Ήταν και είναι για τους Έλληνες η πόλη ορόσημο. Όμως όλοι το βλέπουμε ότι ο τόπος έχει αλλάξει. Περπατάς γύρω από την Ομόνοια και σε μερικές γωνιές δύσκολα μπορείς να αντέξεις από την μπόχα που αναδύεται αν δε συνυπολογίσεις και την λίγδα των πεζοδρομίων η κατάσταση είναι τριτοκοσμική. Στα πέριξ της Ομονοίας παραμονεύουν τα πρεζόνια, διάφοροι περιθωριακοί τύποι, μετανάστες παντός είδους, πόρνες, επαίτες και μικρο-διαρρήκτες οι οποίοι αφοδεύουν και ουρούν όπου και όποτε θέλουν ελεύθερα. Αλλά να ήταν μόνο μια πλατεία θα έλεγες ας πάει στο καλό. Εδώ όμως όπου και να βαδίσεις η βρωμιά, η δυσωδία τα σκουπίδια και η μαυρίλα σε ακολουθεί. Αν πάς στου Ψυρρή ή αν πας στην πλατεία Κουμουνδούρου περίπου τα ίδια. Αν πας στα στενά ένθεν και ένθεν της οδού Πειραιώς εκεί η εικόνα θυμίζει ολίγο Βομβάη ή ολίγο Κάιρο. Αν πάλι πας στην Κλαυθμώνος η ίδια κατάσταση. Μια μπόχα συνήθως από κατούρημα σε ακολουθεί σχεδόν παντού. Πολλές γωνιές μετατρέπονται σε ολονύκτιο υπαίθριο πορνείο. Το Έιτζ και η ηπατίτιδα καιροφυλακτούν. Βλέπεις του περαστικούς να δείχνουν αδιάφοροι, όμως αν τους παρατηρήσεις δείχνουν να βιάζονται, επιταχύνουν το βήμα τους για να προσπεράσουν γρήγορα. Αν πας στην Ακαδημίας η λίγδα των πεζοδρομίων και οι σχεδόν μονίμως γεμάτοι πολλαπλοί κάδοι αποπνέουν την δική τους μυρωδιά. Κι αν πάει κανείς και στην οδό Πατησίων με τις νυχτερινές πόρνες να σουλατσάρουν, ένα ακόμη άντρο της παράνομης πορνείας. Εδώ οι αλλοδαπές εκδιδόμενες γυναίκες δεν τηρούν πλέον ούτε τα προσχήματα. Πολλές φορές ουρούν και αφοδεύουν έξω από εισόδους και πίσω από περίπτερα. Το πρωί οι μαγαζάτορες και οι περίοικοι έχουν να καθαρίσουν στοιχειωδώς τον χώρο. Φαινόμενα πρωτόγνωρα για την Αθήνα. Ο εισαγόμενος ‘πολιτισμός’ και η εγχώρια ανεπάρκεια. Φαινόμενα εξευτελιστικά τόσο για τις ίδιες τις εκδιδόμενες γυναίκες, όσο και για τους κατοίκους, οι οποίοι σωπαίνοντας, αποδέχονται παθητικά το εξευτελιστικό αυτό περιβάλλον.
Οι εκδιδόμενες γυναίκες αλλά και πολλές γωνιές του κέντρου των Αθηνών φαίνονται να είναι κάτω από τα δίχτυα σκοτεινών κυκλωμάτων. Όμως η ασφάλεια φυγαδεύτηκε. Την ημέρα Πακιστανοί ξανάρχονται με καρότσι από super market και με ένα σίδερο σκαλίζουν τους κάδους απορριμμάτων. Οι πλανόδιοι μικροπωλητές πιάνουν δουλειά πουλώντας διάφορα gadgets. Οι μετανάστες λαθραίοι και μη, με τα ‘σεντόνια’ επί το έργον. Τα καλά της Πολυ-πολιτικότητας. Όλα στο πόδι. Tόσο έχει, εσύ πόσα δίνεις; Η αστυνομία άπραγη και οι πολιτικοί μονίμως μύωπες. Δεν ξέρουν, δεν άκουσαν. Ο Αρχηγός δεν ζήτησε τίποτα σχετικό. Το κόμμα δεν είπε τίποτα τέτοιο.
Βλέπω τα μέγαρα του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Θυμάμαι τους ευεργέτες και αναρωτιέμαι, αυτά ονειρεύτηκαν αυτοί που έδωσαν τις περιουσίες τους για την πατρίδα; Σκέπτομαι με πόσο κόπο χτίστηκαν οι γωνιές της Αθήνας , οι είσοδοι πολυκατοικιών και πόσο δύσκολο μετέφεραν τα μάρμαρα από την Πεντέλη, μερικά από τα οποία τα πρωινά βρίσκονται κατουρημένα ή ζωγραφισμένα από γκράφιτι ή ακόμη και αφοδεμένα.
Ταπεινωμένο περιβάλλον, ξεπεσμένη ζωή, ξεπεσμένων απογόνων. Τι άλλο τα πει κανείς;
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
