Το πρώτο στοιχείο εξάγεται από τον ασυνήθιστα οξύ τόνο που χρησιμοποίησε στη χθεσινή ομιλίατου ενώπιον της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, σε μια προσπάθεια να συσπειρώσει τα μετόπισθεν, εξαπολύοντας «ιδεολογική» επίθεση κατά της Νέας Δημοκρατίας.
Το δεύτερο δεδομένο αφορά τη «σκηνοθεσία» της χθεσινής συνάντησής του με τον Αντώνη Σαμαρά, και της σημερινής τηλεφωνικής επικοινωνίας που είχαν Πρωθυπουργός και Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Μια κλιμακούμενη πόλωση, με στόχο να μπει η Συγγρού στο κάδρο του «εθνικού προβλήματος», εκεί όπου… λιμνάζει μόνη η Κυβέρνηση.
Η στρατηγική του Γιώργου Παπανδρέου έχει διπλό προσανατολισμό. Κοιτάζει προς το εσωτερικό της χώρας και του ΠΑΣΟΚ, επιχειρώντας να συσπειρώσει… ό, τι έχει απομείνει από την πλειοψηφία της 4ης Οκτωβρίου 2009.
Και την ίδια στιγμή στρέφεται προς το εξωτερικό, στους εταίρους και δανειστές, επιδιώκοντας να αρθρώσει ένα επιχείρημα περί «αναγκαιότητας» διεξαγωγής πρόωρων εκλογών, από τη στιγμή που όλα τα υπόλοιπα κόμματα στέκονται απέναντί του, σε κοινοβουλευτικό και πολιτικό επίπεδο.
Η προσφυγή στις κάλπες, προκειμένου να προκύψει νέα κυβέρνηση, με νωπή ισχυρή λαϊκή εντολή, και την πολιτική νομιμοποίηση να διαπραγματευτεί με τους διεθνείς εταίρους ένα διαφορετικό μέλλον για τη χώρα, συνιστά μονόδρομο και δημοκρατικά επιβεβλημένη πράξη.
Και στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ άλλωστε, σχεδόν όλοι επιθυμούν εκλογές. Ώστε, μετά τη διαφαινόμενη ως δραματικών διαστάσεων εκλογική ήττα, να ξεκινήσουν άμεσα την προσπάθεια ανασυγκρότησης του Κινήματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Με άλλον «καπετάνιο», φυσικά…
statesmen.gr
