Καθώς οι τάξεις γίνονται όλο και πιο «ψηφιακές», η τρισδιάστατη τεχνολογία, εκτός από τους κινηματογράφους και την τηλεόραση, άρχισε να διεισδύει δειλά-δειλά και στο σχολικό περιβάλλον, με την μορφή προβολέων 3D, ειδικών γυαλιών 3D, που φοράνε οι μαθητές, και άλλων τρισδιάστατων εργαλείων μάθησης, που δίνουν μια νέα… διάσταση στη διαδικασία εκμάθησης.
Η νέα έρευνα, που έγινε από τη Διεθνή Υπηρεσία Ερευνών, για λογαριασμό της αμερικανικής εταιρείας πληροφορικής Texas Instruments, περιέλαβε 740 μαθητές σχολείων της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Ολλανδίας, της Βρετανίας, της Σουηδίας και της Τουρκίας.
Οι μαθητές υποβλήθηκαν σε τεστ πριν και μετά τη χρήση τρισδιάστατης τεχνολογίας στις τάξεις τους και οι επιδόσεις τους συγκρίθηκαν με άλλους μαθητές, που χρησιμοποιούσαν μόνο τις παραδοσιακές μεθόδους διδασκαλίας και εκμάθησης. Κατά μέσο όρο, το 86% των μαθητών των τρισδιάστατων τάξεων εμφάνισαν βελτίωση στα αποτελέσματα των τεστ, έναντι μικρότερης βελτίωσης 52% για τους μαθητές των συμβατικών τάξεων.
Επίσης διαπιστώθηκε ότι η 3D τεχνολογία βελτίωσε δραστικά το επίπεδο προσοχής και συγκέντρωσης, καθώς το 92% των μαθητών στις τρισδιάστατες τάξεις πρόσεχαν στο μάθημά τους, έναντι μόλις 46% στις παραδοσιακές τάξεις. Μάλιστα, όπως δήλωσε η υπεύθυνη της μελέτης καθηγήτρια Αν Μπάμφορντ, η τρισδιάστατη τεχνολογία φάνηκε να πυροδοτεί ένα ευρύτερο ενδιαφέρον για τις γνώσεις, τις οποίες τα παιδιά αποκτούσαν στο σχολείο, που συνεχιζόταν και σε όλη τη διάρκεια των μαθημάτων, ακόμα και όταν οι μαθητές είχαν πια βγάλει τα 3D γυαλιά τους και έκαναν μάθημα με τον παλιό τρόπο.
Επίσης, χάρη στην τρισδιάστατη τεχνολογία, αυξήθηκε ο αριθμός και το επίπεδο των ερωτήσεων προς τον καθηγητή, καθώς και ο βαθμός συμμετοχής στο μάθημα των πιο αδιάφορων και ντροπαλών μαθητών, οι οποίοι, υπό άλλες συνθήκες, θα είχαν παθητικό ρόλο.
Τα πειράματα, στο πλαίσιο της έρευνας, έγιναν με ένα μάθημα «αβανταδόρικο» για την τρισδιάστατη τεχνολογία, τη βιολογία, όπου οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να δουν πιο ζωντανά από ποτέ τις λειτουργίες του ανθρωπίνου σώματος. Αντί να διαβάζουν και να ακούν απλώς για την καρδιά που χτυπά, ή να βλέπουν μια στατική εικόνα της, μπορούσαν πια να βλέπουν το αίμα να περνάει μέσα από τις βαλβίδες, την ανταλλαγή του οξυγόνου με τους πνεύμονες και άλλα αντίστοιχα κι εντυπωσιακά.
