ΔΕΝ περίμενε η αριστερά την παγίδα των «Δεκεμβριανών», στημένη απ’ τους Άγγλους (λέγε με…Τσώρτσιλ) και τον Γ. Παπανδρέου.
Δεν το υποψιάστηκε πως ήταν «πρόβα» για τη μεγάλη σφαγή (μας) του Εμφυλίου και πως μια ήττα στη «Μάχη της Αθήνας» οδηγεί στην ταπείνωση της Βάρκιζας. Εκεί, με την υπογραφή και την παράδοση των όπλων, η μοίρα του ηττημένου ήταν και μοίρα της αριστεράς. Παραδοθήκαν τα όπλα από παλιούς ΕΛΑΣίτες που «όργωσαν» τα βουνά, αλλά δεν παραδόθηκαν όλα. Κρύφτηκαν τα μισά (κάτω απ’ τη μύτη των Άγγλων!), για να τα…ξαναλαδώσουν οι «αντιφρονούντες», πριν (αναγκαστούν) να βγουν αντάρτες στο βουνό.
ΘΑ σταθούμε στη Συμφωνία της Βάρκιζας (τέλος ’44 - αρχές ’45 και συμπίπτει με τη μοιρασιά στη Γιάλτα) και την αντιστοιχία της με τα σημερινά, μιας και «πολιτική είναι αναίμακτος πόλεμος». Δεν είχαν, κ. Τσίπρα, άλλην επιλογή οι (αριστεροί) ηττημένοι των «Δεκεμβριανών» και, πέρα απ’ το σχέδιο των ξένων (με τη συμμετοχή ντόπιων) να βγάλουν στο βουνό τους κομουνιστές, είδαμε πού οδήγησαν τα…καμπανταηλίκια τους. Χωρίς την (υπο)στήριξη των Σοβιετικών (ο Στάλιν υπέδειξε στον Ζαχαριάδη να «καθίσει στ’ αυγά του» στο ταξίδι-αστραπή του τελευταίου στη Ρωσία), οι «επαναστάτες» ήσαν μελλοθάνατοι και δεν το’ ξεραν. Τους πετσόκοψε ο στρατός στην Κόνιτσα, στον Γράμο και στο Βίτσι, για να ζήσουμε οι έλληνες, «νικητές» και «ηττημένοι», άμεσα είτε έμμεσα, την τραγωδία του Εμφυλίου.
ΔΕΝ έχεις άλλη επιλογή στον μονόδρομο που σου ‘στρωσαν οι ξένοι με την…φιλότιμη συνδρομή των ντόπιων (όλων μας). Υπογράψαμε τη «Συμφωνία» κι ας μην έγινε στη Βάρκιζα. Ήταν «Μνημόνιο» στην Αθήνα κι όταν δεν διαθέτεις Άρη Βελουχιώτη (γιατί τον ξέκανες νωρίς) και διαθέτεις Τσίπρες φιλόδοξους και βολεμένους, περίμενε την τραγωδία της πτώχευσης. Η άρνηση και τα φραστικά(;) καμπανταηλίκια οδηγούν σε «εμφύλιο» και, μην ξεχνάς, «πόλεμος είναι αιματηρή πολιτική».
ΚΑΙ όταν, ως ηγεσία του ΚΚΕ του παρελθόντος, υπέγραφες (δια χειρός μπαρμπέρηδων και τσαγκαράδων) συμφωνίες που σε δέναν’ χειροπόδαρα, είναι αργά να ζώνεσαι τ’ άρματα για το βουνό στήνοντας πυροβόλα. Κι αν (ως ηγεσία αγραμμάτων) δεν το’ πιασες πού το πάνε οι ξένοι, δεν έχει νόημα να «αποκαθιστάς» τον Άρη μετά 66 χρόνια και να «τιμάς» τον Ζαχαριάδη (στο τελευταίο θα επανέλθουμε).
