Ο νόμος πλαίσιο «Διαμαντοπούλου – Καρατζαφέρη» είναι ο επόμενος νόμος και οι καταλήψεις ακολουθούν η μια την άλλη.
Ο πολιτικός διάλογος στις Γενικές Συνελεύσεις μέχρι σήμερα, συνήθως είναι μια αντιπαράθεση ανάμεσα στο μπλοκ της Κατάληψης και της Αντί-κατάληψης που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν καταλήγει σε πολιτικό συμπέρασμα ουσίας. Είναι μια αέναη σύγκρουση ανάμεσα στην δήθεν «υπευθυνότητα» των δυνάμεων της αντί-κατάληψης με τις δυνάμεις του «αγώνα για την κατάληψη» που σπάνια προσεγγίζουν ουσιαστικά την συνολική εικόνα.
Το κυρίαρχο ζήτημα για το Φοιτητικό Κίνημα όμως δεν θα έπρεπε να είναι μόνο η Κατάληψη. Σήμερα χρειάζονται πολλά περισσότερα και ένα γενικευμένο σχέδιο αντιπαράθεσης με την ίδια την Κυβέρνηση και τους εκπροσώπους του σημερινού πολιτικού συστήματος. Η «μεταρρύθμιση» στην Ανώτατη Εκπαίδευση είναι μια ακόμα ψηφίδα στην συνολική πολιτική διάλυσης και «ελαστικοποίησης» της κοινωνικής συνοχής. Τα Πανεπιστήμια που ιστορικά έπαιξαν κομβικό ρόλο στην διαμόρφωση των κινημάτων στην χώρα μας, οδηγούνται σε μια νέα εποχή εκείνη της ανταγωνιστικότητας και της σιωπής, ώστε να διαμορφώσουν πολίτες «πειθήνια όργανα» της άρχουσας αντίληψης.
Σήμερα η ανάγκη δεν είναι απλά να μην εφαρμοστεί ή να αποσυρθεί ο νόμος για την Ανώτατη Εκπαίδευση, αλλά να ανατραπούν οι πολιτικές που απομυζούν τα χαμηλά και μεσαία στρώματα της κοινωνίας. Σήμερα μπορεί να αμφισβητείται ένα εξάμηνο ή μια εξεταστική, αλλά αύριο θα αμφισβητείτε ακόμα εντονότερα το ίδιο το δικαίωμα στην ζωή, στην αξιοπρέπεια, στην εργασία.
Ο δρόμος για το Φοιτητικό Κίνημα είναι ένας και πρέπει να είναι ξεκάθαρος. Είναι ο δρόμος του πολιτικού αγώνα με όρους πλήρους αμφισβήτησης του συστήματος και των εκφραστών του. Είναι ο δρόμος της διαμόρφωσης της νέας ιστορικής περιόδου για την χώρα. Τα ιδρύματα της χώρας έχουν ρόλο σε αυτό τον πολιτικό αγώνα καθώς καλούνται να γίνουν θερμοκοιτίδες των ιδεών και των πολιτικών, που θα μπορέσουν να μας βγάλουν από το σημερινό αδιέξοδο της νέο-συντήρησης.
Είναι η ιστορική ευκαιρία για το νεολαιίστικο κίνημα να πρωταγωνιστήσει και να διαμορφώσει 3 δεκαετίες μετά τις συνθήκες για την νέα μεταπολίτευση. Στον δρόμο αυτό δεν υπάρχουν πισωγυρίσματα και ψευτοδιλήμματα, σε μια χώρα που έχει «χρεοκοπήσει» δεν υπάρχει ο φόβος της χρεωκοπίας.
Οι Γενικές Συνελεύσεις πρέπει να γίνουν πεδία αντιπαράθεσης των δυνάμεων της ανατροπής με εκείνες της συντήρησης με όρους πολιτικής. Η σύγκρουση για την αξιοπρέπεια είναι η μοναδική αναγκαία πολιτική σύγκρουση. Σήμερα χάνεται ένα εξάμηνο ή μια εξεταστική, αύριο θα χαθεί το δικαίωμα στην ίδια την ζωή μας. Σήμερα είμαστε Φοιτητές και επιστήμονες χωρίς εξεταστική και υποτροφίες, αύριο θα είμαστε εργαζόμενοι χωρίς ένσημα και δικαιώματα. Η Ανατροπή είναι ευθύνη για την γενιά μας…
