που παράγουν όταν ξεσκίζουν τις σάρκες των θυμάτων τους.
Μικρόφωνα που τοποθετήθηκαν σε μια δεξαμενή με “κόκκινα” πιράνχας έδειξαν πως τα ψάρια επιδόθηκαν σε ένα εντυπωσιακό ρεπερτόριο γαβγισμάτων, κρωξιμάτων και ρυθμικών ήχων παρόμοιων με εκείνον των τυμπάνων.
Οι ερευνητές εκτιμούν πως καθεμιά από τις ηχητικές επιλογές του πιράνχας αποσκοπεί στη μετάδοση διαφορετικού μηνύματος. Παρότι αρχικά ήρεμα, τα πιράνχας ξέσπασαν σε γαβγίσματα όταν εντόπισαν κίνδυνο, όπως όταν τσακώνονταν μεταξύ τους για τη λεία ή όταν τα ακουμπούσαν οι ερευνητές.
Έβγαζαν επίσης ήχους τυμπάνου όταν κυνηγούσε το ένα το άλλο ενώ όταν κατάφερναν δαγκωνιές σε άλλα πιράνχας έκρωζαν.
Όπως και άλλα ψάρια με δυνατότητα παραγωγής ήχων, τα πιράνχας τεντώνουν τους μυς που συνδέονται με τα πτερύγιά τους, όργανο που ρυθμίζει την πλευστότητα. Την ένταση του ήχου ρυθμίζει η συχνότητα συστολής των μυών.
Στα πλευρά των πιράνχας βρίσκονται τα αισθητήρια όργανα που συλλαμβάνουν αλλαγές στην πίεση του νερού, τα υποθαλάσσια κύματα και τις κινήσεις άλλων ζώων στο νερό και καθορίζουν την επιλογή του ήχου.
Τα ενήλικα κόκκινα πιράνχας έχουν μήκος μέχρι 30 εκατοστά και φέρουν μια μοναδική σειρά δοντιών στην πάνω και κάτω σιαγόνα. Η ονομασία πιράνχας (πιράνια στα πορτογαλικά) έχει αποκτήσει τρομακτική διάσταση, καθώς έχουν καταγραφεί επιθέσεις τους κατά ανθρώπων, όμως στην πραγματικότητα οι περιπτώσεις αυτές είναι μεμονωμένες.
Κατά διαστήματα είχαν διαδοθεί μύθοι σχετικά με πιράνχας ότι καταβροχθίζουν ένα ανθρώπινο σώμα ή κάποιο θηλαστικό μέσα σε δευτερόλεπτα.
Αυτοί οι μύθοι αναφέρονται σε ένα συγκεκριμένο γένος αυτού του ψαριού. Ένας ακόμη μύθος αναφέρει ότι έλκονται από το αίμα. Όμως όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί έχουν καταρριφθεί ύστερα από σχετικές επιστημονικές έρευνες.
Παρόλα αυτά το πείραμα δεν ολοκληρώθηκε χωρίς απώλειες, με τον Ερίκ Παρμαντιέ -επιστήμονα του Πανεπιστημίου της Λιέγης- να οδηγείται στο νοσοκομείο για δαγκώματα και τη συνάδελφό του Σαντί Μιγιό να κινδυνεύει να χάσει το μισό της δάχτυλο.
