Τρία γεγονότα έφεραν στην επιφάνεια τις υποκλοπές. Το πρώτο ήταν η δυσλειτουργία του δικτύου τη Q telecom,που αποκάλυψε πως υπάρχει λογισμικό υποκλοπών στο δίκτυο της Vodafone. Το δεύτερο ήταν ο θάνατος του Τσαλικίδη που ανάγκασε απ ό,τι φαίνεται τα στελέχη της Vodafone να γνωστοποιήσουν στο Μέγαρο Μαξίμου τις υποκλοπές. Και το τρίτο ήταν η χρήση του καρτοτηλεφώνου των υποκλοπών που καταδεικνύει πια τους υποκλοπείς.
Και τα τρία είναι γεγονότα, ανεξάρτητα από τη διάθεση των ελληνικών αρχών να προστατέψουν τις τηλεπικοινωνίες, τη χώρα, την κυβέρνησή της. Η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών, περιορίστηκε σε ένα παιδαριώδες πόρισμα έξι σελίδων, για το μεγαλύτερο σκάνδαλό ενάντια στην ασφάλεια της χώρας, που περιγράφει ποιά τηλέφωνα κάλεσαν από λάθος τα τηλέφωνα σκιές. Και αυτό επί ημερών του «εθνικά ανησυχούντα» κυρίου Κοραντή στην ΕΥΠ. Το φίδι από την τρύπα, προσπάθησε να βγάλει μόνο η ΑΔΑΕ, αντιμετωπίζοντας τα εμπόδια των ελληνικών Αρχών που τα έπαιζαν «αδαείς».
Το θέμα αυτή τη στιγμή είναι ο Καραμανλής. Εβδομαδιαία εφημερίδα η οποία υποστηρίζει πως συνομίλησε μαζί του, γράφει πως ο πρώην πρωθυπουργός θέλει πλήρη διαλεύκανση των υποκλοπών. Επίσης στην γκρίζα ανεπιβεβαίωτη ειδησεογραφία των τελευταίων μηνών, μπορεί κάποιος να διακρίνει θέματα για σχέδιο δολοφονίας του Καραμανλή, παρακολούθηση Καραμανλή, απαγωγή των παιδιών του και της Νατάσας και σήμερα πιθανής δολοφονίας σωματοφύλακά του. Και όλα αυτά αφορούν έναν πρώην πρωθυπουργό. Ποιός θα απαντήσει αν είναι μύθοι ή πραγματικότητα; Αισθάνεται κάποιος την ανάγκη να προστατεύσει τον θεσμό του πρωθυπουργού και της Δημοκρατικής λειτουργίας της χώρας;
Ο Κώστας Καραμανλής, σε όλη του την πολιτική καριέρα του ισορρόπησε επικίνδυνα σε μύθους. Πάτησε σε αυτόν του θείου του, προσπάθησε να δημιουργήσει αυτόν του στιβαρού ηγέτη των μεταρρυθμίσεων και κατέληξε στους εξευτελιστικούς αστικούς μύθους που τον έθεσαν πρωταγωνιστή στις στήλες των παραπολιτικών και της ειρωνικής απαξίωσης.
Ποτέ άλλωστε για πρωθυπουργό δεν υπονοήθηκαν τόσο απαξιωτικά πράγματα: «Βλέπει DVD στου Μαξίμου», «τον ενδιαφέρει μόνο το play station», «τι είναι αυτά που λέει ο Ζαχόπουλος στο DVD» «φεύγει κάθε μέρα για σιέστα στη Ραφήνα» και άλλα πολλά. Μπορεί η ιστορία να αποδείξει πως ο Καραμανλής δεν ήταν ένας πολιτικός που δεν μπορούσε, αλλά ένας άνθρωπος ο οποίος δεν άντεξε. Πιεσμένος από πολύ προσωπικά στοιχεία που πολλές φορές είναι πιο ισχυρά από την όποια διάθεση στην πολιτική.
Μέχρι να αποδείξει όμως η ιστορία αν ο Καραμανλής ανήκει στην αισωπική κατάταξη, στα μυρμήγκια της πολιτικής ή στους επιπόλαια τζιτζίκια, δεν πρέπει να συντηρεί άλλους μύθους. Αν γύρω από το πρόσωπό του και την πολιτική του, παίχτηκαν παιχνίδια μυστικών υπηρεσιών με όλα όσα φημολογούνται στον Τύπο, πρέπει να μιλήσει. Δεν είναι θέμα προσώπου αλλά θεσμών και ασφάλειας. Κάθε φημολογία χωρίς θέση, μπορεί να δημιουργεί ένα προφίλ θύματος που μοιάζει να τον βολεύει, αλλά δημιουργεί και μειδιάματα. Το να λέει ο Καραμανλής πως θέλει διαλεύκανση των υποκλοπών είναι απλώς μια παραδοχή ή πως δεν κυβερνούσε τότε, ή πως δεν το είχε καταλάβει ότι κυβερνούσε. Αν εννοεί κάτι άλλο, πρέπει και αυτό να το πει.
