Στις 26 Σεπτεμβρίου του 1960 λοιπόν, οι Αμερικανοί είχαν την ευκαιρία να δουν την πρώτη τηλεμαχία για τον Λευκό Οίκο. Το πρώτο debate της ιστορίας, μια προεκλογική μεθοδολογία που επρόκειτο έκτοτε να συντροφεύει την εξέλιξη της ιστορίας και της πολιτικής.
Αντίπαλοι εκείνου του πρώτου debate, ήταν ο υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος Ρίτσαρντ Νίξον, και εκείνος που είχαν επιλέξει οι Δημοκρατικοί να αντιπαραθέσουν απέναντί του. Ο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι.
Μέχρι τη στιγμή που… άναψαν τα φώτα στο στούντιο στο οποίο διεξήχθη το debate, ο Ρίτσαρντ Νίξον εμφανιζόταν ως το απόλυτο και ακλόνητο φαβορί των προεδρικών εκλογών. Περισσότερο κατηρτισμένος από τον Κένεντι, πιο κοντά στο πρότυπο ηγέτη με το οποίο είχε γαλουχηθεί ο μέσος Αμερικανός.
Η τηλεόραση όμως, άλλαξε τα πάντα. Η φωτογένεια του JFK και το χάρισμα της επικοινωνίας που τον διέκρινε, έσβησε μέσα σε μερικές ώρες το προβάδισμα του Ρίτσαρντ Νίξον. Εκείνο το debate άλλαξε τον ρου της ιστορίας, αφού ο Κένεντι κατάφερε να επικρατήσει τελικά στις εκλογές, έστω και με τη μικρότερη διαφορά που συγκέντρωσε ποτέ ένας Αμερικανός Πρόεδρος.
Εκτός από τον δρόμο για τον Λευκό Οίκο, εκείνο το debate βοήθησε τον Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι να χτίσει μεθοδικά και με λάμψη, τον μύθο του Κάμελοτ, δηλαδή της πιο διάσημης, πανίσχυρης όσο και χτυπημένης από τη μοίρα πολιτικής οικογένειας.
Ενώ, καθυστέρησε και την έλευση του Ρίτσαρντ Νίξον στον Λευκό Οίκο. Εκεί από όπου θα έφευγε τελικά ταπεινωμένος, υποβάλλοντας παραίτηση λόγω του σκανδάλου Watergate. Λες και η τηλεόραση επέδειξε με εκείνο το debate μια απρόσμενη πολιτική διορατικότητα. Με εκατομμύρια… μάρτυρες.
statesmen.gr
