Γράψαμε σε προηγούμενο τεύχος μας για την ασύμφορη, κατά τη γνώμη μας, συμφωνία μεταξύ του Εθνικού Θεάτρου και του Παλλάς, για το ανέβασμα εκ νέου της παράστασης «Τρίτο Στεφάνι».
Η γνώμη μας είναι ότι μια έτοιμη παράσταση, όπως αυτή, θα έπρεπε να ανέβει και πάλι στο Εθνικό Θέατρο. Ο διευθυντής του Εθνικού κ. Γιάννης Χουβαρδάς, διά μέσου του γραφείου Τύπου, μας απάντησε ότι έχουμε άδικο. Επιμένει ότι η συμφωνία με το Παλλάς μόνο όφελος έχει για το κρατικό θέατρο, παρά το γεγονός ότι η σύμβαση προβλέπει κέρδη μόνο 12% (!) επί των εισιτηρίων για το Εθνικό – και όχι 25%, όπως νομίζαμε… Κι αυτό, διότι, όπως μας είπε, το Εθνικό δεν πληρώνει τίποτα (δηλαδή συντελεστές, ηθοποιούς και δικαιώματα) και θα κερδίσει, σύμφωνα με τις προβλέψεις, περί τα 150.000 ευρώ μετά το τέλος των παραστάσεων. Μας ενημέρωσε, επίσης, ότι το πρώτο ανέβασμα του έργου το 2009 είχε «χασούρα» 171.500 ευρώ, αφού στα έξοδα της παράστασης συμπεριλήφθηκαν και τα λειτουργικά έξοδα και οι επισκευές του θεάτρου Ρεξ.
Επανερχόμαστε σήμερα στο θέμα, μετά τις διευκρινίσεις του κ. Χουβαρδά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι συμφωνούμε μαζί του. Αναπάντητο παραμένει το ερώτημα γιατί ένα ιδιωτικό θέατρο έκρινε συμφέρουσα την παράσταση, αναλαμβάνοντας μάλιστα και το κόστος των συντελεστών, ενώ το Εθνικό Θέατρο όχι. Με έτοιμα σκηνικά, κοστούμια, μουσική και οπτικοακουστικό υλικό προβολής, γιατί το Εθνικό Θέατρο δεν ανέβασε ξανά ένα «σίγουρο χαρτί» στο κτίριο Τσίλερ, περιορίζοντας τις νέες του παραγωγές από 11 (αστόχαστος πλουραλισμός εν μέσω κρίσης!) σε 10; Χάθηκε ο κόσμος να βλέπαμε ένα καλό έργο σε επανάληψη; Και το λέμε αυτό τη στιγμή που είναι γεγονός ότι το Εθνικό δεν λαμβάνει πλέον ούτε καν την τακτική επιχορήγησή του, ενώ ταυτόχρονα πληρώνει όχι μόνο τους συντελεστές των φετινών πολλών παραγωγών του, αλλά και προκαταβολές των παραγωγών που ανακοίνωσε για το 2012. Αν η συμφωνία μεταξύ Εθνικού και Παλλάς ήταν όντως συμφέρουσα για το κρατικό μας θέατρο, δεν θα υπήρχε αντίλογος. Αλλά δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι αξίζει στο Εθνικό το ισχνό 12% επί των εισιτηρίων ενός ιδιωτικού θεάτρου. Εμείς στηρίζουμε πάντα το Εθνικό Θέατρο. Πιστεύουμε ότι μπορεί να βγάλει την κρίση με προσαρμογή στις δύσκολες συνθήκες. Κι αυτό θα κριθεί όχι από τον υπερβολικό αριθμό των νέων παραγωγών του, αλλά από το ταμείο του.
http://topontiki.gr/
