Αυτοί που αποτελούνε τον εθνικό κορμό.»
Ο εργαζόμενος λαός είπε στις 28 Οκτώβρη του 2011 το ΟΧΙ που πραγματικά αρμόζει στο ανυπότακτο προλεταριάτο στην Ελλάδα. Ύστερα από δεκαετίες εθνικιστικού παραληρήματος και διαστροφής του λαϊκού απελευθερωτικού αγώνα από το '41 ως το '44, με πρωταγωνιστές εργάτες, χωρικούς και νεολαία, ενάντια στη διπλή κατοχή των εισβολέων και της ελληνικής αστικής τάξης (που είχε ταυτίσει τα εθνικά της συμφέροντα είτε με τη συμμαχία με τους Γερμανούς-Ιταλούς διαμέσου του Τσολάκογλου, είτε με τους Αγγλο-αμερικάνους με την εξόριστη κυβέρνηση και το βασιλιά, που ενδιαφέρονταν πρωτίστως για την επιστροφή τους στην εξουσία και για αυτό προχώρησε στο τσάκισμα του κομμουνιστικού αντάρτικου με τη συνεργασία των Αγγλοαμερικάνων και των Ταγματασφαλιτών), εμφανίστηκε επιβλητικό το κοινωνικό ρήγμα που διατρέχει την ελληνική κοινωνία. Ενάντια στον Κοινοβουλευτικό Ολοκληρωτισμό και στο πολιτικό προσωπικό της κυβέρνησης-ΝΔ-ΛΑΟΣ-Μπακογιάννη, των εργοδοτών και των διεθνών καπιταλιστικών-ιμπεριαλιστικών σχηματισμών της ΕΕ και του ΔΝΤ που επιβάλλουν τον αποικισμό της ζωής μας από τα αστικά συμφέροντα, οι εθνικοί και διεθνείς τοκογλύφοι. Ενάντια στον κρατικό μηχανισμό που με ξεκάθαρο ταξικό τρόπο υπηρετεί και προστατεύει την Κατοχή των εργαζομένων από τις πιο βάρβαρες απαιτήσεις του επιχειρηματικού κόσμου, τη βαθιά εκμετάλλευση, την εμπορευματική χούντα της αγοράς και «των αγορών».
Ήταν η αρχή του τέλους της εύθραυστης «εθνικής ενότητας» που θέλει να επιβάλει το αστικό κατεστημένο, σε συνεργασία με την ΕΕ και το διεθνές σύστημα του κεφαλαίου, στην κοινωνία για να μπορεί να την τσακίσει διεξάγοντας ανελέητο κοινωνικό πόλεμο πάνω στη σιωπηλή της υποταγή, κάνοντάς την πειραματόζωο του γενικευμένου κοινωνικού πολέμου που διεξάγει το κεφάλαιο σε όλο τον κόσμο.
Χθες, στις 28 του Οκτώβρη, ο συρφετός του στρατιωτικού και πολιτικού κατεστημένου, ήθελε να οργανώσει ένα ακόμα «πολυ-θέαμα» πολιτικής σιωπής, εθνικής υποταγής και στρατιωτικής πυγμής για το λαό. Είναι ο ίδιος εργαζόμενος λαός που ήδη έχουν χαρακτηρίσει εσωτερικό-εχθρό απειλώντας τον με νέους εμφυλίους (ας δει κανείς δηλώσεις των Μπεγλίτη, Πάγκαλου, Καρατζαφέρη). Είναι ο εργαζόμενος λαός που υποβάλλεται στην αστυνομική βία των ταγμάτων της ΕΛ.ΑΣ., στην οικονομική και πολιτική βία του συστήματος εξουσίας και της θωρακισμένης του δημοκρατίας, στην τρομοκρατία του διαπλεκόμενου εσμού πολιτικών επιτελείων, ΜΜΕ, βαθύπλουτου παπαδαριού και οικονομικών παραγόντων-εργοδοτών.
Στηνόταν, λοιπόν, ένα σκηνικό Ολοκληρωτισμού για να επιβεβαιωθεί η κυριαρχία του «εθνικού κορμού» στον κόσμο της εργασίας, τα βάρβαρα αντεργατικά μέτρα, το κούρεμα της ζωής και της επιβίωσης μας κάτω από τις χρηματοπιστωτικές συμφωνίες με τους εταίρους, η ιδιωτικοποίηση των πάντων, το ξεπούλημα της ζωής, της γης και της ελευθερίας μας στις ανάγκες του κεφαλαίου.
Στηνόταν ένα σκηνικό ρατσισμού, εθνικισμού και μιλιταρισμού. Το προετοίμαζαν τα πανηγύρια για την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου και «τη συμφωνία του 50%» κι οι δηλώσεις Παπανδρέου («πετύχαμε τους στόχους μας»!). Το προετοίμαζαν οι αποκλεισμοί από την βιτρίνα της «εθνικής γιορτής» των «άτακτων σχολείων» που έκαναν καταλήψεις και οι προετοιμασίες για την επίδειξη εξοπλισμών δις ευρώ που έχουμε πληρώσει για τα κέρδη εμπόρων όπλων και τις επιθετικές ανάγκες του στρατού του ελληνικού κράτους.
«.ήρθεν η ώρα σας.»
Στις 28 Οκτώβρη, όμως, επιβεβαιώθηκε ΜΟΝΟ η άβυσσος της απόστασης ανάμεσα στον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό και το κοινωνικοοικονομικό κατεστημένο και στην κοινωνική πλειοψηφία των εργαζόμενων και των ανέργων, της νεολαίας και των συνταξιούχων. Επιβεβαιώθηκε ΜΟΝΟ ότι αυτή η άβυσσος δεν πρόκειται να γεφυρωθεί από καμιά κοινωνική συναίνεση, από καμιά εθνική ενότητα, παρά μόνο με τη λύση του διλήμματος «εμείς ή αυτοί»!
Σε όλη την Ελλάδα, άνεργοι-εργαζόμενοι-φοιτητές-μαθητές κατέκλυσαν και κατέλυσαν τους δρόμους των φασιστικής έμπνευσης παρελάσεων με την κοινωνική οργή και τα μαύρα περιβραχιόνια εκπαιδευτικών. Οι μαθητές «έφτυσαν» τις επίσημες πολιτικές-στρατιωτικές-θρησκευτικές αρχές! Στην Αθήνα η κυβέρνηση χρειάστηκε ΜΑΤ, ΑΣΦΑΛΙΤΕΣ και ΦΡΑΧΤΕΣ για να κάνει την παρέλαση! Στη Θεσσαλονίκη οι πολίτες εμπόδισαν τη διεξαγωγή της στρατιωτικής παρέλασης υπό το βλέμμα του Παπούλια, την μετέτρεψαν σε τεράστια λαϊκή διαδήλωση οργής και αξιοπρέπειας! Ο «πολύς» Π. Μπεγλίτης αποχωρούσε από την πίσω μεριά της εξέδρας, για να καταλάβει τι σημαίνουν περίπου οι κατά καιρούς χυδαίες επιθέσεις του στον κόσμο της δουλειάς. Σε μια σειρά από πόλεις, διαδηλωτές έσπαγαν τα κιγκλιδώματα και τους αστυνομικούς κλοιούς, έκαναν πορείες, καταδίωξαν τους «επίσημους» από τους δημόσιους χώρους που είχαν καταλάβει με μπράβους και μέτρα προστασίας για να παρακολουθήσουν το «θεάρεστον εθνικό θέαμα».
Φάνηκε η απομόνωσή τους από την κοινωνία, που συμμετείχε σύσσωμη στις εκδηλώσεις της αυθόρμητης λαϊκής οργής, και ο φόβος τους, καθώς έτρεχαν πανικόβλητοι να κρυφτούν πίσω από τις αστυνομικές συνοδείες και τις διμοιρίες. Πλέον, η κυβέρνηση και οι «συγκυβερνήτες της», ΛΑΟΣ και ΝΔ, έχουν μόνο σύμμαχο τους μπάτσους, τους επιχειρηματίες, τα ΜΜΕ και τις ακροδεξιές συμμορίες. Έχουν μόνο δεκανίκι, τη στήριξη της Μπακογιάννη και της ΔΗΜοκρατικής ΑΡιστεράς, τον Μπουτάρη και τον Καμίνη, που θέλει να περάσει τους απλήρωτους εργαζόμενους της μπάντας του δήμου Αθηναίων από πειθαρχικό συμβούλιο επειδή είχαν μαύρες κορδέλες.
Ο Π. Τσίμας είπε την αλήθεια για τον τρόμο, που πια έχει αλλάξει στρατόπεδο, για τον φόβο, πλέον, των αστικών επιτελείων. «Περάσαμε την κόκκινη γραμμή», δήλωσε για να συνεχίσει, λέγοντας ότι πλέον τίθεται ζήτημα δημοκρατίας. Αυτό εξάλλου ήταν και το νόημα των δηλώσεων των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, που απείλησαν για μια ακόμη φορά, με. καταδίκες, τον κόσμο της εργασίας. Το ΛΑΟΣ, μάλιστα, δε δίστασε, να δείξει ανοιχτά το φόβο του για τον δρόμο που παίρνει το εργατικό κίνημα, συνολικής καταδίκης του πολιτικού συστήματος. Απαίτησε αγριότερα κατασταλτικά μέτρα και εγκάλεσε τον Παπουτσή, πολιτικό προϊστάμενο των σύγχρονων χακί ταγμάτων ασφαλείας, γιατί δεν χτύπησε τη μεγαλειώδη συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης.
«δημοκρατία ανάπηρη πάλι σου τάζουν.»
Δε χρειαζόμαστε όμως κανέναν αστό μεγαλοδημοσιογράφο, πολιτικό, αναλυτή για να καταλάβουμε τι σημαίνει το γεγονός ότι τα εθνικιστικά εμβατήρια των παρελάσεων καλύφθηκαν από το σύνθημα που δονούσε τον αέρα: «ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ / Η ΧΟΥΝΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ '73». Η χθεσινή μέρα κυριαρχήθηκε από την εμφάνιση στο προσκήνιο της ανεκπλήρωτης ρήξης του ελληνικού προλεταριάτου με το αστικό σύστημα εξουσίας, που δεν ολοκληρώθηκε με την εξέγερση του πολυτεχνείου το '73 και υποκαταστάθηκε από την ενσωμάτωση και την καταστολή μιας ανάπηρης μεταπολίτευσης.
Χθες, αποδείχτηκε ότι δεν υποτάσσεται ο εργαζόμενος λαός και τα κοινωνικοπολιτικά του υποκείμενα, ούτε φοβάται. Δεν τον πτοεί καμιά επιμέρους ήττα, είτε της «μάχης του μεσοπρόθεσμου» είτε της «μάχης της 19ης-20ης Οκτώβρη» (και της κατάληξής της). Απλά, αποτελούν επιμέρους επεισόδια στην ανώτερη συγκρότησή του, στη δυνατότητά του να απαντήσει στον κοινωνικό πόλεμο που του διεξάγουν με συνολική ρήξη και ανατροπή.
Τα όνειρά μας, εφιάλτες τους
Τα γεγονότα αναδεικνύουν τη δυνατότητά του να μετατρέπει απαλλοτριωμένες συμβολικές τελετές σε μεγάλες ταξικές μάχες. Κάπως έτσι μετατράπηκε το «ΟΧΙ του '40» σε βαθιά ταξική καταδίκη της κυβέρνησης, της Τρόικα και της εργοδοσίας. Χθες εμφανίστηκε πλατιά ταξική-εργατική ενότητα, ξεπερνώντας (έστω προσωρινά - αξίζει όμως να κρατήσουμε τη δυνατότητα) τους πλαστούς εμφυλίους στο εσωτερικό της. Μάλιστα, αυτή η ενότητα εμφανίστηκε με όρους κινήματος, άμεσης απάντησης στην κοινωνική βαρβαρότητα αλλά και εξεγερτικής προοπτικής απέναντι σε αυτή.
Στις μεγαλειώδεις δράσεις της 28ης, αυτή η ταξική ενότητα απέκτησε πραγματικά κοινωνικά αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά. Στράφηκε εναντίον των όρων ταξικής κυριαρχίας των αστικών κομμάτων εξουσίας, των ΔΝΤ-Ε.Ε., των τραπεζών, των εθνικών και διεθνών τοκογλύφων, αλλά πρώτιστα του κόσμου του πλούτου πάνω στον κόσμο της εργασίας. Στράφηκε με τρομερή οργή ενάντια στην κατοχή της σκέψης, της πράξης και των ονείρων της κοινωνικής πλειοψηφίας που επιβάλλει ο σύγχρονος Κοινοβουλευτικός Ολοκληρωτισμός και η ακραία καταστολή εναντίον του εσωτερικού εχθρού, του Έθνους των Εργαζομένων.
Δε θα μπορούσε να υπάρχει καλύτερος συμβολισμός από την ημέρα της «εθνικής επετείου» για να συμβεί κάτι τέτοιο. Απέναντι στη βάρβαρη κατοχή του παρόντος και μέλλοντος από τις απαιτήσεις των εργοδοτών για «αναγκαίες μεταρρυθμίσεις», την επιβολή δηλαδή εργασιακού και κοινωνικού Μεσαίωνα για τους νέους γύρους καπιταλιστικής κερδοφορίας, χθες είδαμε ένα ακόμα βήμα στη συγκρότηση ενός κοινωνικού ανατρεπτικού ρεύματος, ενώ ανοίγεται με ιστορικά πρωτότυπο τρόπο ο δρόμος της κοινωνικής χειραφέτησης και απελευθέρωσης.
Όπως έφευγαν από τις πίσω μεριές των εξεδρών σε όλη την Ελλάδα έτσι πρόκειται να φύγει σύντομα όλη η Συμμορία των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-τρόικα-ΕΕ-ΔΝΤ.
Tώρα να ξεσηκωθούμε. Όλοι στους δρόμους.
Το ΟΧΙ του 40' βρίσκει την συνέχεια του στο ΟΧΙ στον σύγχρονο Κοινοβουλευτικό Ολοκληρωτισμό, στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και στον καπιταλισμό που αποκαλύπτει την κανιβαλική του φύση για να υπερασπίσει και αυξήσει τα πλούτη των ολίγων.
Η ιστορική συνέχεια της Λαϊκής Αντίστασης του '41-'44 και η εξέγερση του Πολυτεχνείου βρίσκεται στην εξέγερση μας ενάντια στον εργασιακό και κοινωνικό Μεσαίωνα.
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
http://diktiospartakos.blogspot.com
