Αν οι πολιτικοί είναι απεχθείς, αυτό συμβαίνει στην ουσία γιατί διαθέτουν εξουσία. Εξουσία, ωστόσο, διαθέτουν και οι δημοσιογράφοι. Τόσο οι πολιτικοί στην άσκηση των καθηκόντων τους όσο και οι δημοσιογράφοι συνηθίζουν να κολακεύουν το λαϊκό αίσθημα, επιδιώκοντας να γίνονται αρεστοί. Ωστόσο αυτό το βιολί στις μέρες, που για όσους δεν το έχουν καταλάβει ακόμα είναι επικίνδυνες για το μέλλον μας, πρέπει να σταματήσει όσο κι αν κάπου μέσα μας εφησυχάζουμε και πιστεύουμε ότι όλα θα πάνε καλά.
Υπάρχει υπαρκτός κίνδυνος να ζήσουμε τα χειρότερα, πράγμα που πρέπει να μας καταστήσει τουλάχιστον σοβαρούς στο τι λέμε. Αυτή η ακατάσχετη παπαρολογία, οι εύκολες κατηγορίες, οι ανώδυνες μαγκιές πρέπει να σταματήσουν, τουλάχιστον από όσους με τον έναν ή τον άλλον τρόπο επηρεάζουν την κοινή γνώμη. Το ότι μέρος του πολιτικού μας συστήματος αλλά και του Τύπου επενδύει τελικά για τους δικούς του λόγους στην πτώχευση της χώρας ή στην πολυπόθητη για μερικούς και εφιαλτική για τη συντριπτική πλειονότητα του λαού αλλά και την εθνική μας υπόσταση προοπτική εξόδου από την ευρωζώνη, πρέπει να αποτελεί για όλους μας βασικό κίνητρο για να γίνουμε σοφότεροι, έστω την ύστατη ώρα και αν υπάρχει χρόνος.
