Ανερχόμενη δύναμη
Το Low Line, όπως ονομάζεται, βρίσκεται στο χαμηλότερο ανατολικό τμήμα της πόλης, σε μια ζωντανή και ανερχόμενη καλλιτεχνικά γειτονιά. Οι δημιουργοί του, οι αρχιτέκτονες Τζέιμς Ράμσι του γραφείου RAAD, Νταν Μπάρας της PopTech και ο οικονομολόγος Μπόικιν Κάρι, φιλοδοξούν να φτιάξουν μια υπόγεια όαση, με πλούσια βλάστηση, μονοπάτια και κήπους ειδικά διαμορφωμένους για παιδιά. Μάλιστα, επιδίωξή τους να διεισδύει ακόμη και φυσικό φως. Για τον σκοπό αυτό θα χρησιμοποιήσουν οπτικές ίνες που θα κατευθύνουν το φως του ήλιου στα βάθη της γης. Σύμφωνα με το σχέδιο, δεκάδες ηλιακοί συλλέκτες πρόκειται να τοποθετηθούν συμπληρωματικά επί της οδού Ντελάνσι, ενώ ταυτόχρονα ειδικές συσκευές θα φιλτράρουν τις επικίνδυνες υπεριώδεις ακτίνες του ήλιου, χωρίς όμως να παρεμποδίζεται η διαδικασία της φωτοσύνθεσης. «Επιχειρούμε να διοχετεύσουμε το φως του ήλιου με τον τρόπο που το έκαναν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι στις πυραμίδες, αλλά χρησιμοποιώντας υπερσύγχρονη τεχνολογία», δήλωσε ο Τζ. Ράμσι.
Χρηματοδότηση
Παρόλο που το έργο αναζητά ακόμα την απαραίτητη χρηματοδότηση, η δημοτική αρχή που εξετάζει την πρόταση εμφανίζεται εντυπωσιασμένη, θέτει όμως ζήτημα μεταστέγασης των αστέγων που κατοικούν όλα αυτά τα χρόνια στον εγκαταλειμμένο σταθμό...
Ο σταθμός κάτω από την οδό Ντελάνσι, που αποτελούσε στο παρελθόν τέρμα για τα τρόλεϊ που διέσχιζαν τη γέφυρα του Γούλιαμσμπεργκ, με προορισμό το Μπρούκλιν και τούμπαλιν, έχει εγκαταλειφθεί εδώ και 60 χρόνια. Πρόκειται για μια ανοιχτή έκταση γύρω στα 9 στρέμματα, που μπορεί να ελεγχθεί εύκολα, υποστηρίζουν οι μελετητές της, προσθέτοντας ακόμη ένα πλεονέκτημα στο εγχείρημά τους.
Το πράσινο μίλι
Η υπέργεια σιδηροδρομική γραμμή High Line κατασκευάστηκε το 1930, για να απομακρύνει εμπορικά τρένα με επικίνδυνα φορτία από τους δρόμους του Μανχάταν. Εγκαταλείφθηκε το 1980, για να επανέλθει στη δημοσιότητα το 1999, όταν επιχειρήθηκε η κατεδάφισή της. Έπειτα από επίμονες προσπάθειες του συλλόγου «Φίλοι της High Line», το έργο αποφεύχθηκε, με αποτέλεσμα λίγα χρόνια αργότερα ο δήμος της Νέας Υόρκης να αναλάβει τη μετατροπή της γραμμής σε πάρκο. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 2006, το 2009 δόθηκε στο κοινό το πρώτο κομμάτι και το δεύτερο ολοκληρώθηκε την άνοιξη του 2011. Έκτοτε έχει γίνει σημείο αναφοράς για όλους τους Νεοϋορκέζους αλλά και τους πολυάριθμους επισκέπτες της πόλης.
Έχει μήκος 1,6 χλμ. (1 μίλι) και «εξυπηρετεί» το δυτικό τμήμα του Μανχάταν, από την περιοχή του Μιτπάκινγκ έως τον 30ό Δρόμο.
