Αρκετοί από εμάς ασχολούνται εντατικότερα και με μεγαλύτερο πάθος από κάποιους άλλους με κοινωνικοπολιτικά θέματα , προσπαθούν να βρουν λύσεις μετά από πολύωρες συζητήσεις όπου άλλοτε διαφωνούν, άλλοτε καβγαδίζουν και σπάνια καταλήγουν σε λύσεις που να τους ικανοποιούν όλους ...
Μόλις όμως έρθει η ώρα να εφαρμόσουν και στην πράξη όλα όσα με πάθος υποστήριζαν τόσο καιρό, ξαφνικά λακίζουν, τρομάζουν …ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ.
Κι αν με αυτά που διαβάζετε τώρα , ξεκινήσατε ήδη τα σχόλια έχω να σας κάνω μια ερώτηση: Πόσοι από εμάς που μιλάμε με τόσο πάθος για όλα αυτά τα θέματα θα πάμε να διαμαρτυρηθούμε στη ΔΕΘ;
Καθημερινά ως τηλεθεατές βομβαρδιζόμαστε με πληροφορίες που μας δημιουργούν φόβο αποτρέποντας μας από το να ξεσηκωθούμε όπως για παράδειγμα «Η αστυνόμευση θα είναι άνευ προηγουμένου φέτος στην ΔΕΘ.» κ.α. Όλα δίνουν την εντύπωση πως θα γίνουν μεγάλες φασαρίες φέτος , αφού από την μια η αγανάκτηση του κόσμου ολοένα και μεγαλώνει και από την άλλη η κυβέρνηση προσπαθεί με χουντικά μέσα να επιβάλλει την «τάξη» για το «καλό» των πολιτών .
Προφανώς η κυβέρνηση με την βοήθεια των ΜΜΕ δεν κατάφερε, μέχρι τώρα, να χωρίσει το λαό σε «κλάδους» διαμαρτυρίας (κομματικούς ,παιδείας, υγείας, μέσων μεταφοράς κ.τ.λ. ), ώστε να μην είναι όλοι ενωμένοι, να φαίνεται μικρότερη η αγανάκτηση και ΚΥΡΙΩΣ να ελέγχονται ευκολότερα. Γι΄αυτό το τελευταίο τους χαρτί είναι ένας συνδυασμός ραγδαίων αλλαγών σε διαφόρους τομείς και εκφοβισμού των πολιτών . Στα δελτία ειδήσεων αντί να γίνονται σοβαρές συζητήσεις παρακολουθούμε στα τηλεοπτικά παράθυρα διαλόγους σαπουνόπερας . Και πολλοί από εμάς υποκύπτουμε …
«Σώπα μην μιλάς*» ακούγεται μια φωνή μέσα μας συνεχώς… «Σώπα για το καλό σου, γιατί μπορεί να βρεις κανα μπελά» κι εμείς όλο και λακίζουμε, όλο και πνίγουμε τη φωνή της συνειδήσεως μας πίσω από φθηνές δικαιολογίες. Και δεν σκεφτόμαστε πως δεν υπάρχει χειρότερο από το να διαλυθεί η χώρα, πως εάν δεν ευδοκιμεί το σύνολο δεν μπορεί κανένας –μα κανένας-να ζήσει με αξιοπρέπεια …
Θα σε ρωτήσουν μετά από χρόνια: “-Την περίοδο των μεγάλων αλλαγών, της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων πίσω από υπουργικά διατάγματα και εντολές της Τρόικα …τι έκανες ;”Τι θα απαντήσεις; Φοβόμουν; Κρυβόμουν; Ή μήπως θα αραδιάσεις κι εσύ ένα σωρό ψέματα περί ηρωισμού όπως κάνουν πολλοί μετά από κάθε κερδισμένο αγώνα;
ΔΡΑΣΕ ΛΟΙΠΟΝ Η’ ΣΚΑΣΕ.
ΚΑΙ ΘΥΜΗΣΟΥ ΕΑΝ ΔΕΝ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ…
*Σώπα μη μιλάς! (του Αζίζ Νεσίν)
«Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή
κόψ' τη φωνή σου
σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός
η σιωπή ειναι χρυσός.
Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί
έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα μου λέγανε:
"σώπα".
Στο σχολείο μού κρύψαν την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε :"εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα!"
Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
"κοίτα μην πείς τίποτα, σσσσ....σώπα!"
Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα εικοσί μου χρόνια.
Ο λόγος του μεγάλου
η σιωπή του μικρού.
Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
"Τι σε νοιάζει εσένα;", μου λέγανε,
"θα βρείς το μπελά σου, σώπα".
Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
"Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις ,σώπα"
Παντρεύτηκα , έκανα παιδιά ,
η γυναίκά μου ήταν τίμια κι εργατική και
ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή , που της έλεγε "Σώπα".
Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε :
"Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα"
Μπορεί να μην είχαμε με δ'αύτους γνωριμίες ζηλευτές,
με τους γειτονες, μας ένωνε , όμως, το Σώπα.
Σώπα ο ενας,σώπα ο άλλος σώπα οι επάνω, σώπα η κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσά μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του "Σώπα".
και μαζευτηκαμε πολλοι
μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη ,αλλά μουγκή!
Πετύχαμε πολλά, φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ.
Ευκολα , μόνο με το Σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το "Σώπα".
Μάθε το στη γυναίκα σου,στο παιδί σου,στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσά σου
και κάν'την να σωπάσει.
Κόψ'την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.
Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες , τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις απο το βραχνά να μιλάς ,
χωρίς να μιλάς να λές "έχετε δίκιο, είμαι σαν κι εσάς"
Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς.
και δεν θα μιλάς ,
θα γίνεις φαφλατάς ,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς .
Κόψε τη γλώσσά σου, κόψ'την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις , καλύτερα να το τολμησεις Κόψε τη γλώσσά σου.
Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσά μου,
γιατί νομίζω πως θα'ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο ,
με έναν ψιθυρο , με ένα τραύλισμα , με μια κραυγή που θα μου λεει:
ΜΙΛΑ!....»
«Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή
κόψ' τη φωνή σου
σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός
η σιωπή ειναι χρυσός.
Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί
έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα μου λέγανε:
"σώπα".
Στο σχολείο μού κρύψαν την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε :"εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα!"
Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
"κοίτα μην πείς τίποτα, σσσσ....σώπα!"
Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα εικοσί μου χρόνια.
Ο λόγος του μεγάλου
η σιωπή του μικρού.
Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
"Τι σε νοιάζει εσένα;", μου λέγανε,
"θα βρείς το μπελά σου, σώπα".
Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
"Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις ,σώπα"
Παντρεύτηκα , έκανα παιδιά ,
η γυναίκά μου ήταν τίμια κι εργατική και
ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή , που της έλεγε "Σώπα".
Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε :
"Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα"
Μπορεί να μην είχαμε με δ'αύτους γνωριμίες ζηλευτές,
με τους γειτονες, μας ένωνε , όμως, το Σώπα.
Σώπα ο ενας,σώπα ο άλλος σώπα οι επάνω, σώπα η κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσά μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του "Σώπα".
και μαζευτηκαμε πολλοι
μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη ,αλλά μουγκή!
Πετύχαμε πολλά, φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ.
Ευκολα , μόνο με το Σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το "Σώπα".
Μάθε το στη γυναίκα σου,στο παιδί σου,στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσά σου
και κάν'την να σωπάσει.
Κόψ'την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.
Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες , τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις απο το βραχνά να μιλάς ,
χωρίς να μιλάς να λές "έχετε δίκιο, είμαι σαν κι εσάς"
Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς.
και δεν θα μιλάς ,
θα γίνεις φαφλατάς ,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς .
Κόψε τη γλώσσά σου, κόψ'την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις , καλύτερα να το τολμησεις Κόψε τη γλώσσά σου.
Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσά μου,
γιατί νομίζω πως θα'ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο ,
με έναν ψιθυρο , με ένα τραύλισμα , με μια κραυγή που θα μου λεει:
ΜΙΛΑ!....»
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
