Όσο χρήμα ήταν να μπει στη χώρα και να κινηθεί ποικιλοτρόπως με πρόσχημα εύηχες λέξεις (αποασυλοποίηση, Ψυχαργώ κ.λπ.) μπήκε μέχρι και το 2009… Σήμερα είναι διαπιστωμένο πως ό,τι αρχίζει από ψυχ… και είναι δημόσιο (γιατί ο καιρός των ιδιωτών είναι πιθανότατα εγγύς) έχει πάψει να «τα φέρνει», γι’ αυτό και οι μάσκες πέφτουνε πια χωρίς περιστροφές. Και δεν είναι μόνο ότι ο τομέας της Ψυχικής Υγείας, όπως και ο αδελφός τομέας των ΑμΕΑ δεν προσφέρονται πλέον για ανεξέλεγκτες εργολαβίες, για αλτρουιστική μάσα και για θεατρικές ενέργειες. Είναι κι ότι χρίστηκαν αυτεπαγγέλτως μέσα στην τρέχουσα αναμπουμπούλα «αδύναμοι κρίκοι», «εύκολοι στόχοι». Οι κραυγές που έρχονται από το περιθώριο φτάνουν δυσκολότερα στ’ αυτιά εκείνων που έχουν αυτιά να τις ακούσουν αλλά κι εκείνων που έχουν αυτιά από καιρό παροπλισμένα… Ευκαιρία λοιπόν για τη διασφάλιση περισσότερης κοινωνικής ηχομόνωσης.
Πρόνοια τέλος
Με το γνωστό σχιζοειδές πακέτο «θεωρία επισκόπου και καρδία μυλωνά» ο killer με το φραγγελικό πρόσωπο, ο Ανδρέας Λοβέρδος, ακολουθώντας πιστά τις εντολές των πιστωτών, κήρυξε περί τα τέλη του καλοκαιριού την αρχή του τέλους του προνοιακού κράτους στην Ελλάδα. Οι μπαλιές ήταν κοφτές και γρήγορες. Πρώτα περικόπηκε κατά το ήμισυ το ποσό που είχε προϋπολογιστεί για τις δομές της Ψυχικής Υγείας του προγράμματος «Ψυχαργώ»… Από το λεπίδι γλίτωσαν στην ουσία μονάχα τα κονδύλια που είχαν ήδη δαπανηθεί (δεν μπορούσαν δα να βάλουν τους τροφίμους να φτύσουν τις φασολάδες τους), τα οποία, ως γνωστόν, τα τελευταία χρόνια ήταν τόσο ανεπαρκή ώστε οι εργαζόμενοι στους φορείς που σχετίζονται με την Ψυχική Υγεία να περιμένουν κατά μέσο όρο 4 μήνες για να πληρωθούν… Από την αρχή του 2011 και μετά μάλιστα, τα διαστήματα αμισθίας διευρύνθηκαν ακόμα περισσότερο… Και δεν ήταν μόνο αυτό το πρόβλημα. Το τελευταίο διάστημα, οι ξενώνες, τα οικοτροφεία, τα Κέντρα Ημέρας που εξυπηρετούσαν τους ψυχικά πάσχοντες είχαν καταντήσει πάρκινγκ… Υπηρεσίες φύλαξης. Τα λεφτά πλέον δεν επαρκούσαν ούτε για ψυχαγωγία ούτε για εκπαίδευση ούτε καν για φαγητό… Ρεφενέ στήνονταν ενίοτε τα τραπέζια…
Αφού λοιπόν επισφραγίστηκε η αδεκαρία των «ψυχ» δομών με τον υποδιπλασιασμό της σχετικής δαπάνης, ήρθε και η εφεδρεία, ως κερασάκι στην τούρτα, να πείσει για την πρακτική του Καιάδα που υιοθετεί το υπουργείο. Η παρθενική λίστα των 151 φορέων που καλούνταν να βγάλουν κάποιους από τους εργαζομένους τους στην «ελεύθερη βοσκή», όλως τυχαίως συμπεριλαμβάνει πολυάριθμες δομές Ψυχικής Υγείας. Και το περίεργο είναι ότι οι δομές αυτές δύσκολα μπορούν να χαρακτηριστούν δημόσιες. Πρόκειται κυρίως για ΝΠΙΔ που επιχορηγούνταν ενοχικά από το κράτος σε ποσοστό 20%-40% επειδή με την εθελοντική εργασία και προσφορά των εμπλεκομένων ανθρώπων βούλωναν τις προνοιακές του τρύπες… Παρ’ όλα αυτά η αντι-ανθρωπιστική μανία της χειραγωγημένης κυβέρνησης τις έβαλε στο στόχαστρο νωρίς - νωρίς… Αποτέλεσμα; 210 δομές Ψυχικής Υγείας (τα λεγόμενα μικρά άσυλα) ετοιμάζονται να βάλουν λουκέτο, 1.500 θαμώνες καλούνται να πάρουν την άγουσα προς τα επίσης υποχρηματοδοτούμενα μεγάλα άσυλα (Δαφνί, Δρομοκαΐτειο) και – γιατί όχι – και για την κατάπτυστη Λέρο…, 35.000 άνθρωποι που εξυπηρετούνταν μερικώς από τις δομές αυτές μένουν παντελώς ξεκρέμαστοι και 3.000 εργαζόμενοι θα πυκνώσουν τις τάξεις των απανταχού ανέργων… Καθόλου κακή επίδοση.
