Ο στόχος ήταν παλιός. Να καταργηθούν οι παρελάσεις(!). Περίμεναν και ήρθε η ώρα. Δεν πείστηκε ο μέσος έλληνας απ’ τους κουλτουριάρηδες και επιμένει κλασικά, παραδοσιακά. Με τα νιάτα στην παρέλαση και με τους φαντάρους μας να προηγούνται των μηχανοκίνητων. Και ήταν ένας ελάχιστος φόρος τιμής, μια έκφραση αναγνώρισης των αγώνων και της θυσίας προγόνων μας, που προτίμησαν τη δόξα απ’ το χρήμα.
ΗΡΘΕ η ώρα και οι «πολέμιοι» (της παρέλασης) «εκφράστηκαν». Όπως μπορούσαν, με ό,τι…πρόχειρο βρέθηκε στα χέρια τους. Ακόμα και με τον μαθητόκοσμο που τον «μαυροφόρεσαν» για αλλότριους λόγους. Για τα οικονομικά μας, που οφείλουμε να ξεχωρίσουμε απ’ τα «ηθικά» και παραδοσιακά. Παλικάρια και «ιδεολόγοι» ανάμικτοι με τραμπούκους πρόσβαλαν τον θεσμό και τον Πρόεδρο. Απέπνεε ψόφια «εθνικοφροσύνη» ο ακροδεξιός που όρμησε, με τις κορώνες και τα μαύρα του γυαλιά που θύμιζαν χαφιέ του παρελθόντος. Ξεστόμισε ό,τι έκρυβε μέσα του από «Πατρίδα-Θρησκεία-Οικογένεια»-στοιχεία όπου οικοδόμησε τον ψευδεπίγραφο πατριωτισμό του, νιώθοντας…προδομένος. Μπορεί και να’ ναι η διαμαρτυρία του σπονδή στον βασιλιά του που του απομάκρυναν, στον δικτάτορα που του στέρησαν. Και, βέβαια, ούτε ένας «αριστερός» ή κουλτουριάρης βρέθηκε να τον συγκρατήσει διαχωρίζοντας τη θέση του.
ΚΑΙ ήρθε η άλλη μέρα. Με τους ηθικούς αυτουργούς να φλυαρούν, αρνούμενοι να καταδικάσουν την ανίερη πράξη και τους ολετήρες της ιστορικής μας μνήμης. Ξεροκατάπιε τρις ο (κατά τα άλλα λαλίστατος και ευφυής) κ. Κουράκης, δεν…ενέδωσε στις πιέσεις να «καταδικάσει τα γεγονότα και τους αυτουργούς» και επανέλαβε την άποψή του για τις παρελάσεις.
ΚΑΝΕΝΑΣ τους δεν ενοχλήθηκε απ’ την «παρέλαση» της ανηθικότητας στο «γυαλί», δεν χαστούκισε, δεν προπηλάκισε κάποιους αλήτες σε πλήρη ανάπτυξη σε ντεκόρ τηλεοπτικό. Καθημερινά, επίμονα και χωρίς με άνεση. Ούτε ο χυδαίος κ. Λαζόπουλος και τα κορίτσια με την (ανα)σηκωμένη φούστα ενοχλούν, ούτε οι κίναιδοι σε διάταξη «μάχης» με τη λογική και την αισθητική μας.
ΤΟΥΣ ενόχλησε η παρέλαση της λεβεντιάς, αρέσκονται στις καθημερινές «παρελάσεις» της τηλεοπτικής (και όχι μόνο) αλητείας. Απεμπολούν την ιστορική μνήμη για τα οικονομικά μας που είναι άθλια, για συμπεριφορές πολιτικών που είναι πανάθλιες, ωστόσο, η χθεσινή μέρα ήταν διαφορετική και απαιτούσε σεβασμό και εθνική ομοψυχία.
