Η ώρα ήταν 11 το βράδυ, ο ξενοδόχος είχε εξαφανιστεί και άλλη λύση από το να διανυκτερεύσουμε στη «Villa ….ρίδα» (όπως την αποκαλούσαμε χαριτολογώντας, προσπαθώντας να ξεχάσουμε τον πόνο μας) δεν υπήρχε. Προμηθευτήκαμε με Teza και χλωρίνη, ψεκάσαμε το δωμάτιο σε κάθε γωνιά, αδειάσαμε στο μπάνιο 1 μπουκάλι χλωρίνη και βγήκαμε μια βόλτα γιατί δε μπορούσαμε να αναπνεύσουμε. Γυρνώντας στο δωμάτιο με βαριά καρδιά, βρήκαμε και τις υπόλοιπες που είχαν «βγει στην επιφάνεια». Με μεγάλη δυσκολία η νύχτα πέρασε και πρωί πρωί μαζέψαμε τα πράγματα μας και αποχωρήσαμε, παίρνοντας πίσω τα κουπόνια του Κοινωνικού Τουρισμού αλλά όχι την προκαταβολή. Η μόνη κουβέντα του ξενοδόχου ήταν «Λυπάμαι».
Αν λυπάσαι κύριε, να κάνεις απεντόμωση και να μην υποτιμάς τους πελάτες σου. Να φερθείς σαν επαγγελματίας και σωστός επιχειρηματίας! Το ότι επισκεφθήκαμε τα Μάταλα δε σημαίνει ότι δεν έχουμε μάθει τους κανόνες υγιεινής. Απαιτώ να τιμάτε τα χρήματα που σας δίνω, από το 1€ μέχρι τα 100€. Επειδή χρησιμοποίησα τα εισιτήρια αυτά σαν μια οικονομική λύση (πρώτη φορά!) δε σημαίνει ότι δε θα με σεβαστείς… Μόνοι σας χαλάτε την εικόνα και χάνετε ευκαιρίες, αλλά ξεχνάτε ότι από αυτούς που σας επισκέπτονται για 3 μήνες το καλοκαίρι, ζείτε όλο το χρόνο. Είναι ντροπή το 2011 να υπάρχουν τέτοιου είδους «ξενοδοχεία» που φιλοξενούν ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!!
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
