Αγανακτώ γιατί βλέπω ότι πέφτουμε αμαχητί, ότι ρίχνουμε τις ασπίδες στο πεδίο της μάχης και ότι κανένας από τους 300...
δεν υψώνει το ανάστημά του, δεν αντιστέκεται. Τα κροκοδείλια δάκρυα και οι φωνασκίες των βουλευτών κατόπιν εορτής δεν με πείθουν για τις προθέσεις τους. Δεν με πείθουν ότι ενδιαφέρονται για το καλό της Ελλάδας. Αντίθετα, όσο πιο πολλά δάκρυα βλέπω, τόσο πιο πολλές οι υποκλίσεις, τόσο πιο μεγάλη η προδοσία. Αχυρένια ανθρωπάκια, μαριονέτες, υπηρέτες και λακέδες ξένων συμφερόντων. Για μένα το θέμα δεν είναι το χρέος. Για μένα το θέμα είναι η αξιοπρέπεια και η προσπάθεια να βρεις λύσεις. Δεν είμαστε ο Τιτανικός και όποιος το πιστεύει αυτό είναι ελεύθερος να πνιγεί στα παγωμένα νερά, αλλά όχι παίρνοντας μαζί του και εμάς. Ακούμε για το ύψος των δανεικών και για χρεωκοπία. Καμία πρόταση για ανάπτυξη, καμία προσπάθεια να κάνουμε κάτι από μόνοι μας. Καμιά διάθεση για εκμετάλλευση του παραγωγικού πλούτου της πατρίδας μας. Πότε επιτέλους θα υψώσουμε το ανάστημά μας και θα πούμε όχι; Μας κυβερνούν φοβισμένα ανθρωπάκια ή προδότες. Το οργανωμένο έγκλημα στην Ελλάδα εκπροσωπείται επάξια στην βουλή κατά των ονείρων και των προσδοκιών ενός ολόκληρου λαού. Αντιστέκομαι και αρνούμαι να συμμετάσχω στην προδοσία τους. Αντιστέκομαι και αρνούμαι να με θεωρούν ραγιά. Αντιστέκομαι και αρνούμαι να πληρώνω τα δικά τους λάθη. Όταν η αδικία γίνεται νόμος, τότε η αντίσταση γίνεται καθήκον.
Αναγνώστης
