Το μεγαλύτερο μέρος του γερασμένου δορυφόρου θα διαλυθεί φλεγόμενο στην ατμόσφαιρα, θα υπάρξουν όμως και συντρίμμια που εκτιμάται ότι θα σκορπιστούν σε μια έκταση 800 χιλιομέτρων.
Το πού ακριβώς θα συμβεί αυτό παραμένει άγνωστο -τα φλεγόμενα συντρίμμια θα μπορούσαν θεωρητικά να πέσουν σε οποιαδήποτε κατοικημένη ήπειρο. Δεδομένου όμως ότι τα δύο τρίτα της υδρόγειου είναι καλυμμένα με νερό, το πιθανότερο είναι ότι η βουτιά θανάτου θα καταλήξει στον ωκεανό.
«Από την αρχή της Διαστημικής Εποχής, στα τέλη της δεκαετίας του 1950, δεν έχουν υπάρξει επιβεβαιωμένες αναφορές τραυματισμού από την επάνοδο διαστημικών αντικειμένων. Επίσης, δεν έχουν υπάρξει αναφορές για σημαντικές ζημιές», καθησυχάζει η NASA.
Ο δορυφόρος UARS (Ερευνητικός Δορυφόρος Ανώτερης Ατμόσφαιρας) εκτοξεύτηκε πριν από 20 χρόνια για να μετρά συγκεντρώσεις διαφόρων ουσιών στην ατμόσφαιρα. Έμεινε από καύσιμα το 2005 και επομένως δεν μπορεί να μετακινηθεί στην τροχιά «νεκροταφείο» όπου συγκεντρώνονται άλλοι ανενεργοί δορυφόροι, ούτε να πέσει στην ατμόσφαιρα με ελεγχόμενο τρόπο.
Ο UARS έχει βάρος έξι τόνους, αρκετά μεγάλο για δορυφόρους.
Σήμερα, η NASA έχει θέσει όρο, ότι η πιθανότητα ατυχήματος κατά την πρόσκρουση δορυφόρων δεν πρέπει να υπερβαίνει τη 1 περίπτωση ανά 10.000. Όμως ο UARS εκτοξεύτηκε πριν ενεργοποιηθεί αυτός ο όρος και τώρα δεν υπάρχει άλλη λύση από το να αφεθεί να καταστραφεί ανεξέλεγκτα.
Αν και η πιθανότητα να πέσει ο UARS σε κάποιον άνθρωπο είναι 1 στις 3.200, η πιθανότητα να χτυπηθεί ένας οποιοσδήποτε συγκεκριμένος άνθρωπος είναι πολύ μικρότερη, μόλις 1 ανά 21 τρισεκατομμύρια.
Η NASΑ θα συνεχίσει να παρακολουθεί τον δορυφόρο, αρχικά σε εβδομαδιαία και τελικά σε ημερήσια βάση μέχρι να πέσει.
