μονομάχων στην πολύ καλά συντηρημένη σχολή τους που βρέθηκε πρόσφατα στην Αυστρία.
Τα ερείπια του Carnuntum αποτελεί μέρος μιας πόλης 50.000 ανθρώπων, που βρίσκεται 45 χιλιόμετρα ανατολικά της Βιέννης. Άνθισε πριν από 1700 χρόνια περίπου και αποτέλεσε σημαντικό στρατιωτικό και εμπορικό κέντρο της περιοχής ενώνοντας τις απομακρυσμένες Ρωμαϊκές επαρχίες της Ασίας με την κεντρική και νότια Ευρώπη.
Τα ερείπια της σχολής των μονομάχων παραμένουν ακόμα θαμμένα μέσα στη γη μιας και ανακαλύφθηκαν με την χρήση γεωραντάρ. Οι ειδικοί μιλάνε για την ανακάλυψη του αντίπαλου δέους της γνωστής Ludus Magnus, της μεγαλύτερης σχολής εκπαίδευσης μονομάχων στη Ρώμη. Επισημαίνουν ότι ο υπό ανασκαφή χώρος βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση από το γνωστό ρωμαϊκό μνημείο, περιλαμβάνοντας κατασκευαστικές λεπτομέρειες όπως έναν χοντρό ξύλινο πάσσαλο στο κέντρο του χώρου εκπαίδευσης, που χρησιμοποιούσαν ως αντίπαλο για την εκπαίδευσή τους οι μονομάχοι.
Ο κυβερνήτης της περιοχής Erwin Proell δεν κρύβει τον θαυμασμό του για την ανακάλυψη και τονίζει ότι το αρχαιολογικό πάρκο του Carnuntum «… θα είναι μοναδικό παγκοσμίως ως προς την ακεραιότητα και τις διαστάσεις του αρχαιολογικού χώρου.»
Το σύμπλεγμα της σχολής αποτελεί κομμάτι ενός αρχαιολογικού χώρου 10 τετραγωνικών χιλιομέτρων που βρίσκεται πάνω από την σύγχρονη πόλη με εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο. Αξιωματούχοι επισημαίνουν ότι δεν υπάρχει κάποια ημερομηνία εκκίνησης των ανασκαφών για την σχολή των μονομάχων, καθώς οι ειδικοί χρειάζονται περισσότερο χρόνο για την εκπόνηση ενός σχεδίου που θα διασώσει ότι περισσότερο μπορεί από τον χώρο.
«Εάν κάποιος έχει έναν σοβαρό τραυματισμό, ο γιατρός διενεργεί πρώτα μια σειρά από ακτινογραφίες πριν αφήσει τον χειρούργο να προχωρήσει στην εγχείρηση» εξηγεί ο Wolfgang Neubauer, διευθυντής του Ludwig Bolzman Institute.
Οι ανασκαφές στην περιοχή ξεκίνησαν το 1870 περίπου, αλλά λιγότερο από το 1% έχει ανασκαφεί, λόγω του μεγάλου αριθμού των μνημείων που βρίσκονται θαμμένα και της προσεκτικής διαδικασίας αποκατάστασης αυτών που έχουν βρεθεί μέχρι στιγμής.
Ο Neubauer αναφέρει ότι μια ασυνήθιστη και περίεργη «λευκή βούλα» σε μια αεροφωτογραφία οδήγησε τους ειδικούς να εξετάσουν την περιοχή με τελευταίας τεχνολογίας ραντάρ που έχουν την δυνατότητα απεικόνισης τρισδιάστατων εικόνων. Τα ίδια μηχανήματα έχουν χρησιμοποιηθεί κατά καιρούς στο μνημείο του Stonehenge στην Μ. Βρετανία και σε άλλους αρχαιολογικούς χώρους της Ευρώπης.
Ένα video εικονικής αναπαράστασης της σχολής των μονομάχων του Carnuntum δείχνει εικόνες των ερειπίων που βρίσκονται κάτω από το έδαφος που μεταμορφώνονται σε ένα πλήρες κτιριακό συγκρότημα του 3ου αιώνα
Πρόκειται σίγουρα για μια δύσκολη σχολή. «Μια σχολή μονομάχων ήταν ένα μείγμα στρατώνων και φυλακής, μια εγκατάσταση υψηλής ασφαλείας.» αναφέρει το Roemisch-Germanisches Zentralmuseum, ένα από τα ινστιτούτα που διενεργούν την έρευνα. «Οι μονομάχοι ήταν κατάδικοι εγκλημάτων, αιχμάλωτοι πολέμου και σκλάβοι.»
Η μόνη ευχαρίστηση αυτών των ανθρώπων ήταν οι λίγες στιγμές δόξας που ζούσαν μέσα στην αρένα πριν τον θάνατό τους. Στο τέλος μιας ημέρας γεμάτη σκόνη και τραυματισμούς, μπορούσαν να περιποιηθούν το σώμα τους με ζεστό, κρύο και χλιαρό νερό. Δυναμωτικά γεύματα από κρέας, δημητριακά και σιτηρά δίνονταν κατά την διάρκεια της ημέρας στους μονομάχους που έκαιγαν χιλιάδες θερμίδες στην μάχη της αρένας καθημερινά για την διασκέδαση των άλλων.
Χοντροί τοίχοι περιβάλλουν 11.000 τετραγωνικά μέτρα του αρχαιολογικού χώρου, ενώ η σχολή και τα παρακείμενα κτίρια επεκτείνονται σε 2.800 τετραγωνικά μέτρα.
Εσωτερικά της σχολής, βρίσκεται μια αυλή που περιβάλλεται από δακτυλίους όπου βρίσκονταν κτιριακά συγκροτήματα διαμορφώνοντας μια κυκλική περιοχή εκπαίδευσης 19 τ.μ. – καθώς και ένα μικρό στάδιο με ξύλινες θέσεις θεατών και ένα υπερυψωμένο μπαλκόνι του υπεύθυνου της εκπαίδευσης.
Το κτιριακό συγκρότημα περιλαμβάνει επίσης 40 μικροσκοπικά κελιά για τους μονομάχους, ένα τεράστιο λουτρό, μια αίθουσα εκπαίδευσης με θερμαινόμενο πάτωμα και άλλα κτίρια διαχείρισης. Εξωτερικά των τοίχων, βρέθηκε νεκροταφείο, το οποίο χρησιμοποιούταν για αυτούς που σκοτώνονταν κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης.
Το ινστιτούτο αναφέρει ότι ο χώρος εκπαίδευσης ήταν αυτός όπου καθοριζόταν η αξία ενός μονομάχου και τελικά η μοίρα του. Την ίδια στιγμή όμως, αποτέλεσε τον χώρο όπου τους δινόταν μια μικρή ευκαιρία για επιβίωση, φήμη και πιθανότατα ελευθερία.
«Εάν ήταν επιτυχημένοι μονομάχοι, είχαν την ευκαιρία να αναδειχθούν σε ένα είδος superstar της εποχής και ίσως, να αποκτούσαν και την ελευθερία τους» αναφέρει ο Franz Humer επικεφαλής του αρχαιολογικού πάρκου του Carnuntum.
