Ο προβληματισμός μου βρίσκεται στο αν λύνεται με αυτή τη μέθοδο κάποιο απο τα πολλά κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα που εχουν συσωρευτεί .
Πιστεύω οτι αυτές οι συμπεριφορές λειτουργούν μόνο εκτονωτικά σε κάποιες περιπτώσεις αδικημένων πολιτών, οπως των μακροχρόνια ανέργων και αυτών που εκλεισαν τις επιχειρήσεις των.
Οι άλλοι που εχουν ακόμη δουλειά, ιδιαίτερα στο Δημόσιο, διαμαρτύρονται αδικα γιατί ολα τα προηγούμενα χρόνια αμείβονταν πολύ περισσότερο απο αυτό που πρόσφεραν στην Κοινωνία.
Δεν ξέρω πόσοι πολίτες είναι ευχαριστημένοι απο την προσφορά του Δημόσιου στους τομείς της Υγείας οπου επικρατεί το φακελάκι, στην Εκπαίδευση οπου κυριαρχεί το ιδιαίτερο φροντιστήριο , στις Οικονομικές Υπηρεσίες οπου η συναλλαγη δίνει και παίρνει και σε αλλες Υπηρεσίες οπως Πολεοδομίες ,Τελωνεία κτλ οπου για μια απλή διεκπεραίωση υπόθεσης χρειάζεται γρηγορόσημο .
Πρέπει ολοι να καταλάβουμε οτι το μοντέλο της δήθεν ανάπτυξης αποδείχτηκε μια φούσκα , αφού απαξιώθηκαν ολες οι παραγωγές αγαθών και πάψαμε σαν χώρα να παράγουμε οτι καταναλώνουμε, επειδή με τα δανεικά του Δημοσίου αυξανε η κατανάλωση εισαγώμενων κυρίως προιοντων και συντηρούνταν αυτός ο φαύλος κύκλος της δήθεν ανάπτυξης.
Σαν παράδειγμα αυτής απαξίωσης αναφέρω οτι εφτασε στο σημειο ενας κλητήρας Δημόσιας Υπηρεσίας ,του οποίου η προσφορά είναι σχεδόν μηδενική , να αμείβεται όσο αποδίδουν πεντακόσια πρόβατα ή τετρακόσια στρέμματα σιτάρι ή οσο αμείβονταν δύο εργάτριες βιοτεχνίας, οι οποίες ομως θα παρήγαγαν κάποιες χιλιάδες κομάτια ενδύματα.
Καλό είναι οι νέοι να αρχίσουν να παράγουν και κάποια αγαθά και να φύγουν απο τις καφετέρειες και τα νυχτερινά κλαμπ ,χωροι απο τους οποιους δεν εχουν να κερδίσουν απολυτως τίποτα ,γιατί ειδάλλως δεν θα υπάρξει μέλλον γι αυτούς.
Αναγνώστης
