Στη δήλωση παραίτησής, την οποία ανάρτησε στο προσωπικό του ιστολόγιο, απευθύνεται προς τον Γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ κ. Μιχάλη Καρχιμάκη, την οποία κοινοποιεί στον Γραμματέα της ΠΑΣΚΕ-ΓΣΕΕ κ. Ιωάννη Παναγόπουλο, αναφέρει μεταξύ άλλων ότι"Είναι κυρίως θέμα συνείδησης να πάψω να είμαι μέλος ενός κόμματος που καθημερινά απαξιώνεται από μια Κυβέρνηση Εκβιασμών και Εκβιαστών, ενώ σε άλλο σημείο της δήλωσης παραίτησης λέει "Η Παραίτηση μου, είναι επιλογή για την προστασία της ψυχικής μου υγείας, καθώς το τελευταίο διάστημα, με την ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική, άρχισα να παρουσιάζω συμπτώματα «ΔΙΠΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗΣ» σε βαθμό πολιτικοϊδεολογικής «μανιοκατάθλιψης».
Παρακάτω ακολουθεί ολόκληρη η δήλωση παραίτησης:
Δήλωση Παραίτησης
Του Δημητρίου Καραγεωργόπουλου, Συνδικαλιστή - Μέλους του ΠΑΣΟΚ.
Προς
Γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑ.ΣΟ.Κ κ. Μιχάλη Καρχιμάκη
Κοινοποιούμενη
Γραμματέα ΠΑΣΚΕ – ΓΣΕΕ, σύντροφο Γιάννη Παναγόπουλο
Αγαπητέ Γραμματέα
Η ηγετική ομάδα στην Κυβέρνηση και το κόμμα, ενισχυμένη με νεόκοπους πολιτικούς, με ακραίες νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις, στοχοποιούν τα μέλη και τα στελέχη του κινήματος, προσπαθώντας να φιμώσουν τις ενοχλητικές φωνές στο εσωτερικό του. Στοχοποιούν τους συνδικαλιστές και τους ανθρώπους της μισθωτής εργασίας και επιτίθενται με σφοδρότητα στα σπλάχνα του ΠΑΣΟΚ. Σ’ αυτούς που το ΠΑΣΟΚ οφείλει τη διακυβέρνηση της χώρας. Επιτίθενται σαν αγέλες ΛΥΚΩΝ και κατασπαράζουν το σώμα της εργατικής τάξης της χώρας και ρουφούν σαν βαμπίρ το αίμα των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων της Ελληνικής κοινωνίας. Σε όλα αυτά εσύ ο ίδιος (ως Γραμματέας) και το Κόμμα είστε εκκωφαντικά απόντες!
Μπροστά σε μια τέτοια δυσμενή εθνική συγκυρία, όπου ο καπιταλισμός και οι υπηρέτες του βρίσκονται σε σαφώς πιο ενισχυμένη, σχεδόν κυρίαρχη, σχέση απέναντι στον κόσμο της εργασίας και όπου και οι πιο αισιόδοξοι σύγχρονοι αναλυτές, μας διαβεβαιώνουν ότι «οριστικά και αμετάκλητα» δεν υπάρχει διέξοδος για την Εργασία, η δυνατότητα κατάρτισης και προώθησης εναλλακτικής πολιτικής πρότασης, υπερβατικής (ή ανατρεπτικής) του κυρίαρχου (καπιταλιστικού) συστήματος μειώνεται αφάνταστα, σχεδόν μηδενίζεται, από την κατάσταση που επικρατεί στα ίδια τα πολιτικά κόμματα και πρώτα απ’ όλα στο ΠΑΣΟΚ. Γιατί το ΠΑΣΟΚ έχει πάψει, από καιρό τώρα, να εκφράζει και να υπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζομένων. Συνειδητά ή ασυνείδητα εκφράζει το κυρίαρχο σύστημα, υπηρετεί το κυρίαρχο σύστημα, έχει μετατραπεί σ’ ένα κόμμα τμήμα του συστήματος. Γι’ αυτό ίσως πρέπει κάποτε να πάψουμε να μιλάμε για κρίση του ΠΑΣΟΚ και να μιλάμε για οριστικό εκφυλισμό του ΠΑΣΟΚ, για αμετάκλητη και αθεράπευτη παραμόρφωσή του.
Σε μια εποχή πλήρους απαξίωσης της πολιτικής και των πολιτικών, μερικοί άνθρωποι δώσαμε τη μάχη για ένα νέο ΠΑΣΟΚ που συνομιλεί με το λαό. Πιστέψαμε και στηρίξαμε με όλες μας τις δυνάμεις την Κυβέρνηση Παπανδρέου. Δυστυχώς η Κυβέρνηση μας πρόδωσε. Μαζί με εμάς, πρόδωσε τη νέα γενιά και την ελπίδα. Πρόδωσε κάθε μας προσδοκία για ένα καλύτερο αύριο. Τώρα πλέον την προδοσία διαδέχεται η λυσσαλέα και άνευ προηγουμένου επίθεση προς τους εκπροσώπους της μισθωτής εργασίας.
Σε αυτή την κρίσιμη χρονική συγκυρία η νέα γενιά της χώρας έχει την ευθύνη να παλέψει με συνέπεια για την ανασυγκρότηση της πατρίδας, μέσα από ένα προοδευτικό σχέδιο εξόδου από την γενικευμένη κρίση, μέσα από ανατροπές κάθε τι κατεστημένου και βρώμικου. Τα μέλη και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και κυρίως της ΠΑΣΚΕ έχουμε την ευθύνη να παλέψουμε από κάθε μετερίζι (εντός και εκτός ΠΑΣΟΚ) για την διαφύλαξη της ιστορίας και των αρχών της 3ης Σεπτέμβρη, να παλέψουμε για την ίδια την ιστορία της δημοκρατικής παράταξης και των αγώνων της. Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι πλέον το Κίνημα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, αλλά ένα συνονθύλευμα ετερόκλητων συμφερόντων που δεν μπορεί και δεν θέλει να αλλάξει πολιτική.
Η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πλέον δεν είναι σοσιαλιστική Κυβέρνηση, αλλά ούτε και σύγχρονη προοδευτική και μεταρρυθμιστική Κυβέρνηση. Το ΠΑΣΟΚ δεν σώζει την οικονομία της χώρας και δεν σώζει το λαό. Υπηρετεί αλλότρια συμφέροντα, ισοπεδώνει την κοινωνία και επιδεινώνει την ύφεση, χωρίς να καταστήσει το χρέος βιώσιμο. Η ακολουθούμενη πολιτική είναι οικονομικά αδιέξοδη και κοινωνικά άδικη. Συνεχίζει και διευρύνει μια απόλυτα αποτυχημένη συνταγή.
Η κυβέρνηση επιτίθεται στο εισόδημα των εργαζομένων και των οικονομικά ασθενέστερων, ενώ δεν έχει την πολιτική νομιμοποίηση για να εφαρμόσει αυτή την πολιτική, ούτε από το εκλογικό σώμα αλλά ούτε και από το ίδιο το κόμμα της.Αλήθεια ποιος εξουσιοδότησε την ηγεσία του κινήματος και της κυβέρνησης για αυτή την πολιτική; Ποιος ρώτησε τους πολίτες; Ποιος ρώτησε το ΠΑΣΟΚ; Ποιος ρώτησε τα σπλάχνα του κόμματος; Ποιος έχρησε «ΕΘΝΟΣΩΤΗΡΕΣ» και «ΕΥΡΩΣΩΤΗΡΕΣ» τους Υπουργούς και τους Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ;
Με την πολιτική που εφαρμόζεται, αλλά και την κυβερνητική συμπεριφορά που αγνοεί προκλητικά την κατάσταση που ζει η πλειοψηφία των πολιτών, το ΠΑΣΟΚ παίρνει οριστικό διαζύγιο από τα ριζοσπαστικά τμήματα της κοινωνίας. Αποτελεί ευθεία υποτίμηση των πολιτών να ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι έχει λαϊκή εντολή να «αλλάξει» τη χώρα και να εννοεί την πολιτική που περιλαμβάνει την πλήρη αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και τις ιδιωτικοποιήσεις σε τιμή ευκαιρίας. Αλήθεια με ποιο τρόπο συμβάλει ο ιδιωτικός τομέας στην παραγωγή δημοσίων ελλειμμάτων, ώστε να πρέπει να αποδιαρθρωθούν πλήρως οι εργασιακές σχέσεις;
Έχει αποδειχτεί ότι αυτή η πολιτική ισοπεδώνει την κοινωνία και το μέλλον της πατρίδας. Δυστυχώς η Ελλάδα σήμερα έχει ήδη “χρεοκοπήσει” γιατί χρεοκόπησαν οι ιδέες και οι αρχές της Δημοκρατικής Παράταξης, με την πλήρη υποταγή της Κυβέρνησης στους μονόδρομους της νέο-συντήρησης. Έχει χρεοκοπήσει γιατί ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΕ Η ΕΛΠΙΔΑ του Ελληνικού λαού. Έχει χρεοκοπήσει γιατί το ένα ψέμα διαδέχεται το άλλο και τα ΨΕΜΑΤΑ των Υπουργών της Κυβέρνησης δεν έχουν τελειωμό!!!
Σήμερα, το ΠΑΣΟΚ εφαρμόζει μια από τις σκληρότερες νεοφιλελεύθερες πολιτικές που έχουν ποτέ εφαρμοστεί στην χώρα μας, για την δήθεν σωτηρία από την χρεοκοπία. Ακολουθεί μια πολιτική εξαθλίωσης των χαμηλών στρωμάτων της κοινωνίας και ταυτόχρονης υπονόμευσης της Εθνικής Ανεξαρτησίας και Λαϊκής Κυριαρχίας. Την ίδια στιγμή οι έχοντες και κατέχοντες παραμένουν στο απυρόβλητο και απολαμβάνουν προνομιακή μεταχείριση από την Κυβέρνηση και την ΤΡΟΙΚΑ.
Αλήθεια ποιο «Πατριωτικό Καθήκον» επιβάλλει στην Κυβέρνηση και τους Υπουργούς του ΠΑΣΟΚ να βρίσκονται ακόμα στην εξουσία, εφαρμόζοντας τις πιο σκληρές, τις πιο ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές, ενάντια στις αρχές και στις αξίες του κινήματος;
Κι αν η πολιτική αυτή είναι δήθεν «επιβεβλημένη» από τους δανειστές μας και δεν αποτελεί «δική μας επιλογή», ποιος ο λόγος να εφαρμόζεται από μια Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ; Δεν υπάρχουν νεοφιλελεύθερα κόμματα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, ικανά να εφαρμόσουν αυτές τις σκληρές νεοφιλελεύθερες πολιτικές;
Ποιος ο λόγος να παραμένει «με το ζόρι» ένα κόμμα στην εξουσία, αν η εξουσία που ασκεί δεν αποτελεί «δική του επιλογή»; Μήπως γιατί δεν είμαστε πραγματικοί «Αντιεξουσιαστές στην Εξουσία», αλλά ΕΞΟΥΣΙΟΜΑΝΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ; Μήπως η ΑΠΟΛΥΤΗ εξουσία, έχει διαβρώσει ΑΠΟΛΥΤΑ την ηγετική μας ομάδα; Μήπως η «καρέκλα» είναι αρκετά «ζεστή» για να την αφήσουμε;
Σύντροφε Γραμματέα,
Με λύπη μου υποβάλλω την παραίτηση μου από μέλος του ΠΑΣΟΚ, δηλώνοντας την πλήρη διαφωνία μου με την Κυβερνητική Πολιτική. Μια πολιτική που, με την παραμονή μου στο κόμμα, δεν θα καταφέρω ούτε στο ελάχιστο να επηρεάσω. Ούτως ή άλλως το κόμμα έχει πάψει προ πολλού να παράγει πολιτική, να παράγει ιδεολογία, να παράγει αξίες, να επηρεάζει Κυβερνητικές Αποφάσεις, να παράγει ΕΛΠΙΔΑ!!!
Αν και βαθιά πιστεύω ότι εγκαταλείπω το ΠΑΣΟΚ στα χέρια Λύκων και Αρπακτικών, εν τούτοις είναι επιλογή προσωπικής αξιοπρέπειας να πάψω να είμαι μέλος ενός κόμματος, που έπαψε ν’ αποτελεί ΚΙΝΗΜΑ, που διέρρηξε το κοινωνικό συμβόλαιο με τα μέλη, με τους φίλους και τους ψηφοφόρους του. Είναι κυρίως θέμα συνείδησης να πάψω να είμαι μέλος ενός κόμματος που καθημερινά απαξιώνεται από μια Κυβέρνηση Εκβιασμών και Εκβιαστών.
Η παραίτηση μου, είναι επιλογή για την προστασία της ψυχικής μου υγείας, καθώς το τελευταίο διάστημα, με την ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική, άρχισα να παρουσιάζω συμπτώματα «ΔΙΠΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗΣ» σε βαθμό πολιτικοϊδεολογικής «μανιοκατάθλιψης»!!!
Παραμένω όμως στην συνδικαλιστική μου παράταξη την ΠΑΣΚΕ, η οποία έχει καταφέρει να διατηρήσει αναλλοίωτα τα χαρακτηριστικά της εσωτερικής αυτονομίας της, διατηρεί ακέραιες τις αρχές και τις αξίες του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, παλεύει καθημερινά για να κρατήσει ζωντανά τα συνδικάτα, για να διατηρήσει εργασιακά δικαιώματα και κατακτήσεις. Παραμένω στην ΠΑΣΚΕ γιατί στελεχώνεται από χιλιάδες συντρόφους συνδικαλιστές, που ενώ τους «κεράσατε το πικρό ποτήρι της προδοσίας», σφίγγουν τα χείλι και τις γροθιές τους και σήμερα βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της αντίστασης (ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ, κ.α). Παραμένω στην ΠΑΣΚΕ γιατί θεωρώ ότι χωρίς την δική της υπεύθυνη συνδικαλιστική στάση (σε αντίθεση με το κόμμα), σήμερα τα συνδικάτα θα είχαν καταρρεύσει σαν «χάρτινος πύργος», μέσα στο πρώτο εξάμηνο της ένταξης μας στον μηχανισμό στήριξης. Αυτή άλλωστε είναι και η απαίτηση των Δανειστών μας και ορισμένων Υπουργών της Κυβέρνησης…η πλήρης διάλυση των συνδικάτων.
Χωρίς να έχω τη διάθεση να προβώ σε νουθεσίες προς τους συντρόφους μου, και να υποδείξω δρόμους αντίδρασης και αντίστασης, νομίζω ότι τώρα είναι η ώρα να υπηρετήσουμε τις ιδέες μας και την κοινωνία. Να παλέψουμε ξανά για την αξιοπρέπεια, για την ανατροπή, για την ΑΛΛΑΓΗ, για την απελευθέρωση από τις σύγχρονες ΧΟΥΝΤΕΣ. Βεβαίως δεν παρακινώ κανέναν να με ακολουθήσει. Πρέπει κάποιοι, κυρίως οι εκλεγμένοι σε όργανα, να παραμείνουν στο κόμμα και να παλέψουν. Έστω κι αν θα πρέπει να υποστούν το «μαρτύριο της σταγόνας»! Αν και πολύ φοβάμαι ότι η παραμόρφωση του κόμματος είναι τέτοια που στο τέλος δεν θ’ αντέξουν ούτε οι ίδιοι στη θέα και θ’ αποχωρήσουν!!!
Ως συνδικαλιστής, ως δημοκρατικός και προοδευτικός άνθρωπος, των κινημάτων και του κοινωνικού ακτιβισμού, θα συνεχίσω τον αγώνα μου για την ανατροπή των νεοφιλελεύθερων επιλογών της Κυβέρνησης και των εντολών της ΤΡΟΙΚΑΣ. Θα δώσω όλο μου το είναι για να ξαναέρθει το αληθινό, το πραγματικό ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Κι αν η σημερινή ηγεσία δεν αλλάξει σύντομα ρότα, ο αγώνας θα ενταθεί μέχρι να υπάρξουν ολικές ανατροπές.
