Πριν ξεκινήσω, να πω για όσους δεν γνωρίζουν ότι ο χώρος συναλλαγών του ΤΠΔ στην Αθήνα απαρτίζεται από τρία μέρη. Αριστερά είναι τα γκισέ όπου χορηγούνται τα δάνεια, δεξιά τα γκισέ των καταθέσεων και στο βάθος τα ταμεία. Σε όλες τις τράπεζες που είχα συναλλαγές μέχρι σήμερα, όταν κάποιος θέλει να κάνει μια κατάθεση απλώς πηγαίνει στο ταμείο. Αυτό δεν συμβαίνει όμως στο ΤΠΔ, γιατί πρέπει πρώτα να πάει στο δεξί γκισέ και μετά στο ταμείο.
Διαβάστε προσεκτικά.
1. Ανοίγω μια εξαμηνιαία προθεσμιακή κατάθεση με ποσό π.χ. 12500 ευρώ.
2. Στο τέλος του εξαμήνου πηγαίνω για να ανανεώσω την προθεσμιακή. Μαζί όμως με την ανανέωση, θέλω να καταθέσω και τις οικονομίες αυτών των 6 μηνών (πχ 5000 ευρώ). Τις 3000 τις έχω σε επιταγή και τις 2000 σε μετρητά.
3. Πάω λοιπόν σε ένα από τα δεξιά γκισέ και καταθέτω την παλιά προθεσμιακή, αλλά όχι (!) την επιταγή ούτε τα μετρητά. Ο υπάλληλος μου λέει ότι αυτά δεν τα παραλαμβάνει αυτός αλλά το ταμείο! Μου δίνει λοιπόν την παλιά (και άκυρη πλέον) προθεσμιακή, την απόδειξη πληρωμής των 12500 ευρώ συν τους τόκους (έστω 12725 ευρώ συνολικά) και την απόδειξη είσπραξης της νέας προθεσμιακής ποσού 17725 ευρώ. Τον ευχαριστώ και πάω προς την ουρά του ταμείου. Όλα ωραία μέχρι εδώ; Όχι ακριβώς. Το μηχανογραφικό σύστημα της τράπεζας είναι έτσι ρυθμισμένο ώστε στην απόδειξη είσπραξης να γράφει μόνο ότι εισπράχθηκε η επιταγή των 3000 και πουθενά ότι υπάρχουν και 2000 μετρητά που πρέπει να παραδοθούν στο ταμείο! Η διαφορά των 2000 ευρώ φαίνεται μόνο αν κάνει κάποιος συγκριτικό έλεγχο των δύο αποδείξεων. Συγκεκριμένα, η απόδειξη πληρωμής γράφει μεταξύ άλλων το εξής: πληρωτέο ποσό: 12725. Η απόδειξη είσπραξης γράφει τα εξής: ποσό: 17725, επιταγή: 3000, μετρητά: 14725 ( υπονοώντας (!) το σύνολο 12725+2000 ). Για να δούμε αν ο ταμίας θα το προσέξει.
4. Πάω στο ταμείο και δίνω τα έγγραφα (επιταγή, αποδείξεις). Ο ταμίας μου επιστρέφει την απόδειξη είσπραξης 17725 ευρώ, τον καλημερίζω και φεύγω κατά 2000 ευρώ πλουσιότερος.
Αυτό βέβαια θα συνέβαινε αν ήμουν πονηρός και μάγκας αλλά στην πραγματικότητα ακολούθησε ο εξής διάλογος:
Εγώ: Είναι και 2000 μετρητά.
Ταμίας: (τον πιάνει κρύος ιδρώτας και ψάχνει αγχωμένα τα χαρτιά) Ε..., ναι και γιατί δεν μου τα δίνεις?
Εγώ: Περιμένω να μου τα ζητήσετε. Του τα δίνω λοιπόν, τα μετράει αγχωμένα και ενώ φεύγω, σηκώνεται αμέσως για να κάνει τσιγάρο. Μάλλον το χρειαζόταν επειγόντως. «Να είσαι σίγουρος κύριε/α ταμία ότι την επόμενη φορά δεν θα σου την χαρίσω».
Αν το ποσό των μετρητών δεν είναι στρογγυλό (π.χ. 1250 ευρώ) είναι ακόμη πιο δύσκολο για τον ταμία να το προσέξει και έτσι έχετε περισσότερες πιθανότητες να φύγετε κατά 1250 ευρώ πλουσιότεροι.
Ταμίας: (τον πιάνει κρύος ιδρώτας και ψάχνει αγχωμένα τα χαρτιά) Ε..., ναι και γιατί δεν μου τα δίνεις?
Εγώ: Περιμένω να μου τα ζητήσετε. Του τα δίνω λοιπόν, τα μετράει αγχωμένα και ενώ φεύγω, σηκώνεται αμέσως για να κάνει τσιγάρο. Μάλλον το χρειαζόταν επειγόντως. «Να είσαι σίγουρος κύριε/α ταμία ότι την επόμενη φορά δεν θα σου την χαρίσω».
Αν το ποσό των μετρητών δεν είναι στρογγυλό (π.χ. 1250 ευρώ) είναι ακόμη πιο δύσκολο για τον ταμία να το προσέξει και έτσι έχετε περισσότερες πιθανότητες να φύγετε κατά 1250 ευρώ πλουσιότεροι.
Ηθικό δίδαγμα: Είναι γνωστό ότι οι υπάλληλοι του ΤΠΔ είναι από τους καλύτερα αμοιβόμενους δημοσίους υπαλλήλους με καθαρό μισθό άνω των 3000 ευρώ το μήνα και προφανώς δεν τους νοιάζει να χάσουν και ένα διχίλιαρο, αφενός λόγω των ελλείψεων του μηχανογραφικού συστήματος και αφετέρου λόγω της κακής κατανομής αρμοδιοτήτων που τους έχουν ανατεθεί στα πλαίσια ενός παράλογου και αντιπαραγωγικού συστήματος διεξαγωγής των συναλλαγών που εφαρμόζει η Διοίκηση της τράπεζας (Για να γίνει μια συναλλαγή χρειάζεται διπλάσιος αριθμός υπαλλήλων -δεξί γκισέ και ταμείο-, κάτι που σε μια ιδιωτική τράπεζα θα γινόταν με το μισό προσωπικό, πολύ πιο γρήγορα, με πολύ λιγότερα λάθη, ΚΑΙ με ευγένεια).
ΥΓ: Σκέφτηκα να στείλω αυτό το άρθρο σε μορφή επιστολής στο ΤΠΔ, αλλά ήταν σίγουρο ότι θα κατέληγε στα «υπ’ όψιν», δηλαδή στο καλάθι. Έτσι προτίμησα να το στείλω εδώ όπου θα το δει περισσότερος κόσμος.
Αναγνώστης
