Κριτική ταινίας THE GUARD / ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΥ (

Αδελφός του σκηνοθέτη του καταπληκτικού «In Bruges», ο Τζον Μάικλ ΜακΝτόνα δημιουργεί μια ταινία που θυμίζει αρκετά εκείνη του αδελφού του, Μάρτιν. Πρώτα απ' όλα, έχει παρόμοιο χιούμορ. Δεν γίνεται ποτέ ξεκαρδιστική (ούτε κατά διάνοια), στηρίζεται όμως εύστοχα στους προσεγμένους διαλόγους και τις ατάκες της. Το σημαντικότερο όμως στοιχείο και στις δύο ταινίες είναι η ατμόσφαιρά τους, η οποία πηγάζει από την μουσική επένδυση, την φωτογραφία και τις τοποθεσίες των γυρισμάτων. Εκεί όμως που στην «Αποστολή στην Μπριζ» δεν μπορούσες να μην παρασυρθείς από την ακαταμάχητη γοητεία της και να μην ερωτευτείς την ίδια την Μπριζ (την οποία τόσο όμορφη δεν θα την δείτε από κοντά), ο σκηνοθέτης του «The guard» επιλέγει έναν πιο δύσκολο δρόμο για να γοητέψει το κοινό του: Αυτόν του εξαιρετικά ήρεμου, έως και ψυχρού ύφους.

Αυτό μου έμοιαζε αρχικά ως το πρόβλημα της ταινίας. Εξαιτίας του δεν με άγγιζε, ένιωθα πως την εμπόδιζε να 'πάρει μπροστά'. Δυστυχώς άργησα να το συνειδητοποιήσω, μα τελικά η υφολογική ψυχρότητα δεν είναι απλώς ένα σκηνοθετικό στυλ, αλλά σε αυτήν κρύβεται το ζουμί της ταινίας! Γιατί μπορεί το ύφος να μου φάνηκε ψυχρό και υπερβολικά ήρεμο, έτσι ακριβώς είναι όμως και ο χαρακτήρας του πρωταγωνιστή! Εκεί είναι που ποντάρει ο σκηνοθέτης για να πετύχει μια ψυχολογική διείσδυση στον χαρακτήρα που τόσο εξαιρετικά ερμηνεύει ο Μπρένταν Γκλίσον. Ο τελευταίος βοηθάει σε μεγάλο βαθμό τόσο το σκηνοθέτη, όσο και τον θεατή να ταυτιστεί -όσο γίνεται- μαζί του, χωρίς βέβαια ποτέ να μπορεί να τον κατανοήσει απόλυτα.

Ο Γκλίσον υποδύεται τον Τζέρι Μπόιλ, (από τους πιο ενδιαφέροντες κωμικούς χαρακτήρες εδώ και αρκετό καιρό) έναν εκκεντρικό, αντισυμβατικό αστυνομικό που δεν έχει φίλους και η μητέρα του είναι ετοιμοθάνατη. Ο Μπόιλ είναι έτοιμος να ξεσπάσει και ο θάνατος της μητέρας του είναι η σαφέστερη προοικονομία ότι το ξέσπασμα πλησιάζει. Το ξέσπασμα όμως θα είναι εκρηκτικό, αλλά και αποφασιστικό και ηρωικό.
cinexwsedw.blogspot.com