Οι γονείς μου, φτωχοί άνθρωποι μεροκαματιάρηδες έδωσαν πολλά για να σπουδάσω...
Και σπούδασα και στην Αγγλία πήγα για το μεταπτυχιακό. Και γυρνώντας υπηρέτησα και την θητεία μου στον στρατό. Βγήκα στην αναζήτηση εργασίας με εχέγγυο τα πτυχία μου, τις γνώσεις μου και έπεσα επάνω σας.
Έπεσα επάνω στην εποχή του πατέρα σου κε πρωθυπουργέ, έπεσα στην εποχή που αν δεν ήμουν μαζί σας αποκλειόμουν σαν μιαρό κατακάθι γιατί σήμαινε ότι είμαι με τους άλλους ( το κωμικοτραγικό ήταν να είσαι μόνο με τον εαυτό σου, όπως εγώ ). Πήγα μέσω ενός γνωστού στην ΚΥΔΕΠ ( Τα θυμάσαι κα Βάσω Παπανδρέου αυτά ? - δικό σου δημιούργημα ήταν) για να με γνωρίσει ο δ/ντης και να προσληφθώ . Ανεβαίνοντας για τον τρίτο όροφο εκεί στο κτίριο λίγο παρακάτω από τα κεντρικά του ΟΣΕ στην Καρόλου και περνώντας από τον δεύτερο, δύο τεράστιες αίθουσες με υπολογιστές ,άδειες με τα πλαστικά καλύμματα επάνω από τις οθόνες και τις μονάδες , ωραία , αναθάρρησα το στοιχείο μου σκέφθηκα ( ένεκα σπουδών).
Εν τάχη δεν προσλήφθηκα γιατί κατά τα λεγόμενα του κου δ/ντη δεν είχα κάνει κάτι ιδιαίτερο για το κίνημα . Τα ίδια και στον ΟΤΕ του μακαρίτη Τόμπρα , στη ΔΕΗ σε τράπεζες κλπ .Ενώ σκεφτόμουν πραγματικά είτε να ξενιτευθώ είτε να γίνω μέλος του δημοκρατικού σας κόμματος και να προσκομίσω φωτογραφίες με σημαίες και αφίσες αντί πτυχία , χάρη στην παρουσία ενός γείτονα που τύχαινε να είναι ανώτερος αξ/κος της αστυνομίας βρέθηκα στη σχολή αστυφυλάκων στους πρόποδες της Πάρνηθας . Ήμουν 26 χρονών πιά και τα περιθώρια σιγά σιγά λιγοστεύανε . Συνήθισα , έκανα οικογένεια , παιδιά και η ζωή κυλούσε απλά . Ιδιωτική υπάλληλος η σύζυγος , άντε να πάρουμε ένα διαμέρισμα ( με δάνειο φυσικά ) άντε κάτι άλλο ( όλα με δανεικά πάντα) όπως όλοι οι εργαζόμενοι Σιγά σιγά με αλλοτριώσατε και εσείς και οι άλλοι . Δεν χτύπησα και δεν αδίκησα κανέναν παρόλο που είχατε το μερίδιό σας να διαβαίνω να πάρω το παιδί μου από το δημοτικό που σχολούσε και επειδή φόραγα τη στολή μου αφού γυρνούσα από τη δουλειά μου , άκουγα ρυθμικά από παιδικά στόματα το μπάτσοι , γουρούνια , δολοφόνοι . Δεν είμαι τίποτε από αυτά κύριοι αλλά χαλάλι στις ψυχές των μικρών που ξέρατε να τις ποτίζετε με φαρμάκι .Τα δικά μου παιδιά ποιός τα σκεφτόταν? Σεις οι άλλοι οι μπλε ανεβοκατεβάζατε νομοσχέδια κάνοντας αξ/κους όσους είχαν πτυχίο ανωτάτης σχολής . Όταν το πέρναμε χαμπάρι οι υπόλοιποι και προστρέχαμε με αιτήσεις , η διάταξη είχε αλλάξει και είχε καταργηθεί ενώ οι δικοί σας με την φωτογραφική διάταξη είχαν τακτοποιηθεί . Δεν μίλαγα όπως και πολλοί άλλοι σας διαβεβαιώνω αφού κατα τα δημοκρατικό σας πολίτευμα η ποινή ήταν το όπου γης και πατρίς προσφεροντάς μας ένα διαρκές tour ανά τα τμήματα της Αττικής . Και ξανάρθαμε στους πρώτους , μουλιάσαμε , γίναμε λαπάδες όχι τόσο στο σώμα όσο στο πνεύμα και στη σκέψη ακολουθόντας το ριζικό εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων . Και σήμερα τι? Σύζυγος απολυμένη , μισθός ανειδίκευτου εργάτη αλλοδαπού και συνεχώς στίψιμο, ατελείωτο , σαδιστικό , χαιρέκακο . Κοι εμάς μας ισοπεδώσατε γιατί φταίμε και εμείς. Δεν μπορώ όμως να σας αφήσω να ισοπεδώσετε τα παιδιά μας που είναι οι αυριανοί πολίτες η αυριανή Ελλάδα μας . Ορκίστηκα να φυλάττω πίστη εις το Σύνταγμα και τους Νόμους του κράτους. Και τα καταπάτησα όλα .
Σεις που έχετε ευτελίσει κάθε έννοια δικαίου , σεις που έχετε καταπατήσει το ιερότερο όλων , το Σύνταγμα της πατρίδος , σεις που έχετε καταστρέψει το δικαίωμα στο όνειρο και την ελπίδα έχετε κάνει το απεχθέστερο όλων , μας έχετε στερήσει το δικαίωμα να καθορίζουμε την μοίρα μας . Όλα όσα πράττετε και πράξατε έιναι αυτεπάγγελτα διωκόμενα αδικήματα τα περισσότερα των οποίων κακουργηματικού χαρακτήρα.
Δεν θα κλαυθυμιρίσω και δεν θα απειλήσω οτι θα κάνω λευκή απεργία , θα παρανομήσω θα διαφθαρώ αφού εσείς δεν είστε στο κατ΄ελάχιστο έννομοι απενάντί μου επειδή με πληρώνετε με δεκάρες για να σπάτε πλάκα , επειδή δεν έχω να τακτοποιήσω τις δανειακές μου υποχρεώσεις επειδή δεν έχω να σας δώσω αυτά που ως απατεώνες του κοινού ποινικού δικαίου μου παίρνετε ετσιθελικά είτε μέσω εφορίας είτε μέσω ακινήτου ( το οποίο ουσιαστικά ανήκει στην τράπεζα ως υποθηκευμένο) και στα οποία με σύρατε με ψεύδη , επειδή δεν έχω να πάρω παπούτσια στα παιδιά μου επειδή τα σταματάω από τις ξένες γλώσσες ( θα τα μάθω εγώ ).
Όχι κύριοι θα μείνω - μείνουμε όρθιοι για να σας κάνουμε κάθε ώρα κάθε λεπτό να αισθάνεσθε την ενοχή . Ένοχοι ως αυτούς που ο κόμπος στον λαιμό δεν λέει να κατέβει κάθιδροι και απαξιωμένοι στα μάτια της ιστορίας και του λαικού θυμικού. Είναι καιρός να κάνουμε αυτό που πρέπει. Να προστατεύουμε τους πολίτες και να είμαστε δίπλα τους σε όλα τα έννομα αιτήματά τους όπως εκρρέουν από αυτά που ορκιστήκαμε. Φτάνει πιά!
Ζητώ συγγνώμη από τους πολίτες.
Αναγνώστης
