Οι επιθέσεις ξεκινούν, κυρίως, από την πλευρά των ιδιωτικών υπαλλήλων και περιλαμβάνουν συνήθως τα παρακάτω:
άχρηστοι
χαραμοφάηδες
τεμπέληδες
γιατί να τους λυπηθούμε, εμάς ποιος μας λυπήθηκε όταν χάσαμε τη δουλειά μας
ανίκανοι χωρίς προσόντα
Προσωπικά, έχοντας την ιδιότητα του δημοσίου υπαλλήλου, θα δεχθώ να συμφωνήσω με όλα τα παραπάνω εκτός από το τελευταίο.
Και σε όσους με κακία φωνάζουν υπέρ της αθρόας απόλυσης δημοσίων υπαλλήλων, ένα έχω να πω:
Μαζί σας αδέλφια, να απολυθούν 200.000 δημόσιοι υπάλληλοι. Και την επόμενη μέρα θα έχετε να ανταγωνιστείτε, για τις λιγοστές θέσεις εργασίας που απέμειναν στον ιδιωτικό τομέα, άλλους 200.000 ανθρώπους.
200.000 άνθρωποι, που εσείς μπορεί να λέτε ότι είναι ανίκανοι και χωρίς προσόντα (αφού έτσι αισθάνεστε καλύτερα), αλλά η “πιάτσα” θα βαθμολογήσει ποιοι είναι ικανότεροι.
Και το ωραιότερο το αφήνω για το τέλος: Όποιος και αν κερδίσει αυτό τον ανταγωνισμό, θα διαπιστώσει ότι η νίκη θα είναι Πύρεια, αφού η αγορά, ως σκοτωμένη από την υπερπροσφορά εργασίας, θα πληρώνει ψίχουλα.