Μετά άρχισα από μέσα μου να φιλοσοφώ περί θανάτου. Ώσπου έφτασα σε σενάρια, που μου έδιναν ευχαρίστηση! Π.χ σκεφτόμουν, τι θα συνέβαινε αν πεθαίναν, όλοι αυτοί οι προδότες, που μας κυβερνούν δεκάδες δεκαετίες τώρα.. Κι έσκαγε ένα χαμόγελο να! Ξέρεις, δεν είμαι κακός άνθρωπος, ούτε της βίας, μα.. Υπάρχει και ένα μεγάλο ΜΑ! Μη σου πω μάλιστα και δύο μα! Όπως λέμε ΜΑΜΑ! Που την φωνάζεις πάντα όταν θες να νιώσεις ασφάλεια! Αυτό το ΜΑ λοιπόν, είναι ασφάλεια για μένα. Ας το συνεχίσω από εκεί που το άφησα. Μα όταν βλέπω καθημερινά ανθρώπους να πεθαίνουν στην κυριολεξία, να αφήνουν πίσω ορφανά παιδιά, άνεργους τους υπαλλήλους τους και πάει αλυσίδα το πράμα, τότε ναι, χαίρομαι στην ιδέα να πεθάνουν αυτοί, που είναι ήδη νεκροί μέσα μου! Μέσα μας, θέλω να πιστεύω.. Και σκεφτόμουν το εξής, σαν 1n και κύρια σκέψη. Κάθε μέρα, άνθρωποι έχουν ατυχήματα και πεθαίνουν από χίλιους δύο λόγους. Με αμάξι, μηχανή, από δηλητηρίαση, από σκαλωσιά, από γλάστρα, από μπανανόφλουδα, από μάτι! κ.α. Αυτοί οι 300, είναι άτρωτοι; Άφθαρτοι; Ο Πάγκαλος, με τον Βενιζέλο, που κατεβάζουν τις πίτσες με το μέτρο, πως και δεν βρήκαν ούτε ένα δηλητηριασμένο μανιτάρι; Και οι αρρώστιες, πως γίνεται να χτυπάνε μόνο τον απλό λαό; Μετά σκέφτηκα, κάποιον Έλληνα, να μπαίνει μ' ένα πολυβόλο στην Βουλή στο Σύνταγμα και να μην αφήνει άρθρο για άρθρο ζωντανό! Αλλά που να βρεις Έλληνα με όρχεις αυτή την περίοδο; Καρέτα Καρέτα έγιναν κι αυτοί. Τελικά μετά από πολύωρες σκέψεις, κατέληξα πως δεν είναι εποχή για θανάτους. Αυτονών δηλαδή, αφού οι δικοί μας συνεχίζονται κανονικά, σαν επεισόδια Τούρκικου σίριαλ.. Διότι οι κηδείες, θα γίνουν με δημόσια δαπάνη και δεν μας αφήνει η Τρόικα! Βλέπεις η είσοδος στο χώμα, είναι έξοδο! Ρε παιδιά, σταθείτε!! Αν είναι να κηδέψουμε τους σωτήρες μας, βάζω εγώ το χαρτζιλίκι μου! Πείτε μου πότε και θα τον σπάσω τον κουμπαρά μου, σε δευτερόλεπτα.. Με το σφυρί στο χέρι είμαι! Όλοι θα σπάσουμε τους κουμπαράδες μας, αν είναι να βοηθήσουμε στη "μετακόμισή" τους.. Χαλάλι ο κουμπαράς. Χαλάλι! Βαγγέλης Ευαγγελίου
www.1978.gr
