Υπήρξε εκ των βασικών θεωρητικών της πολιτικής στρατηγικής του «μεσαίου χώρου», που επέτρεψε στη Νέα Δημοκρατία να απαλλαγεί από συμπλέγματα του παρελθόντος, και να καταστεί περισσότερο ελκυστική για κοινωνικές ομάδες και ρεύματα που δεν την είχαν στηρίξει ποτέ μέχρι τότε. Με πρακτικό αποτέλεσμα να διαμορφωθεί η «πλατιά κοινωνική συμμαχία του 2004», που επέτρεψε στην Κεντροδεξιά να επιστρέψει στην εξουσία μετά από 11 χρόνια, ενώ η προσωπική απήχηση του Κώστα Καραμανλή υπερέβαινε τα παραδοσιακά όρια της εκλογικής δεξαμενής της Νέας Δημοκρατίας.
Στα χρόνια της Νέας Διακυβέρνησης, από το 2004 μέχρι το 2009, ο Γιάννης Λούλης είχε ρόλο άτυπου συμβούλου του Κώστα Καραμανλή. Διενεργώντας ποιοτικές έρευνες για τις διαθέσεις της κοινής γνώμης (τα λεγόμενα focus groups), εν μέρει απέκτησε διαστάσεις… θρύλου, ως προς την παρεμβατική δυνατότητά του, καθώς πολλοί του χρέωναν τις περισσότερες σημαντικές αποφάσεις του Κώστα Καραμανλή.
Ο ίδιος, προχωρεί σε μια αυτοκριτική, με το νέο βιβλίο του, «Ο δρόμος προς την άβυσσο», που κυκλοφορεί, και αναφέρεται στις συνέπειες της κρίσης του κομματικού συστήματος της Ελλάδας, από το 1981 μέχρι και το 2011. Ο Γιάννης Λούλης εξαπολύει «ρουκέτες» μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του, ενώ εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν όσα λέει για τη Νέα Δημοκρατία, την περίοδο της διακυβέρνησης Καραμανλή.
Χαρακτηρίζει τον πρώην πρωθυπουργό ως τον πιο ελπιδοφόρο πολιτικό μετά το 1990, μαζί με τον Κώστα Σημίτη, σπεύδοντας να σημειώσει ότι αμφότεροι οι δυο πρώην πρωθυπουργοί διέψευσαν τις προσδοκίες που τους συνόδευαν, επειδή ενώ το όφειλαν, δεν άλλαξαν συθέμελα τα κόμματά τους. Με αποτέλεσμα να οδηγηθεί η Ελλάδα στα σημερινά αδιέξοδα.
Ο Γιάννης Λούλης αφιερώνει ξεχωριστά κεφάλαια του νέου βιβλίου του στην πολιτική κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα, στις ηγεσίες των κομμάτων εξουσίας, και φυσικά στο Μνημόνιο.
statesmen.gr
