Το ότι οι βουλευτές μας, όλων των κομμάτων, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, στοιχίζονται πίσω από της ηγεσίες τους...
(σκόπιμα μικρό το ήτα της λέξης ηγεσία), το ξέρουμε όλοι. Εκείνο που όμως ενοχλεί περισσότερο είναι η τραγική ή καλύτερα κωμική στάση κάποιων βουλευτών που δημόσια εμφανίζονται διαφωνούντες με την πολιτική του κόμματός τους και στη συνέχεια,προκειμένου να διατηρήσουν τη θέση τους στο κοινοβούλιο,λένε "ναι σε όλα".Είναι να τους λυπάται κανείς παρά να τους λοιδορεί.Και αναφέρομαι στη στάση της κυρίας Βάσως ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ. Πολλές φορές μέχρι τώρα όρθωσε το ανάστημά της , διαφώνησε ανοιχτά με κυβερνητικές επιλογές και επέκρινε τους προωθούντες αυτές Υπουργούς και είπαμε μπράβο.Υπάρχει και ένας εσωκομματικός αντίλογος. Σήμερα όμως στη Βουλή μας είπε ότι δεν συμφωνεί με το πολυνομοσχέδιο, αλλά το υπερψηφίζει και έχει συνειδησιακό πρόβλημα. Δηλαδή,αν κατάλαβα καλά,διαφωνεί συμφωνούσα και στο δίλημμα κομματική πειθαρχία ή συνείδηση, επέλεξε το πρώτο. Το κόμμα πάνω από τη συνείδηση. Μέτα διερωτώνται οι πολιτικοί μας γιατί αντιμετωπίζονται απαξιωτικά από την κοινωνία. Προσωπικά,δεν μέμφομαι τη θετική στο πολυνομοσχέδιο ψήφο της κυρίας ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ή του όποιου κυβερνητικού και μη Βουλευτή, αδυνατώ όμως να καταλάβω τις προ της ψηφοφορίας δημόσιες αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις ,αφού τελικά δια της ψήφου τους θα συνταχθούν με τις κυβερνητικές θέσεις.Ο tempora o mores.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
