Η Ελλάδα χρωστά το 160% του ΑΕΠ της σε ιδιωτικές τράπεζες και σε άλλα ιδρύματα. Όμως ας επικεντρωθούμε στο μέρος που βρίσκεται στις ιδιωτικές τράπεζες, πολλές εκ των οποίων είναι ελληνικές.
Το κράτος εξακολουθεί να πληρώνει τα χρέη του και οι τραπεζίτες να έχουν έσοδα από το ελληνικό χρέος. Τι κάνουν αυτά τα λεφτά που λαμβάνουν; Στην πλειονότητα των περιπτώσεων είτε τα βάζουν στα αποθεματικά τους για να παρουσιάσουν θετικούς ισολογισμούς στο τέλος του χρόνου είτε τα κατευθύνουν σε επενδύσεις στο εξωτερικό είτε κερδοσκοπούν στα χρηματιστήρια και σε επενδυτικά προϊόντα που στοιχηματίζουν σε ανόδους και καθόδους νομισμάτων, commodities κ.α.
Με τον τρόπο αυτό αφαιρείται πλούτος από την χώρα που προέρχεται από τους πολίτες της. Δεν επανεπενδύονται στο εσωτερικό και έτσι δεν δημιουργείται νέα ανάπτυξη και στραγγαλίζεται η ελληνική αγορά αφού στεγνώνει σταδιακά από ρευστό. Σήμερα το μεγαλύτερο πρόβλημα που υπάρχει είναι ακριβώς αυτό, η ρευστότητα. Όπου και αν πάτε να ρωτήσετε θα σας πουν ότι είναι "στεγνοί".
Ας υποθέσουμε τώρα ότι κρατικοποιούνται οι ελληνικές τράπεζες. Και δεν λέω για πάντα, αλλά τουλάχιστον μέχρι να μπουν τα πράγματα σε μια σειρά. Τι θα συμβεί σε αυτή την περίπτωση; Απλό, ένα μεγάλο μέρος του χρέους θα ανήκει πλέον στο κράτος, δηλ. δεν θα είναι υποχρεωμένο να το εξυπηρετήσει αφού θα το χρωστάει στον εαυτό του. Μπορεί να το παγώσει ή να το αναδιαρθρώσει κατά βούληση ή ακόμη και να το εξυπηρετήσει κανονικά με μια μικρή διαφορά. Τα λεφτά που θα αποδίδει στην εξυπηρέτηση θα μπορεί πλέον να τα οδηγεί σε αναπτυξιακά έργα στη χώρα και να βάλει ξανά μπροστά την πραγματική οικονομία.
Πόσο εύκολο είναι να κρατικοποιήσει τις τράπεζες; Πανεύκολο! Με την σημερινή χρηματιστηριακή τους αξία μπορούν να αγοραστούν όλες με μερικά δις. Μόνο η ΕΤΕ αξίζει 3.8δις.
Το κόνσεπτ της κρατικής τράπεζας έχει ωριμάσει και στην Αμερική με κάποιο τρόπο. Ο Ομπάμα ανακοίνωσε την κατασκευή Τράπεζας Υποδομών η οποία θα αναλαμβάνει έργα αυτοκινητοδρόμων και σιδηροδρόμων δίνοντας δουλειά σε χιλιάδες Αμερικάνους και καταπολεμώντας έτσι την ανεργία.
Επίσης υπάρχει και το παράδειγμα της Βόρειας Ντακότα στις ΗΠΑ που σε αντίθεση με άλλες πολιτείες που είναι στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, όπως η Καλιφόρνια, έχει ανεργία 3.3% (το 1/3 περίπου αυτής των ΗΠΑ) και μία αύξηση μισθών της τάξης του 5.2% σε ετήσια βάση. Επίσης είναι η μόνη πολιτεία που έχει συνεχώς πλεόνασμα από την τραπεζική κρίση του 2008. Πως τα έχει καταφέρει; Έχει μία κρατική τράπεζα που κάνει αυτό που είπαμε παραπάνω. Κατευθύνει χρήματα στην εσωτερική αγορά. Την τελευταία δεκαετία έχει αποδώσει στα ταμεία της πολιτεία περί τα 300δις δολάρια. Το κράτος αποδίδει τα φορολογικά έσοδα στην τράπεζα αυτή και αυτή αποφασίζει που θα επενδυθούν.
Με την κρατικοποίηση των τραπεζών, οι τράπεζες θα θωρακιστούν αφού θα εγγυάται για τις καταθέσεις το ίδιο το κράτος. Ποιος ο λόγος λοιπόν να έχουμε τότε φυγή καταθέσεων στο εξωτερικό; Θα υπάρξει αποκατάσταση εμπιστοσύνης και θα κλείσει μια ακόμη πληγή.
Εννοείται ότι στο ενδεχόμενο μιας μαζικής κρατικοποίησης των τραπεζών θα υπάρξουν αντιδράσεις από τους εταίρους μας (ο θεός να τους κάνει) καθώς η Ελλάδα θα μπορεί πλέον να προχωρήσει χωρίς αυτούς και χωρίς τις μαζικές ιδιωτικοποιήσεις που απαιτούν οι "φίλοι" μας. Όμως παρόλο που το πρόβλημα είναι επί το πλείστον οικονομικό, εντούτοις η λύση μπορεί να είναι μόνο πολιτική. Το ζήτημα είναι αν έχουμε τους πολιτικούς που χρειάζονται γι' αυτό.
Φοβάμαι πως όχι!
http://center24.blogspot.com/
