Στο συνέδριο στο οποίο διατυπώθηκαν απόψεις, εκτιμήσεις και προβλέψεις για το μέλλον της παγκόσμιας οικονομίας, και ειδικότερα για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους της ευρωζώνης, δρομολογήθηκε και μια προσομοίωση σεναρίων για το τι έπεται.
Τι θα συνέβαινε δηλαδή, με βάση συγκεκριμένα δεδομένα και παραμέτρους, εφόσον κάθε χώρα που εμπλέκεται στην κρίση, ακολουθούσε μια συγκεκριμένη στρατηγική. Και πως θα κατέληγε στην επιλογή της στρατηγικής αυτής.
Τα αποτελέσματα της προσομοίωσης ήταν αρκούντως ενδιαφέροντα για την Ελλάδα, αλλά και διδακτικά για το μέλλον: Τη στιγμή που η κρίση στην ευρωζώνη κορυφωνόταν, η Ελλάδα βρέθηκε στο χείλος του γκρεμού. Η Γερμανία, αρνήθηκε να συνδράμει στην περαιτέρω οικονομική στήριξη της χώρας μας, και στο προσκήνιο ήρθε επιτακτικά το ενδεχόμενο χρεοκοπίας και εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη.
Περίπου όπως έκανε η κυβέρνηση του Τζορτζ Μπους του νεώτερου, στις 15 Σεπτεμβρίου του 2008, σαν σήμερα πριν από τρία χρόνια δηλαδή, όταν αρνήθηκε να στηρίξει τη Lehman Brothers, επέτρεψε την κατάρρευση της μεγαλύτερης επενδυτικής τράπεζας των Ηνωμένων Πολιτειών, και βύθισε την ανθρωπότητα σε μια οικονομική κρίση, από την οποία μέχρι και σήμερα φαντάζει εξαιρετικά δύσκολη η απεμπλοκή και η ανάκαμψη.
Σε εκείνο το απευκταίο σημείο λοιπόν, παρενέβη η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Η οποία, αποφάσισε να ασκήσει τα στρατηγικά δικαιώματά της για την προστασία της δημοσιονομικής σταθερότητας στην ευρωζώνη, και δάνεισε την Ελλάδα με 100 δισεκατομμύρια ευρώ.
Με το ποσό αυτό, η Ελλάδα μπόρεσε να επαναγοράσει τα ελληνικά ομόλογα, στη δευτερογενή αγορά, και με… ανθρώπινο επιτόκιο, και έτσι η Αθήνα δεν χρεοκόπησε. Με αποτέλεσμα να σταθεί στα πόδια της και η ευρωζώνη.
Το σενάριο φυσικά εκτυλίχτηκε σε ηλεκτρονικό υπολογιστή. Ήταν ωστόσο από τις φορές που η φαντασία προσομοιάζει… σκανδαλιστικά με την πραγματικότητα.
statesmen.gr
