The game is...over!

Πιο παλιά……. Πόσο όμορφα ήτανε μαμά…….. Όλοι τρέχανε να μου σφίξουνε το χέρι, να με αγκαλιάσουν. Αισθανόμουν τόσο δυνατός. Είχα μόνο δυο αστυνομικούς άοπλους δίπλα μου , έτσι για τους τύπους. Τώρα κλεισμένος στο δωμάτιο του ξενοδοχείου μου με 18 πάνοπλους αστυνομικούς να με προστατεύουν. Δεν μπορώ ούτε να ξεμυτίσω. Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος Sir, μου είπαν. Θα πρέπει να αλλάξουμε ακόμα και τον τόπο της συνέντευξής σας, δεν είναι μόνο οι προπηλακισμοί, το πλήθος είναι εξαγριωμένο, κινδυνεύει η ζωή σας. We cannot take the risk μου εξήγησαν. Τώρα πια πρέπει να χρησιμοποιώ τις βοηθητικές εισόδους στα κτίρια, δεν τολμώ να μπω πια από τις κεντρικές.
Δεν με θέλει πια ο κόσμος μαμά. Νόμιζα θα ήταν πιο απλά τα πράγματα. Τι θέλουν πια αυτοί οι damned Greeks. Σε οποιαδήποτε άλλη Χώρα μαμά, ο κόσμος πειθαρχεί. Μου το είχε πει και ο Στρος Καν το 2008, θα φωνάξουν, θα διαμαρτυρηθούν λίγο, στο τέλος όμως θα πειθαρχήσουν όπως όλοι.
Τι πήγε στραβά, μαμά. Νομίζω οτι πρέπει να φύγω πια αλλά δεν θέλω να σε απογοητεύσω. Είπαμε να εξαφανίσουμε από την Ελλάδα όλες αυτές τις γραφικότητες και τις εμμονές σε ιδεοληψίες που ταλαιπωρούσαν τον τόπο δεκαετίες. Την ανόητη έννοια του Έθνους που μόνο συγκρούσεις γεννά, αυτήν την αδικαιολόγητη πίστη στην παράδοση που φρενάρει την πρόοδο και την εξέλιξη (θυμάσαι πως απορούσαμε μαμά όταν τους βλέπαμε σαν τα μυρμήγκια κάθε Πάσχα να τρέχουνε στις εκκλησίες), πόσο naive λέγαμε ότι είναι αυτός ο λαός. Και αυτήν την υπερφίαλη αίσθηση της πολιτιστικής μοναδικότητας μας, ενώ μαμά είμαστε όλοι ίσοι πολίτες αυτής της Γης, χωρίς σύνορα, χωρίς διαφορές στις πολιτιστικές μας αξίες, χωρίς να μας χωρίζει τίποτα από τον φτωχό Πακιστανό, Ινδό, Σομαλό ή άλλο πολίτη που αναζητά καλύτερη τύχη σε άλλα μέρη και γωνιές. Γιατί δηλαδή η Ελλάδα θα έπρεπε να υψώνει σύνορα και τείχη. Είμαστε όλοι global citizens mum, μιας πολυπολιτισμικής κοινωνίας χωρίς σύνορα και διαφορές. Δεν μπορεί να είναι αλλιώς.
Και όμως αυτοί αντιστέκονται. Είναι ικανοί για όλα αυτοί οι Έλληνες.

Αναγνώστης