Για να αναρωτηθούμε λοιπόν… Θα μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι θα παρακολουθούσαν τον Γιώργο Παπανδρέου; Τον Κώστα Σημίτη έστω, εκείνον που από βήματος Βουλής ευχαριστούσε την υπερδύναμη για τη… συμβολή της στην εκτόνωση της κρίσης των Ιμίων, το 1996;
Προφανώς και η απάντηση είναι κοινή. Και περιττεύει η αναφορά της. Οδηγεί ωστόσο σε προφανή συμπεράσματα για το τι πραγματικά συνέβη στην Ελλάδα, από το 2004 μέχρι και το 2009.
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι είμαστε μια χώρα, και μια κοινωνία που αρέσκεται στη μυθοπλασία.Όταν λοιπόν προσκομίζονται και στοιχεία που να την ενισχύουν, η μυθοπλασία γίνεται θρύλος.
Η επιμονή των εισαγγελικών λειτουργών να μην… ξεχάσουν την υπόθεση, φωτίζει δυο σημαντικές παραμέτρους: Πρώτον, ότι υπάρχουν ακόμη… Εισαγγελείς στην Ελλάδα. Ταγμένοι στο λειτούργημά τους, και αποφασισμένοι να κάνουν καλά τη δουλειά τους. Ανεξαρτήτως του πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει η έρευνά τους. Δεύτερον, ότι από τη στιγμή που θα «δεθεί» δικονομικά η εμπλοκή μιας ξένης πρεσβείας, θα πρέπει να αρχίσουμε να «ξαναδιαβάζουμε» τα γεγονότα που οδήγησαν στην πτώση της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, με πρωθυπουργό τον Καραμανλή.
Ώστε να τη διαδεχθεί η σημερινή Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Με πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου. Που μάλλον… δεν τον παρακολουθούν.
