Φτάσατε στο σημείο να δικαιολογήσετε την μόνιμη παρουσία-εποπτεία της τρόικας στη χώρα μας, λέγοντας ότι “αντί για το νταβαντούρι να έρχονται κάθε τρεις μήνες, θα είναι μόνιμα στη χώρα"!!! (τα θαυμαστικά είναι εκτός εισαγωγικών γιατί είναι δικά μου).
Θα ήθελα να σας ρωτήσω: όταν εκτελούσατε χρέη Καθηγητή σε Πανεπιστήμιο της Αγγλίας, είχατε μόνιμο (και εξωπανεπιστημιακό) τοποτηρητή τον οποίο το Πανεπιστήμιο διόριζε με αποκλειστικό job description να σας καθοδηγεί στα καθήκοντά σας, να ελέγχει το πως διδάσκετε, πως διορθώνετε, και πως κάνετε έρευνα; “Όχι,” θα μου πείτε, φυσικά. Τα Πανεπιστήμια όλου του κόσμου αξιολογούν του διδάσκοντές τους και, αν διαπιστώσουν ότι ασκούν πλημμελώς τα καθήκοντά τους, τους στέλνουν στο σπίτι τους. Γιατί λοιπόν ο Πρωθυπουργός και όλοι οι υπουργοί με τα επιτελεία τους που, αποδεδειγμένα, έχουν αποτύχει οικτρά στην άσκηση των καθηκόντων τους παραμένουν στη θέση τους; Αν δεν είναι επαρκής απόδειξη για την ανικανότητά τους η θριαμβευτική έλευση των τοποτηρητών/σωτήρων, τότε τι είναι; Και αν οι αλλοδαποί τοποτηρητές είναι να δίνουν τις οδηγίες, να βρίσκουν τις λύσεις και να εποπτεύουν, τότε όλος αυτός ο εντόπιος συρφετός των Υπουργίσκων και των παρατρεχάμενών τους τι λόγο ύπαρξης έχει και για ποιο ακριβώς λόγο αμοίβεται;
Πραγματικά λυπάμαι για την κατάντια σας κύριε Μόσιαλε. Όταν έμαθα για την τοποθέτησή σας στη θέση που έχετε είχα μια κάποια ελπίδα ότι αυτά τα οποία μάθατε στην μακρόχρονη και επιτυχημένη πορεία σας στο εξωτερικό θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην ανασυγκρότηση που τόσο πολύ έχει ανάγκη η χώρα. Αντί αυτού, σας βλέπω να έχετε μετατραπεί σε μια θλιβερή μαριονέτα που προσπαθεί να δικαιολογήσει τα ατελείωτα και τραγικά λάθη ενός “ολίγιστου πρωθυπουργού” (για να δανειστώ το χαρακτηρισμό του Χ. Γιανναρά), καταντώντας μάλιστα, όπως χθες, στο να κάνετε οδυνηρά γελοίες δηλώσεις. Λυπάμαι τόσο πολύ, κύριε Καθηγητά που, με την επιστροφή σας στην Ελλάδα, χάσατε την ικανότητα να κατανοείτε απολύτως βασικές έννοιες, όπως αυτή της αξιοπρέπειας και της υπερηφάνειας. Από τις ανίκανες, ανεπάγγελτες Αντουαννέτες και τα λιγουρο-κομματόσκυλα που επί δεκαετίες διαφεντεύουν και βασανίζουν αυτό τον τόπο δεν περίμενα ποτέ τίποτα περισσότερο--από ΕΣΑΣ όμως περίμενα πολλά. Ή, έστω, μια παραίτηση.
Κρίμα κύριε Καθηγητά, πολύ κρίμα!
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
