Και θέλω να πω μερικά πράγματα μέσα από την ψυχή μου...
Αυτά που αισθάνομαι σήμερα (άδειος, αμήχανος, με απορία για το μέλλον, ακόμη και φόβο) μοιάζουν πολύ με αυτά που αισθανόμουν το πρωί της 19ης Οκτωβρίου 1981 όταν πήγαινα σχολείο. Ζώντας σε μια μικρή πόλη όπως το Γύ...θειο (με >60% δεξιά), η παραπληροφόρηση γι` αυτό που ερχόταν ήταν μεγάλη. Ο - κακός- σοσιαλισμός που θα μας έπαιρνε τις περιουσίες, θα κατέλυε τη δημοκρατία και άλλα τέτοια..
Και πόσο χάρηκα όταν είδα πως δεν ήταν έτσι...Μεροκάματα, μισθοί, δάνεια, διορισμοί, απ` όλα είχε ο μπαξές. Άνθρωποι που ήταν στο περιθώριο, μπήκαν στο χάρτη...Τι καλά!
Κι εμείς; καφεδάκι (φραπέ αρχικά και φρέντο αργότερα), ποτάκι, ξενύχτι, μπουζούκια, κλάμπινγκ, ριάλιτι, αποθέωση των ξέκωλων και της ξέκωλης ζωής, Cayen, Burberry, πλαστικά βυζιά και κώλοι, και βάλτε να πάνε..Για να μην πούμε ποιά ήταν τα πρότυπά μας όλα αυτά τα χρόνια..
Και ξαφνικά; τι έγινε; ξυπνήσαμε από το όνειρό μας...πέσαμε από το κρεβάτι με πάταγο...και ο πόνος είναι πολύς...
Και τι ανακάλύπτουμε μέρα με τη μέρα; ότι τόσα χρόνια "φάγαμε" χρήματα για το απόλυτο τίποτα. Κάναμε ελάχιστα έργα υποδομής στην πατρίδα μας, αλλά πάνω απ` όλα κάναμε ελάχιστη υποδομή για τους εαυτούς μας. Τόσα δις για φροντιστήρια, αλλά παιδεία μηδέν...Δεν μάθαμε να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον, δεν μάθαμε την πραγματική αξία της ζωής, παρά μόνο την αξία του "φαίνεσθαι"...Τόσα δις για Cayen και Mercedes, αλλά το μυαλό μας αρνήθηκε πεισματικά να κινηθεί... Και πόσα άλλα παραδείγματα...Και το ΟΝΕΙΡΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕ! Και ξυπνήσαμε στην πραγματικότητα ! που είναι ΕΦΙΑΛΤΗΣ για εμάς τους κακομαθημένους.
Ναι, φίλοι μου, αισθανόμαστε αδικημένοι...Και είμαστε...Αλλά πρώτα απ` όλους έχουμε αδικήσει εμείς οι ίδιοι τους εαυτούς μας. Αξίζουμε για πολλά περισσότερα από αυτά στα οποία μας έχουμε καταδικάσει...Δεν είναι το επίπεδό μας για να διαγωνιζόμαστε ποιός θα πετάξει περισσότερα λουλούδια στα μπουζούκια...
Και τι γίνεται τώρα;
Ίσως μας άξιζε ένα τόσο σκληρό μάθημα για να βάλουμε μυαλό, για να καταλάβουμε ποιές είναι οι πραγματικές αξίες της ζωής, για να δεθούν πάλι οι οικογένειές μας, για να αγωνιστούμε όλοι μαζί, για να καταλάβουμε πως πρέπει να είμαστε ΕΝΩΜΕΝΟΙ και πως ό,τι γίνεται γύρω μας αφορά, τελικά, όλους. Τα λάθη του χθες πρέπει να γίνουν η δύναμή μας του αύριο!
Στη γενιά μας πέφτει ο κλήρος να ανασυγκροτήσουμε την Ελλάδα...Με σωστή κατεύθυνση αυτή τη φορά...Μην το βάζετε κάτω...Η πατρίδα μας έχει εφόδια, έχει πλούτο...Ανθρώπους χρειάζεται και πρέπει αυτοί να είμαστε εμείς...Ξέρω ότι όλοι είστε απογοητευμένοι τώρα, αλλά...υπάρχει αύριο...και θα το χτίσουμε εμείς! Με ΥΠΟΜΟΝΗ, ΕΠΙΜΟΝΗ, ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ και ΟΜΑΔΙΚΟΤΗΤΑ. Μαζί θα χαθούμε και μαζί θα σωθούμε...Και, πιστέψτε με, θα σωθούμε γιατί αυτός ο ΛΑΟΣ έχει πολλή δυναμική που δεν τον αφήνουν να αναπτύξει...Τώρα, ΗΛΘΕ Η ΩΡΑ!
Αναγνώστης
