Τόσα χρόνια οι κυβερνώντες μας άφησαν στην απόλυτη άγνοια – σκοπίμως θεωρώ εγώ – με στόχο να μη διεκδικούμε και να μην οργανωνόμαστε ως πολίτες και ως καταναλωτές, να μην αντιδρούμε συντεταγμένα ως πολιτικές οντότητες.
Δυστυχώς, η αναχρονιστική παιδεία που σκοπίμως παρέχεται, οι αγνώστου ποιότητας εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων που οι κομματικοί μηχανισμοί τοποθέτησαν για να διδάσκουν και να προετοιμάζουν τα Ελληνόπουλα για αυριανούς υπεύθυνους πολίτες, οι κρατικοδίαιτοι καρεκλοκένταυροι συνδικαλιστές που πεισματικά αρνούνταν και αρνούνται κάθε είδους εκσυγχρονισμό – γιατί υπάρχει και τέτοιος, το άθλιο ψηφοθηρικό πολιτικό σύστημα, η απατηλή ικανοποίησή μας ότι εμείς επιτέλους καταφέραμε να είμαστε η ξύπνια γενιά που χωρίς να παράγουμε τίποτα απολύτως μπορούμε να απολαμβάνουμε τις αυθαίρετες μικρές βιλίτσες μας (όλο και κάποιον βρήκαμε την άκρη να λαδώσουμε στην πολεοδομία), τα με δάνεια αγορασμένα πανάκριβα αυτοκίνητα (ένα ανά μέλος της κάθε οικογένειας), τις γκλάμουρους διακοπές εκτός και εντός, τα σινιέ μοντελάκια μας, την ιδιωτική μας πισίνα, το σκάφος, τα με δανεικά 8ήμερα στη “Μύκονο” με διπλανούς “συνδαιτημόνες” διαρκώς εναλλασσόμενες ακριβοπληρωμένες πόρνες φοροφυγάδων απατεώνων (“επιχειρητίες” και “καλλιτέχνες” λέγονται στα νεοελληνικά), ακόμη και κοινών εγκληματιών (έμποροι ανθρώπων, όπλων, ναρκωτικών κ.λπ.), όλα αυτά και άλλα πολλά, με κυρίαρχο παράγοντα βέβαια τα πολιτικά κόμματα, τα οποία επί δεκαετίες δεν έχουν προτείνει ούτε μία φρέσκια ιδέα, δεν έχουν δώσει ούτε ένα νέο όραμα, δεν έχουν τολμήσει ούτε μία ρήξη με το ολιγομελές εσωτερικό οικονομικό κατεστημένο, μας οδήγησαν στο εθνικό, κοινωνικό, οικονομικό χάλι που σήμερα βρισκόμαστε.
Ήδη, σήμερα αρχίζουν να διακρίνονται πεντακάθαρα οι τεράστιοι εθνικοί κίνδυνοι που καραδοκούν στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και αρχίζει να αποκαλύπτεται όλη η σκακιέρα και πώς θα εξελιχτεί η παρτίδα. Το πρώτο τεράστιο ζήτημα είναι αυτό κατά τη γνώμη μου. Η Ελλάδα δεν έχει ΑΟΖ, γιατί η ΑΟΖ προϋποθέτει την ύπαρξη ελεύθερου κράτους που μπορεί να ασκήσει τα κυριαρχικά του δικαιώματα.
Και αν πάμε στα αμέσως επόμενα τι βλέπουμε; Ήδη, σήμερα μας είπαν ότι 11.000.000 Έλληνες είναι εν δυνάμει υποψήφιοι να μείνουν στο σκοτάδι, να μην έχουν ζεστό νερό, θέρμανση, συσκευή οξυγόνου οι πάσχοντες, ενημέρωση και πάει λέγοντας, αν δεν πληρώσουν το τεράστιο τέλος που επιβλήθηκε στα ακίνητα για να εισπραχτεί μέσω της ΔΕΗ.
Πόσοι όμως από εμάς τους σύγχρονους και με τα πολλά πτυχία – άνευ αντικρίσματος κατ’ εμέ και σε μεγάλο ποσοστό αγορασμένα κυριολεκτικά ή μεταφορικά απο τριτοτέταρτα πανεπιστήμια της ημεδαπής και αλλοδαπής – γνωρίζουμε ότι αυτό είναι απολύτως παράνομο, διότι σύμφωνα με Κοινοτική Οδηγία δεν επιτρέπεται η αποσύνδεση από την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας για κοινωνικούς λόγους και τα κράτη μέλη πρέπει να διασφαλίζουν σε όλους τους πολίτες μια ελάχιστη πρόσβαση στο κοινωνικό αγαθό της ηλεκτρικής ενέργειας;
(ΟΔΗΓΙΑ 2009/72/ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ της 13ης Ιουλίου 2009 σχετικά με τους κοινούς κανόνες για την εσωτερική αγορά ηλεκτρικής ενεργείας και για την κατάργηση της οδηγίας 2003/54/ΕΚ – άρθρο 3, παράγρ. 7
Σχεδόν κανείς, με τους ελάχιστους γνωρίζοντες να σιωπούν.
Κλείνοντας, για να μην κουράσω περαιτέρω, θα θέσω ένα ρητορικό ερώτημα. Μπορεί κάποιος να μου ονοματίσει έστω και ένα πρόσωπο που θα μπορούσε να συγκεντρώσει τα στοιχειώδη έστω χαρακτηριστικά αυτού που λέμε φωτισμένη προσωπικότητα και που να αναδείχτηκε μέσα από το λεγόμενο Κίνημα των Αγανακτισμένων;
Κάτι σκηνές στο Σύνταγμα που είδαμε και πάθαμε να τις ξεφορτωθούμε και κάτι μαϊμού μάρκες γυαλιά που αγοράσαμε από τους παράνομους αλλοδαπούς, κάνοντας βολτούλα και πίνοντας εσπρεσάκι, είναι ό,τι μας έμεινε από όλη αυτήν την ιστορία…..
Κοινωνική διεκδίκηση μέσω του “φατσοβιβλίου” γίνεται; Όσο γίνεται και το να έχει η γειτόνισσά μου η Ζουζού 4.128 “φίλους”. Άντε, βρε Ζουζού, και μπαίνεις και στη Βουλή άμα λάχει με τόσους φίλους!
Ίσως λοιπόν σ’ εμάς τους κοιμώμενους έως τώρα νεοέλληνες της περιβόητης εποχής της μεταπολίτευσης το ότι πιάσαμε πάτο να κάνει και καλό στο μέλλον.
Γιατί για να λειτουργήσει ξανά ο τροχός οι μεν πολίτες πρέπει να αναδείξουν νέους πολιτικούς, αλλά και οι πολιτικοί πρέπει να έχουν να κάνουν με πολίτες.
Και στην παρούσα φάση δεν υπάρχουν ούτε πολιτικοί ούτε πολίτες και γι’ αυτό είμαστε και στο βυθό του ωκεανού, αλληλοκατηγορούμενοι και αλληλοϋβριζόμενοι, με την ελπίδα ότι μερικοί θα καταφέρουμε τελικά να μπούμε στη βάρκα και να σωθούμε, αφήνοντας τους άλλους να πνιγούν.
daneiakartes.zedo.gr
