Από χτες, σήμερα και για το επόμενο διάστημα θα ακούσουμε πολλά. Καλό είναι να μην μας διαφεύγει ότι τα πολλά λόγια, είναι φτώχια.
Στην προκειμένη περίπτωση, φτώχια, στην κυριολεξία.
Το επόμενο διάστημα, ανεξάρτητα από τα όσα θα ακούσουμε αυτές τις μέρες, θα βιώσουμε την πραγματικότητα του κουρέματος.
Τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, μαζί με τους συνταξιούχους, θα τιναχτούν στον αέρα
Το τραπεζικό σύστημα, δηλαδή ο μηχανισμός χρηματοδότησης της οικονομίας θα περάσει σε άλλα (ξένα) χέρια
Στο δημόσιο θα ολοκληρωθεί η διάλυση και η παράδοσή του –ως μηχανισμός- στους ανθρώπους των πιστωτών
Ο ιδιωτικός τομέας και οι εργαζόμενοι σ αυτόν θα βυθιστούν στη χοάνη της ύφεσης.
Το πολιτικό σκηνικό, το επόμενο θα αναδιαταχθεί βίαια, δημιουργώντας κενό το οποίο θα σπεύσουν να καλύψουν «πρόθυμοι» τεχνοκράτες και άλλοι επιτήδειοι «παντώς καιρού»
Η κοινωνία αντιμέτωπη με τη νέα κατάσταση θα περάσει από τη φάση του σοκ στην κατάσταση της ανεξέλεγκτης οργής την οποία ήδη νιώθουν όσοι από το τελειωμένο πολιτικό προσωπικό τολμούν να κάνουν μια επίσημη ή ανεπίσημη βόλτα κοντά σε «κοινούς» ανθρώπους.
Αυτός είναι ο νέος όμορφος κόσμος που δημιούργησε η κυβέρνηση Παπανδρέου μέσα σε μόλις 2 χρόνια. Από ανικανότητα ή σκοπιμότητα; Είναι κάτι που θα απαντηθεί από τον ιστορικό ή τον ειδικό δικαστή του μέλλοντος…
Οι σημερινοί κυβερνώντες από την πλευρά τους θα πρέπει να απαντήσουν πως και για ποιο λόγο με τις αποφάσεις τους παρέλαβαν τη χώρα με χρέος στο 119% του ΑΕΠ και αφού την ξετίναξαν, την ξεπούλησαν και την παρέδωσαν σε ξένους διοικητές, μετά από μια δεκαετία, με τους δικούς τους υπολογισμούς θα εξακολουθεί να έχει χρέος στο 120% του ΑΕΠ.
Καθώς, πράγματι, τα πολλά λόγια είναι φτώχια, η κοινωνία και οι εργαζόμενοι της χώρας έχουν μόνο μια επιλογή: «Αντίσταση».
http://topontiki.gr/
