Το κράτος σε διάλυση.
Η αγορά και η κοινωνία σε αποσύνθεση.
Η κυβέρνηση, καθοδηγούμενη και ανελλιπώς αυτοδιαψευδόμενη, εξακολουθεί να λειτουργεί με αποκλειστικό γνώμονα την εξυπηρέτηση των απώτερων στόχων των δανειστών της χώρας αγνοώντας μέχρι και τις στοιχειώδεις συνθήκες διαβίωσης των Ελλήνων.
Υιοθετεί επαναλαμβανόμενα, αμφιβόλου αποτελέσματος εισπρακτικά μέτρα που απευθύνονται και πάλι στους ίδιους φορολογούμενους.
Περιφρονεί επιδεικτικά προτάσεις των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας στην κατεύθυνση της ανάπτυξης της πραγματικής οικονομίας ως μοναδικό δρόμο εξόδου από την κρίση.
Αρνείται να πατάξει την εμφανή φοροδιαφυγή (παρεμπόριο) μετατρέποντας την μέχρι χθες εντύπωση σε βεβαιότητα είτε της ανικανότητας είτε της ύπαρξης κάποιας υπερσυνοριακής διαχρονικής δέσμευσης, στερώντας έσοδα 9 δις € από τα κρατικά ταμεία.
Στηρίζει με την ακολουθούμενη πολιτική και πρακτική τη διαρκή προσπάθεια αφανισμού της μεσαίας τάξης και την κατάλυση του κοινωνικού κράτους.
Προκαλεί με την έλλειψη σεβασμού σε αρχές, αξίες και ιδανικά, όπως η εργασία, η περιουσία, η οικογένεια, η αξιοπρέπεια, η ελευθερία και η υπερηφάνεια κάθε Ελληνίδας και κάθε Έλληνα.
Η μοναδική ελπίδα για τη χώρα είναι η επιχειρηματικότητα και η ανταγωνιστικότητα της Οικονομίας. Ο ιδιωτικός τομέας οφείλει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στις απαραίτητες εξελίξεις, καταδικάζοντας όλες τις πολιτικές που οδήγησαν σαράντα χρόνια τώρα σ’ αυτή τη πρωτοφανή κρίση.
Η σημερινή πραγματικότητα επιβάλλει την αντιστροφή των μέχρι σήμερα μοντέλων και πρακτικών «ανάπτυξης». Η πραγματική οικονομία είναι η μόνη που μπορεί να παράγει πραγματικό «πλούτο» - μέσω πραγματικών προϊόντων και αγαθών - και όχι εικονικό(φούσκες). Η πραγματική οικονομία είναι η μόνη που μπορεί να στηρίξει τα δημόσια έσοδα και το χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Η αγορά και η κοινωνία σε αποσύνθεση.
Η κυβέρνηση, καθοδηγούμενη και ανελλιπώς αυτοδιαψευδόμενη, εξακολουθεί να λειτουργεί με αποκλειστικό γνώμονα την εξυπηρέτηση των απώτερων στόχων των δανειστών της χώρας αγνοώντας μέχρι και τις στοιχειώδεις συνθήκες διαβίωσης των Ελλήνων.
Υιοθετεί επαναλαμβανόμενα, αμφιβόλου αποτελέσματος εισπρακτικά μέτρα που απευθύνονται και πάλι στους ίδιους φορολογούμενους.
Περιφρονεί επιδεικτικά προτάσεις των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας στην κατεύθυνση της ανάπτυξης της πραγματικής οικονομίας ως μοναδικό δρόμο εξόδου από την κρίση.
Αρνείται να πατάξει την εμφανή φοροδιαφυγή (παρεμπόριο) μετατρέποντας την μέχρι χθες εντύπωση σε βεβαιότητα είτε της ανικανότητας είτε της ύπαρξης κάποιας υπερσυνοριακής διαχρονικής δέσμευσης, στερώντας έσοδα 9 δις € από τα κρατικά ταμεία.
Στηρίζει με την ακολουθούμενη πολιτική και πρακτική τη διαρκή προσπάθεια αφανισμού της μεσαίας τάξης και την κατάλυση του κοινωνικού κράτους.
Προκαλεί με την έλλειψη σεβασμού σε αρχές, αξίες και ιδανικά, όπως η εργασία, η περιουσία, η οικογένεια, η αξιοπρέπεια, η ελευθερία και η υπερηφάνεια κάθε Ελληνίδας και κάθε Έλληνα.
Η μοναδική ελπίδα για τη χώρα είναι η επιχειρηματικότητα και η ανταγωνιστικότητα της Οικονομίας. Ο ιδιωτικός τομέας οφείλει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στις απαραίτητες εξελίξεις, καταδικάζοντας όλες τις πολιτικές που οδήγησαν σαράντα χρόνια τώρα σ’ αυτή τη πρωτοφανή κρίση.
Η σημερινή πραγματικότητα επιβάλλει την αντιστροφή των μέχρι σήμερα μοντέλων και πρακτικών «ανάπτυξης». Η πραγματική οικονομία είναι η μόνη που μπορεί να παράγει πραγματικό «πλούτο» - μέσω πραγματικών προϊόντων και αγαθών - και όχι εικονικό(φούσκες). Η πραγματική οικονομία είναι η μόνη που μπορεί να στηρίξει τα δημόσια έσοδα και το χρηματοπιστωτικό σύστημα.
