Συναυλία ενίσχυσης του Ιατρείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης την Παρασκευή 14.10.2011 στις 9 το βράδυ... στο θέατρο Ερωφίλη στην Φορτέτζα, με τον Γιάννη Χαρούλη και τον Haig Yazdjian. Συμμετέχουν οι Γιάννης Ρομπογιαννάκης, Αντώνης Φραγκάκης, Δημήτρης Σιδέρης, Στέλιος Σηκάκης και ο Γιάννης Παπατζανής.''
-Πώς θα ήταν εάν κάποιος όταν αρρωσταίνει μπορεί να βρίσκει συμβουλή και βοήθεια, φάρμακα και παρηγοριά χωρίς να χρειάζεται να πληρώσει;
-Πώς θα ήταν εάν τα παιδιά εμβολιάζονταν και φροντίζονταν τα δόντια τους πριν αρχίζουν να έχουν προβλήματα.
-Πώς θα ήταν εάν οι γυναίκες δεν έπρεπε να πληρώνουν ακριβά την εγκυμοσύνη τους και να γεννούν δωρεάν;
-Πώς θα ήταν εάν η πρόληψη με μαστογραφία και PAP τεστ ήταν αυτονόητο δικαίωμα όλων των γυναικών;
Αυτή η απορία μας οδήγησε σήμερα μετά από 3 χρόνια λειτουργίας του Ιατρείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης να μετράμε πάνω από 2000 επισκέψεις ασθενών, να εμβολιάζουμε σταθερά πάνω από 200 ανασφάλιστα παιδιά, και πάνω από 30 ανασφάλιστες έγκυες να έχουν τη σωστή παρακολούθηση και βοήθεια. Γνωρίσαμε ανθρώπους παραμελημένους με τεράστια προβλήματα υγείας που είτε από φόβο, είτε από φτώχεια δεν προσέγγιζαν το σύστημα υγείας, γνωρίσαμε παιδιά πλήρως ανεμβολίαστα, είδαμε αρρώστιες που μόνο στα βιβλία είχαμε δει έως τώρα, είδαμε νέους ανθρώπους χωρίς δόντια, μάθαμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν ξέρουν τι είναι το AIDS και η ηπατίτιδα.
Σε μια εποχή που όλοι τείνουν να πιστέψουν ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Ότι καλά αυτά που λέτε αλλά είναι ρομαντικά, γραφικά, έξω από την πραγματική ζωή και «δεν γίνονται αυτά τα πράγματα». Ότι η υγεία και η παιδεία είναι αγαθά που μας ανταποδίδονται μετά από σκληρή δουλειά και που δεν ανήκουν δικαιωματικά σε κάθε ανθρώπινη ζωή. Που έχουμε ξεχάσει τι σημαίνει να λειτουργούμε σαν ομάδα η οποία δουλεύει συλλογικά, για να μπορούμε όλοι να μορφωθούμε και να θεραπευτούμε. Που η έννοια της συντροφικότητας θεωρείται ξεπερασμένη, θελήσαμε να δούμε πως θα ήταν εάν...
Πρέπει να πιστέψουμε ότι αυτός ο κόσμος που θέλουμε μπορεί να υπάρξει. Τον δημιουργήσαμε και τον ζούμε. Καιρός να τον διεκδικήσουμε!
Τέλος, την άρτια έκδοση του "Amalur" ολοκληρώνει το πλούσιο, πολύγλωσσο, ένθετο με όλες τις απαραίτητες πληροφορίες(στίχοι, ονόματα μουσικών και λοιπών συντελεστών, φωτογραφικό υλικό) κι ένα, "από καρδιάς", σημείωμα του Haig Yazdjian.
-Πώς θα ήταν εάν κάποιος όταν αρρωσταίνει μπορεί να βρίσκει συμβουλή και βοήθεια, φάρμακα και παρηγοριά χωρίς να χρειάζεται να πληρώσει;
-Πώς θα ήταν εάν τα παιδιά εμβολιάζονταν και φροντίζονταν τα δόντια τους πριν αρχίζουν να έχουν προβλήματα.
-Πώς θα ήταν εάν οι γυναίκες δεν έπρεπε να πληρώνουν ακριβά την εγκυμοσύνη τους και να γεννούν δωρεάν;
-Πώς θα ήταν εάν η πρόληψη με μαστογραφία και PAP τεστ ήταν αυτονόητο δικαίωμα όλων των γυναικών;
Αυτή η απορία μας οδήγησε σήμερα μετά από 3 χρόνια λειτουργίας του Ιατρείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης να μετράμε πάνω από 2000 επισκέψεις ασθενών, να εμβολιάζουμε σταθερά πάνω από 200 ανασφάλιστα παιδιά, και πάνω από 30 ανασφάλιστες έγκυες να έχουν τη σωστή παρακολούθηση και βοήθεια. Γνωρίσαμε ανθρώπους παραμελημένους με τεράστια προβλήματα υγείας που είτε από φόβο, είτε από φτώχεια δεν προσέγγιζαν το σύστημα υγείας, γνωρίσαμε παιδιά πλήρως ανεμβολίαστα, είδαμε αρρώστιες που μόνο στα βιβλία είχαμε δει έως τώρα, είδαμε νέους ανθρώπους χωρίς δόντια, μάθαμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν ξέρουν τι είναι το AIDS και η ηπατίτιδα.
Σε μια εποχή που όλοι τείνουν να πιστέψουν ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Ότι καλά αυτά που λέτε αλλά είναι ρομαντικά, γραφικά, έξω από την πραγματική ζωή και «δεν γίνονται αυτά τα πράγματα». Ότι η υγεία και η παιδεία είναι αγαθά που μας ανταποδίδονται μετά από σκληρή δουλειά και που δεν ανήκουν δικαιωματικά σε κάθε ανθρώπινη ζωή. Που έχουμε ξεχάσει τι σημαίνει να λειτουργούμε σαν ομάδα η οποία δουλεύει συλλογικά, για να μπορούμε όλοι να μορφωθούμε και να θεραπευτούμε. Που η έννοια της συντροφικότητας θεωρείται ξεπερασμένη, θελήσαμε να δούμε πως θα ήταν εάν...
Πρέπει να πιστέψουμε ότι αυτός ο κόσμος που θέλουμε μπορεί να υπάρξει. Τον δημιουργήσαμε και τον ζούμε. Καιρός να τον διεκδικήσουμε!
Λίγα λόγια για τους καλλιτέχνες:
Ο Αρμένιος Haig Yazdjian (Χάϊκ Γιαζιτζιάν) αν και γεννήθηκε στη Συρία, έπρεπε να έρθει στην Ελλάδα, όπου από το 1980 ζει μόνιμα, για να ανακαλύψει την ανατολίτικη μουσική και το ούτι! Την ανακάλυψε όμως για τα καλά, όπως φάνηκε από την μετέπειτα καλλιτεχνική διαδρομή του, αφού είναιένας από τους πιο γνωστούς βιρτουόζους στο ούτι κι ένας ιδιαίτερος συνθέτης, ανήκοντας, πλέον, στο μουσικό δυναμικό του τόπου μας, χωρίς, φυσικά, να χάνει την παγκοσμιότητά του σαν άνθρωπος και καλλιτέχνης
Αν ο πρώτος δίσκος του, το "Talar" , ήταν η αφετηρία ενός πολύχρωμου μουσικού ταξιδιού, το "Amalur", ο τελευταίος του δίσκος, σύμφωνα με τα γραφόμενα του ιδίου, κλείνει έναν κύκλο και, ταυτόχρονα, ανοίγει ένα νέο. Και πράγματι, ο νέος αυτός δίσκος του, που ο τίτλος του στη γλώσσα των Βάσκων σημαίνει "μάνα γη", ανανεώνει τη δισκογραφία του Haig Yazdjian, αφού, σύμφωνα με το δημιουργό του, για πρώτη φορά εντάσσει σε δίσκο του τραγούδια με ελληνικό στίχο και χρησιμοποιεί το ηλεκτρικό ούτι. Όπως αναφέρει στο σημείωμά του, το ηλεκτρικό ούτι φτιάχτηκε μέσα από τη διαρκή αναζήτηση ηχοχρωμάτων και του αποκάλυψε νέους δρόμους έκφρασης που συνδέουν τα "ενθουσιώδη ακούσματα της εφηβείας του" με τα ανατολίτικα μουσικά ηχοχρώματα. Επίσης, ύστερα από σχεδόν 30 χρόνια που ζει στην Ελλάδα, τραγουδάει, για πρώτη φορά, τραγούδια του στην ελληνική γλώσσα, σε στίχους των Ηλία Κατσούλη, Νίκου Μωραίτη και Ίρις Λουκά.
Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει τόσο στη συμμετοχή της Ελευθερίας Αρβανιτάκη, όσο και σ' αυτή του Ara Dinkjian, αφού, κατά τα λεγόμενά του, ένιωσε την ανάγκη ότι, σ' αυτό το δίσκο του, οι μουσικές εικόνες του, έπρεπε να "συμπληρωθούν" απ' αυτούς τους δυο καλλιτέχνες που εκτιμά κι αγαπά.
Ο Αρμένιος Haig Yazdjian (Χάϊκ Γιαζιτζιάν) αν και γεννήθηκε στη Συρία, έπρεπε να έρθει στην Ελλάδα, όπου από το 1980 ζει μόνιμα, για να ανακαλύψει την ανατολίτικη μουσική και το ούτι! Την ανακάλυψε όμως για τα καλά, όπως φάνηκε από την μετέπειτα καλλιτεχνική διαδρομή του, αφού είναιένας από τους πιο γνωστούς βιρτουόζους στο ούτι κι ένας ιδιαίτερος συνθέτης, ανήκοντας, πλέον, στο μουσικό δυναμικό του τόπου μας, χωρίς, φυσικά, να χάνει την παγκοσμιότητά του σαν άνθρωπος και καλλιτέχνης
Αν ο πρώτος δίσκος του, το "Talar" , ήταν η αφετηρία ενός πολύχρωμου μουσικού ταξιδιού, το "Amalur", ο τελευταίος του δίσκος, σύμφωνα με τα γραφόμενα του ιδίου, κλείνει έναν κύκλο και, ταυτόχρονα, ανοίγει ένα νέο. Και πράγματι, ο νέος αυτός δίσκος του, που ο τίτλος του στη γλώσσα των Βάσκων σημαίνει "μάνα γη", ανανεώνει τη δισκογραφία του Haig Yazdjian, αφού, σύμφωνα με το δημιουργό του, για πρώτη φορά εντάσσει σε δίσκο του τραγούδια με ελληνικό στίχο και χρησιμοποιεί το ηλεκτρικό ούτι. Όπως αναφέρει στο σημείωμά του, το ηλεκτρικό ούτι φτιάχτηκε μέσα από τη διαρκή αναζήτηση ηχοχρωμάτων και του αποκάλυψε νέους δρόμους έκφρασης που συνδέουν τα "ενθουσιώδη ακούσματα της εφηβείας του" με τα ανατολίτικα μουσικά ηχοχρώματα. Επίσης, ύστερα από σχεδόν 30 χρόνια που ζει στην Ελλάδα, τραγουδάει, για πρώτη φορά, τραγούδια του στην ελληνική γλώσσα, σε στίχους των Ηλία Κατσούλη, Νίκου Μωραίτη και Ίρις Λουκά.
Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει τόσο στη συμμετοχή της Ελευθερίας Αρβανιτάκη, όσο και σ' αυτή του Ara Dinkjian, αφού, κατά τα λεγόμενά του, ένιωσε την ανάγκη ότι, σ' αυτό το δίσκο του, οι μουσικές εικόνες του, έπρεπε να "συμπληρωθούν" απ' αυτούς τους δυο καλλιτέχνες που εκτιμά κι αγαπά.
Τέλος, την άρτια έκδοση του "Amalur" ολοκληρώνει το πλούσιο, πολύγλωσσο, ένθετο με όλες τις απαραίτητες πληροφορίες(στίχοι, ονόματα μουσικών και λοιπών συντελεστών, φωτογραφικό υλικό) κι ένα, "από καρδιάς", σημείωμα του Haig Yazdjian.
