του Ανδρέα Καρακώστα
Θυμάστε εκείνο το ανέκδοτο με τον Τοτό; Εκείνο που έλεγε ότι δεν θα γίνουμε Ινδία; Ε, λοιπόν, παραποιήθηκε και μεταφέρθηκε λάθος… Πρωταγωνιστής και ζεν πρεμιέ του ήταν ο Πινόκιο! Ναι, ναι, όχι εκείνος με την μύτη. Με ξύλινα πόδια, αλλά με μύτη χάρμα κι ένα μουστάκι που άλλο να σας το λέω και άλλο να το δείτε…
Ξέρετε τι έκανε χθες το μεσημέρι ο Πινόκιο; Νομιμοποίησε το έγκλημα: Μας έκανε Ινδίες! Και πως τα κατάφερε; Ολοι πλέον ξέρουν ότι είναι αφοπλιστικά αποτελεσματικός όταν πρόκειται για επιλογές ή ζητήματα που σχετίζονται με τις διεθνιστικές του αναζητήσεις ή την παγκόσμια διακυβέρνηση κ.λπ. Συγκάλεσε σύσκεψη στο νεοκλασικό της Ηρώδου του Αττικού όπου παρεπιδημεί την τελευταία διετία για ν’ αποφασίσει πως δεν είναι αναγκαίο μετά την απόλυση 180 χιλιάδων και πλέον εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα και την απροκάλυπτη καταστρατήγησή της από την πλειοψηφία των επιχειρήσεων, να καταργήσει την εθνική γενική συλλογική σύμβαση εργασίας. Θα την διατηρήσει εν ζωή, αφού ανεφάρμοστη και θα διευκολύνει μαθαίνω, την σύναψη επιχειρησιακών συμβάσεων, ακόμη και σε εταιρίες που απασχολούν λιγότερους από είκοσι εργαζομένους…
Είναι εξόφθαλμα προφανές ότι ο άνθρωπος κινείται βάσει σχεδίου. Και το υλοποιεί με επιτυχία, άκαμπτος, αλύγιστος, σαν να μην κυλάει αίμα στις φλέβες του… Είναι αποφασισμένος να φθάσει το θρίλερ που πρωταγωνιστεί μέχρι το τέλος, άξιος της διόλου κολακευτικής διεθνούς φήμης που τον συνοδεύει.
Με το που καταλάγιασε ο θόρυβος της… πιθανής κατάργησης της εθνικής συλλογικής σύμβασης, πέρασε στο επόμενο στάδιο. Την πέταξε στα σκουπίδια, με την ίδια άνεση που άφησε το εγχώριο κρατικοδίαιτο επιχειρηματικό δαιμόνιο να την τσαλαπατάει επί χρόνια, ανενόχλητο. Κι αμέσως μετά, νομιμοποίησε το έγκλημα. Ενα ακόμη έγκλημα. Την νομιμοποίηση των επιχειρησιακών συμβάσεων, που ούτως ή άλλως τελούν εν ισχύ και διέπουν τις σχέσεις εργοδότη – εργαζομένου, τουλάχιστον την τελευταία διετία, για να μην πω την τελευταία εικοσαετία…
Πέραν όσων βλέπουν και θα δουν τις επόμενες εβδομάδες το φως της δημοσιότητας σε σχέση με τις πραγματικές προθέσεις του ανδρός που εν πολλοίς βοηθούν να καταστεί εύληπτο το μέγεθος, η έκταση αυτού που μας συμβαίνει ως χώρας, θυμάμαι τέτοιες στιγμές αυτό που είχε πει για τον σημερινό ένοικο του Μεγάρου Μαξίμου, ένας εκ των σκληρότερων διαπραγματευτών των τελευταίων πενήντα χρόνων: Με διπλωματικούς όρους, τον είχε αποκαλέσει ως: «διάβολο με αγγελικό πρόσωπο»!
Την πατρότητα της διαπίστωσης διεκδικεί σύμφωνα με επιτελείς του υπουργείου εξωτερικών, ο άλλοτε επικεφαλής των τουρκοκυπρίων Ραούφ Ντενκτάς. Οι παλαιότεροι, θα τον θυμούνται… Και οι νεότεροι, θα τον θυμηθούν!
