Πρώτον μου στερείς τα όνειρα, και τα όνειρα κάθε μελλοντικής μητέρας, να φέρω στον κόσμο ένα παιδί και δεν λέω δύο, ένα μονάχα ένα, και δεν μπορώ να το κάνω πια γιατί στην χώρα που ζω με τους αλλεπάλληλους φόρους που με φορτώνεις μου είναι αδύνατον να προβώ σε μια εγκληματική πράξη αυτή της τεκνοποίησης. Και ναι μιλάω για εγκληματική γιατί με έχεις κάνει ψυχολογικά να σέρνομαι ανήμπορη να φέρω εις πέρας μια τέτοια τεκνοποίηση διότι δεν υπάρχει μέλλον εδώ, δεν υπάρχει υποδομή και φυσικά ούτε υγεία και ασφάλεια. Πως λοιπόν εγώ θα δημιουργήσω οικογένεια όταν ζω υπό τον φόβο 10ετιας και βάλε μην τυχών με απολύσουν γιατί φαίνεται ότι ούτε ανάπτυξη θα έχουμε ούτε βιωσιμότητα στις μικρομεσαίες τάξεις που ανήκω και εγώ.
Αυτό λοιπόν είναι το σχέδιο; Να αφανίσετε τους Έλληνες, να τους καταρρακώσετε και να μακροζωούν οι Γαλαζοαίματοι και να πληθαίνουν μόνο αυτοί? Γιατί δεν μιλάμε για θυσία των οικονομικών μας, μιλάμε για θυσία της ζωής μας πια, μας πήρες την ζωή μας και την πούλησες.
Μου στερείς το δικαίωμα να φέρω ένα παιδί στον κόσμο και να του εξασφαλίσω μια ήσυχη και άνετη ζωή . Και λεω ήσυχη γιατί όταν υπάρχουν οικονομικά προβλήματα μόνο ήσυχα δεν ζεις και όσο για το άνετα αναφέρομαι στην παιδεία μας στην υγεία και στην ασφάλειά μας. Ακούω συνανθρώπους μου να αυτοκτονούν, λυπάμαι πολύ, γιατί δεν μπορούν να προσφέρουν στην οικογένειά τους τίποτα, δεν μπορούν να πάνε ένα πιάτο φαί, ένα καινούργιο ρούχο αφού τους στερείς κάθε μέρα την δουλεία τους. Ναι εσύ την στερείς γιατί με όλους αυτούς τους Νόμους θηρία να μας τρωνε κάθε μέρα οδηγείς στην ταλαιπωρία και εξαθλίωση του ανθρώπου και βοηθάς τον ιδιωτικό τομέα να οργιάζει σε βάρος του εργαζόμενου με 12ωρα 14ωρα άγραφα όλα στο Μιλητό πουθενά γραμμένα και να παίρνουν στο χέρι 650-700 και να υπογράφουν για 1000. Ναι γίνονται αυτά και όχι μόνο. Αυτό είναι το κράτος που δημιουργείς σκλάβοι (ο εργατικός λαός) οι δουλέμποροι (ο ιδιωτικός τομέας) και οι μαχαραγιάδες (οι Βουλευτές οι βολεμένοι και οι γαλαζοαίματοι).
Λυπάμαι γιατί αλήθεια φοβάμαι, φοβάμαι να ζω εδώ, με τρομάξατε κύριοι τα καταφέρατε. Και για αυτό που λυπάμαι περισσότερο είναι γιατί σήμερα δεν μπορείς να πεις πουθενά ΟΧΙ. Δεν μπορείς να το πεις στον εργοδότη σου που σε εκμεταλλεύεται και σκύβεις μονίμως το κεφάλι σου γιατί δεν ξέρεις αν θα βρεις πια αλλού αυτά τα 400-500-600 ευρω, δεν μπορείς να το πεις σε εσένα που με Κυβερνάς γιατί πολύ απλά δεν θα με ακούσεις απλά θα με διώξεις για άλλη μια φορά και μάλιστα σπρώχνοντας με πιο πολύ προς το χείλος του γκρεμού εκεί που έριξες και την Ελλάδα, ξέρεις Εσύ.
Δεν είμαι ευθυνόφοβη, είμαι υπεύθυνη και θα παλέψω να αντέξω...αλλά ξέρεις κυριαρχεί και αυτή η θλίψη......που θα γίνει οργή και στο τέλος καταστροφή και ποιανού δεν ξέρω ακόμα... η Ιστορία θα γραφτεί πάντως...
Αναγνώστρια
