Η δραστική ουσία των μαγικών μανιταριών έκανε τους εθελοντές πιο ανοιχτούς σε νέες εμπειρίες
Ακόμα και μία μόνο δόση ψυλοκυβίνης, του
ψυχεδελικού ναρκωτικού που υπάρχει στα λεγόμενα «μαγικά μανιτάρια»,
μπορεί να...
προκαλεί θετικές αλλαγές στην προσωπικότητα που διαρκούν τουλάχιστον έναν χρόνο, πιθανώς και μόνιμα.
Το συμπέρασμα προέρχεται από πείραμα του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς, στο οποίο οι περισσότεροι από τους εθελοντές που πήραν ψιλοκυβίνη είδαν την προσωπικότητά τους να γίνεται πιο «ανοιχτή».
Είναι ένα περίεργο αποτέλεσμα, δεδομένου ότι η προσωπικότητα πιστεύεται ότι δεν αλλάζει σημαντικά μετά την ηλικία των 30 ετών. Στην ψυχολογία, η «ανοιχτότητα» είναι μια από τις πέντε βασικές διαστάσεις της προσωπικότητας, μαζί με την εξωστρέφεια, το νευρωτισμό, τη συνεργατικότητα και την ευσυνειδησία.
Οι άνθρωποι που είναι πιο «ανοιχτοί» τείνουν να είναι δεκτικοί σε νέες εμπειρίες, έχουν ισχυρή φαντασία και εκτιμούν την τέχνη και τις έντονες συγκινήσεις. Κατά κάποιο τρόπο, η ανοιχτότητα μπορεί να θεωρηθεί αντίθετο του συντηρητισμού και της αποφυγής νέων εμπειριών.
Η ανοιχτότητα ήταν η μόνη παράμετρος τη προσωπικότητας που βρέθηκε να αλλάζει με την ψυχεδελική ψιλοκυβίνη, η οποία προκαλεί μεταβολή της συνειδησιακής κατάστασης και ισχυρές παραισθήσεις, οι οποίες μπορούν να παίρνουν «μυστικιστικές» ή θρησκευτικές διαστάσεις.
Μάλιστα οι εθελοντές που ανέφεραν ότι έζησαν τέτοιες «μυστικιστικές» εμπειρίες υπό την επήρεια του ναρκωτικού ήταν πιθανότερο να εμφανίσουν στη συνέχεια αύξηση της ανοιχτότητας. Οι ερευνητές εικάζουν μάλιστα ότι άλλα ψυχεδελικά ναρκωτικά που προκαλούν τέτοιες εμπειρίες μπορεί να έχουν ίδια δράση με την ψιλοκυβίνη.
Η μελέτη δημοσιεύεται στο Journal of Psychopharmacology.
Οι 51 εθελοντές του πειράματος συμμετείχαν σε τρεις έως πέντε συνεδρίες ανά διαστήματα των τριών εβδομάδων. Είχαν ενημερωθεί από τους ερευνητές ότι σε μία από αυτές τις συνεδρίες θα έπαιρναν μια «μέτρια ως υψηλή» δόση ψιλοκυβίνης.
Σε κάθε συνεδρία, οι εθελοντές κλήθηκαν να ξαπλώσουν σε έναν καναπέ, να φορέσουν μια μάσκα για να μπλοκάρουν τα οπτικά ερεθίσματα και να συγκεντρωθούν στην εσωτερική τους εμπειρία.
Η προσωπικότητά τους αξιολογήθηκε πριν και μετά τη λήψη του ναρκωτικού με στάνταρτ ψυχολογικά τεστ που ποσοτικοποιούν τις πέντε παραμέτρους της προσωπικότητας. Ακόμα και 14 μήνες μετά την τελευταία συνεδρία, το 60% των εθελοντών συνέχιζε να παρουσιάζει αυξημένη ανοιχτότητα.
Ο Ρόλαντ Γκρίφιθς, καθηγητής Ψυχολογίας και επικεφαλής της μελέτης, επισήμανε πάντως ότι τα συμπεράσματα ίσως δεν μπορούν να επεκταθούν στο γενικό πληθυσμό, δεδομένου ότι το δείγμα δεν είναι αντιπροσωπευτικό για όλους: σχεδόν όλοι οι εθελοντές δήλωσαν ότι είναι «πνευματικά ενεργοί», δηλαδή θρήσκοι, και οι περισσότεροι από τους μισούς είχαν μεταπτυχιακά διπλώματα.
Παρόλα αυτά, ο Δρ Γκρίφιθς πιστεύει ότι η ψιλοκυβίνη μπορεί να έχει θεραπευτική αξία. «Μπορεί να υπάρχουν εφαρμογές που δεν μπορούμε να φανταστούμε αυτή τη στιγμή» λέει ο καθηγητής.
«Σίγουρα όμως αξίζει να μελετηθεί πιο συστηματικά».
προκαλεί θετικές αλλαγές στην προσωπικότητα που διαρκούν τουλάχιστον έναν χρόνο, πιθανώς και μόνιμα.
Το συμπέρασμα προέρχεται από πείραμα του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς, στο οποίο οι περισσότεροι από τους εθελοντές που πήραν ψιλοκυβίνη είδαν την προσωπικότητά τους να γίνεται πιο «ανοιχτή».
Είναι ένα περίεργο αποτέλεσμα, δεδομένου ότι η προσωπικότητα πιστεύεται ότι δεν αλλάζει σημαντικά μετά την ηλικία των 30 ετών. Στην ψυχολογία, η «ανοιχτότητα» είναι μια από τις πέντε βασικές διαστάσεις της προσωπικότητας, μαζί με την εξωστρέφεια, το νευρωτισμό, τη συνεργατικότητα και την ευσυνειδησία.
Οι άνθρωποι που είναι πιο «ανοιχτοί» τείνουν να είναι δεκτικοί σε νέες εμπειρίες, έχουν ισχυρή φαντασία και εκτιμούν την τέχνη και τις έντονες συγκινήσεις. Κατά κάποιο τρόπο, η ανοιχτότητα μπορεί να θεωρηθεί αντίθετο του συντηρητισμού και της αποφυγής νέων εμπειριών.
Η ανοιχτότητα ήταν η μόνη παράμετρος τη προσωπικότητας που βρέθηκε να αλλάζει με την ψυχεδελική ψιλοκυβίνη, η οποία προκαλεί μεταβολή της συνειδησιακής κατάστασης και ισχυρές παραισθήσεις, οι οποίες μπορούν να παίρνουν «μυστικιστικές» ή θρησκευτικές διαστάσεις.
Μάλιστα οι εθελοντές που ανέφεραν ότι έζησαν τέτοιες «μυστικιστικές» εμπειρίες υπό την επήρεια του ναρκωτικού ήταν πιθανότερο να εμφανίσουν στη συνέχεια αύξηση της ανοιχτότητας. Οι ερευνητές εικάζουν μάλιστα ότι άλλα ψυχεδελικά ναρκωτικά που προκαλούν τέτοιες εμπειρίες μπορεί να έχουν ίδια δράση με την ψιλοκυβίνη.
Η μελέτη δημοσιεύεται στο Journal of Psychopharmacology.
Οι 51 εθελοντές του πειράματος συμμετείχαν σε τρεις έως πέντε συνεδρίες ανά διαστήματα των τριών εβδομάδων. Είχαν ενημερωθεί από τους ερευνητές ότι σε μία από αυτές τις συνεδρίες θα έπαιρναν μια «μέτρια ως υψηλή» δόση ψιλοκυβίνης.
Σε κάθε συνεδρία, οι εθελοντές κλήθηκαν να ξαπλώσουν σε έναν καναπέ, να φορέσουν μια μάσκα για να μπλοκάρουν τα οπτικά ερεθίσματα και να συγκεντρωθούν στην εσωτερική τους εμπειρία.
Η προσωπικότητά τους αξιολογήθηκε πριν και μετά τη λήψη του ναρκωτικού με στάνταρτ ψυχολογικά τεστ που ποσοτικοποιούν τις πέντε παραμέτρους της προσωπικότητας. Ακόμα και 14 μήνες μετά την τελευταία συνεδρία, το 60% των εθελοντών συνέχιζε να παρουσιάζει αυξημένη ανοιχτότητα.
Ο Ρόλαντ Γκρίφιθς, καθηγητής Ψυχολογίας και επικεφαλής της μελέτης, επισήμανε πάντως ότι τα συμπεράσματα ίσως δεν μπορούν να επεκταθούν στο γενικό πληθυσμό, δεδομένου ότι το δείγμα δεν είναι αντιπροσωπευτικό για όλους: σχεδόν όλοι οι εθελοντές δήλωσαν ότι είναι «πνευματικά ενεργοί», δηλαδή θρήσκοι, και οι περισσότεροι από τους μισούς είχαν μεταπτυχιακά διπλώματα.
Παρόλα αυτά, ο Δρ Γκρίφιθς πιστεύει ότι η ψιλοκυβίνη μπορεί να έχει θεραπευτική αξία. «Μπορεί να υπάρχουν εφαρμογές που δεν μπορούμε να φανταστούμε αυτή τη στιγμή» λέει ο καθηγητής.
«Σίγουρα όμως αξίζει να μελετηθεί πιο συστηματικά».
