγινε πλήρως κατανοητό το ξαφνικό ενδιαφέρον των Γερμανών για την ηλιακή ενέργεια στην Ελλάδα. Θα παράγουν παμφθηνά, σίγουρα και χωρίς μεγάλο ρίσκο, σχεδόν 50% περισσότερες (και «καθαρές») μεγαβατώρες απ’ ό,τι τα ίδια τα δικά τους συστήματα στη Γερμανία. Σύμφωνα με τα στοιχεία επιστημονικών φορέων, ένα τετραγωνικό μέτρο φωτοβολταϊκού στην Ελλάδα παράγει 1.800 κιλοβατώρες τον χρόνο, ενώ ένα αντίστοιχο σύστημα στη Γερμανία δεν μπορεί να αποδώσει περισσότερες από 1,250 κιλοβατώρες…
Όταν, λοιπόν, η κυβέρνηση τους προσφέρει γη, διευκολύνσεις με όλες τις άδειες πακέτο, αλλά και πρόσβαση στα κοινοτικά προγράμματα επιδοτήσεων, τι άλλο θέλουν οι δανειστές μας για να ξεκινήσουν το πάρτι;
Το μόνο που μένει είναι τα συρματοπλέγματα και οι στρατιωτικές δυνάμεις που θα προφυλάσσουν τις επενδύσεις τους από οποιονδήποτε… αντιδραστικό που θα αμφισβητεί τις μπίζνες τους. Δηλαδή, εικόνες αντίστοιχες με εκείνες που έζησε αυτή η χώρα πριν από επτά δεκαετίες.
