Η από Οκτωβρίου 2011 ''Εγκύκλιος'' του Μητροπολίτη κ. Νικολάου Χατζηνικολάου, μπορεί κατά τη γνώμη του να σηματοδοτεί την κήρυξη της δικής του ''Οκτωβριανής Επανάστασης'', αλλά στην...
ουσία αποτελεί την απελπισμένη προσπάθειά του να ξαναβγεί στο προσκήνιο, προσπαθώντας παράλληλα να πείσει ότι με το ζόρι τον τραβάει ο λαός ... ''κι ας κλαίει'' .! Καλά ''ο υπέροχος και υπερήφανος λαός μας'', όπως γράφει, μέσα στην απόγνωσή του, αποφάσισε να αναζητήσει την σανίδα της σωτηρίας του, στον Δεσπότη των Μεσογείων; Δεν του φτάνουν τα βάσανα και η φτώχεια του, του χρειάζονται και οι λαϊκιστικές κορώνες, μαζί με κάποιες ακαταλαβίστικες αμπελοφιλοσοφίες, του αυτοπροβαλλόμενου αυτού φωστήρα της ξεπεσμένης εκκλησιαστικής εξουσίας;
Και στο κάτω – κάτω, αφού αποφάσισε να ασχοληθεί, με την λεγόμενη ''οικονομική κρίση'' που μαστίζει τον Ελληνικό λαό, αντί να τονίσει με δυό σταράτες και ειλικρινές κουβέντες, την βαθύτερη αιτία της σημερινής κατάστασης, που είναι η καθολική απομάκρυνση από τον Θεό και τις πνευματικές και ηθικές Αξίες, κάθεται και γλύφει, σαν τον τελευταίο πολιτικάντη το ''χριστεπώνυμο πλήρωμα''; Γιατί δεν φωνάζει με όλη την δύναμη του είναι του, σαν τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο ''ΜΕΤΑΝΟΕΙΣΤΕ''. Γιατί τα ανακατεύει όλα, και την επίδειξη ''του διαμετρήματος της δύναμής μας'' και τον ''ξεσηκωμό'' και την ''επανάσταση'' και την ''ανατροπή'' και την ''αξιοπρέπεια'' και τον ''ηρωϊσμό'' και την ''ιερότητα του λαού'', αντάμα με την ''ανειλικρίνεια, την αδιαφορία, το βόλεμα, την προσβολή των θεσμών, την ύβρη κατά της πίστης και της παράδοσης'', εκ μέρους αυτού του ίδιου του λαού; Γιατί τέτοια διγλωσσία ή ακόμη χειρότερα, τέτοιος διχασμός προσωπικότητας, μέσα σ' ένα κείμενο; Είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοια ''τρικυμία εν τω κρανίω'' του κ. Χατζηνικολάου ή μήπως έχει άλλους απώτερους κρυφούς σκοπούς και στόχους, και γι' αυτό τον βολεύει η θολούρα και μια ψευτοκουλτουριάρικη και γλοιώδης προσέγγιση της πραγματικότητας;
Ότι και αν συμβαίνει, ας αφήσει ο Αρχιερέας αυτός ''την εθνική μας υπερηφάνεια'' κατά μέρος και ας διδάξει έμπρακτα την ταπείνωση, που δίδαξε ο Χριστός μας κι αποτελεί τον μοναδικό τρόπο μέσω του οποίου υψώνονται και τα πρόσωπα και οι λαοί!
Και κάτι τελευταίο αλλά που γεννά ένα ουσιαστικό ερώτημα:
Κλίνει την ''εγκύκλιό'' του ο Μητροπολίτης ως εξής: '''Έτσι ο Θεός, όπως λέγει και ο λαός, δεν θα μας αφήσει ...'' . Αυτή η καταληκτική σας, αποστροφή, Δέσποτα, μήπως, αντί να στερεώσει την πίστη του λαού μας συντελεί στο να αποδυναμώσει την αίσθηση της ολοζώντανης παρουσίας του Θεού και της κυριαρχικής δράσης Του, διαχρονικά, μετατρέποντας την Θεολογική αυτή θεμελιώδη Αρχή, σε ''λαϊκή ατάκα'' και λαϊκίστικα ''έπεα πτερέοντα'';;;
ουσία αποτελεί την απελπισμένη προσπάθειά του να ξαναβγεί στο προσκήνιο, προσπαθώντας παράλληλα να πείσει ότι με το ζόρι τον τραβάει ο λαός ... ''κι ας κλαίει'' .! Καλά ''ο υπέροχος και υπερήφανος λαός μας'', όπως γράφει, μέσα στην απόγνωσή του, αποφάσισε να αναζητήσει την σανίδα της σωτηρίας του, στον Δεσπότη των Μεσογείων; Δεν του φτάνουν τα βάσανα και η φτώχεια του, του χρειάζονται και οι λαϊκιστικές κορώνες, μαζί με κάποιες ακαταλαβίστικες αμπελοφιλοσοφίες, του αυτοπροβαλλόμενου αυτού φωστήρα της ξεπεσμένης εκκλησιαστικής εξουσίας;
Και στο κάτω – κάτω, αφού αποφάσισε να ασχοληθεί, με την λεγόμενη ''οικονομική κρίση'' που μαστίζει τον Ελληνικό λαό, αντί να τονίσει με δυό σταράτες και ειλικρινές κουβέντες, την βαθύτερη αιτία της σημερινής κατάστασης, που είναι η καθολική απομάκρυνση από τον Θεό και τις πνευματικές και ηθικές Αξίες, κάθεται και γλύφει, σαν τον τελευταίο πολιτικάντη το ''χριστεπώνυμο πλήρωμα''; Γιατί δεν φωνάζει με όλη την δύναμη του είναι του, σαν τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο ''ΜΕΤΑΝΟΕΙΣΤΕ''. Γιατί τα ανακατεύει όλα, και την επίδειξη ''του διαμετρήματος της δύναμής μας'' και τον ''ξεσηκωμό'' και την ''επανάσταση'' και την ''ανατροπή'' και την ''αξιοπρέπεια'' και τον ''ηρωϊσμό'' και την ''ιερότητα του λαού'', αντάμα με την ''ανειλικρίνεια, την αδιαφορία, το βόλεμα, την προσβολή των θεσμών, την ύβρη κατά της πίστης και της παράδοσης'', εκ μέρους αυτού του ίδιου του λαού; Γιατί τέτοια διγλωσσία ή ακόμη χειρότερα, τέτοιος διχασμός προσωπικότητας, μέσα σ' ένα κείμενο; Είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοια ''τρικυμία εν τω κρανίω'' του κ. Χατζηνικολάου ή μήπως έχει άλλους απώτερους κρυφούς σκοπούς και στόχους, και γι' αυτό τον βολεύει η θολούρα και μια ψευτοκουλτουριάρικη και γλοιώδης προσέγγιση της πραγματικότητας;
Ότι και αν συμβαίνει, ας αφήσει ο Αρχιερέας αυτός ''την εθνική μας υπερηφάνεια'' κατά μέρος και ας διδάξει έμπρακτα την ταπείνωση, που δίδαξε ο Χριστός μας κι αποτελεί τον μοναδικό τρόπο μέσω του οποίου υψώνονται και τα πρόσωπα και οι λαοί!
Και κάτι τελευταίο αλλά που γεννά ένα ουσιαστικό ερώτημα:
Κλίνει την ''εγκύκλιό'' του ο Μητροπολίτης ως εξής: '''Έτσι ο Θεός, όπως λέγει και ο λαός, δεν θα μας αφήσει ...'' . Αυτή η καταληκτική σας, αποστροφή, Δέσποτα, μήπως, αντί να στερεώσει την πίστη του λαού μας συντελεί στο να αποδυναμώσει την αίσθηση της ολοζώντανης παρουσίας του Θεού και της κυριαρχικής δράσης Του, διαχρονικά, μετατρέποντας την Θεολογική αυτή θεμελιώδη Αρχή, σε ''λαϊκή ατάκα'' και λαϊκίστικα ''έπεα πτερέοντα'';;;
