Από το στόμα του Μπένι κρεμάστηκαν χτες βραδάκι όλοι οι Έλληνες για να...
ακούσουν τι πρόκειται να συμβεί, αλλά τελικά δεν έμαθαν και κάτι που δεν ήξεραν. Οι κρίσιμες αποφάσεις που θεωρητικά θα συνόδευαν την ματαίωση του ταξιδιού του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, ήταν… μια από τα ίδια:
ΠΡΩΤΟΝ: Φταίνε οι άλλοι.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Θα πάρουμε κι άλλα μέτρα, να είστε βέβαιοι για το χαράτσι στα ακίνητα αλλά για το δημόσιο βλέπουμε.
Η αλήθεια είναι ότι ο αντιπρόεδρος το κατέχει το λέγειν. Έτσι, αντί να εμφανιστεί ως βρεγμένη γάτα, για να δικαιολογήσει τις καταγεγραμμένες και διαπιστωμένες αστοχίες της κυβέρνησης (οι οποίες είναι και αυτές που θα φέρουν τα νέα μέτρα), είπε ότι φταίει ο Σαμαράς, που αμφισβητεί τον γενικό σχεδιασμό της κυβέρνησης και δημιουργεί αμφιβολίες στο εξωτερικό για το αν η Ελλάδα ως σύνολο θέλει να συναινέσει στη… σωτηρία της.
Και ακόμη ότι φταίνε οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ (που λένε ότι δεν θα εισπράξουν το τέλος των ακινήτων) οι οποίοι διαμορφώνουν αμφιβολίες για το αν θα είναι εισπρακτικά επιτυχές το μέτρο αυτό. Και ως εκ τούτου οι Τροϊκανοί απαιτούν περισσότερα…
Για το τελευταίο, αν δεν κάνω λάθος, υπήρξε συγκεκριμένο κυβερνητικό στέλεχος που προ μερικών εβδομάδων είχε αποκαλέσει τον επικεφαλής των συνδικαλιστών της ΔΕΗ (ο οποίος είπε ότι η ΔΕΗ δεν θα εισπράξει) «κόσμημα» του Κινήματος. Επομένως, ας τα βρουν μεταξύ τους, για το ποιος θα εισπράξει και τι.
Προσωπικά, δεν έχω κανένα πρόβλημα με τον επικεφαλής της ΓΕΝΟΠ. Ο άνθρωπος τη δουλειά του κάνεις, και προφανώς, πολύ καλύτερα από τις περισσότερους συντρόφους του στην κυβέρνηση. Και για τον λόγο αυτό, επειδή βλέπω και το πολιτικό παιχνίδι της κυβέρνησης, που πηγαίνει δεξιά – αριστερά, όπου τη βολεύει, ανάλογα με τη μέρα, θα πρότεινα και στον κόσμο να ακολουθήσει μαζικά τον Φωτόπουλο, αυτή τη φορά. Και να στηρίξει την πολιτική ανυπακοής που ο συνδικαλιστής «ευαγγελίζεται». Για να δούμε και ποιος εννοεί, τι, διάολε!
Μια και λέμε περί ανυπακοής, στο βιβλίο «Πολιτική Ανυπακοή» (1849) ο Henry David Thoreau γράφει πως «η καλύτερη κυβέρνηση, είναι αυτή που κυβερνά λιγότερο» (για τους αγγλομαθείς: "That government is best which governs least”).
Αυτό που θέλει να επί ο συγγραφέας, είναι ότι όσο ικανότερο είναι ένα σύστημα εξουσίας, τόσο λιγότερες παρεμβατικές αποφάσεις χρειάζεται να λαμβάνει. Επίκαιρο; Μα και βέβαια πολύ επίκαιρο, αφού οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών, κυβέρνησαν πολύ την Ελλάδα. Ίσως δεν υπάρχει χώρα με τόσες αλλαγές πολιτικής, κατευθύνσεων και μέτρων όσο η Ελλάδα. Το κακό είναι ότι οι κυβερνήσεις αυτές, κατά πως φαίνεται, δεν διακυβέρνησαν προς όφελος των Ελλήνων. Διακυβέρνησαν κυρίως προς όφελος του συστήματος που οι ίδιες δημιούργησαν. Αλλιώς δεν θα ήμασταν στα χάλια που είμαστε σήμερα.
Στην Ελλάδα των τελευταίων μηνών, έχουμε το εξής παράδοξο: Η ανυπαρξία αποφάσεων για τα απλά και τα αυτονόητα (όπως λ.χ. για την πάταξη της φοροδιαφυγής ή τις αποκρατικοποιήσεις που έπρεπε ήδη να έχουν γίνει εδώ και μήνες) συνοδεύονται από δεκάδες ξαφνικές αποφάσεις για μέτρα, χαράτσια, κλπ. που μερικές φορές ούτε καν μπορούν να εφαρμοστούν. Αυτό, όμως δεν είναι καλή κυβερνητική υπηρεσία. Είναι απλά η εξυπηρέτηση του συστήματος. Ή για την ακρίβεια η αυτοεξυπηρέτησή του.
Αναμείνατε, λοιπόν στο ακουστικό σας σήμερα για τα νέα μέτρα, μια και αυτά που θα έλυναν το πρόβλημα, δεν έχουν ληφθεί ακόμη…
